Men neemt een helft ‘de handdoek in de ring gooien’, mengt dit met wat uitgelekte vroedkunde (daar waar men werpen kan), kruidt het geheel met een flinke dosis je m’en foutisme (merk maakt niet uit, maar Brabants is, uiteraard, best) en voila: “Gingrich werpt handdoek in Amerikaanse verkiezingen” een titel die de grenzen van de begrijpbaarheid aftast.
Sure, sure, iedereen wist al maanden dat de Newt het niet zou halen. (Terzijde, je kind naar een bloem of een vogel vernoemen, tot daar aan toe, maar naar een salamander? Vreemd, bijna wreed, maar nog steeds beter dan Zus, of Mensje, of Bloem, of Meel, of Plant …) Toch is dat geen excuus voor dit soort onduidelijkheid, moedwillig of niet. Zegswijzen gebruiken om de waarheid te omfloersen is de taak van de populist. De journalist, daarentegen, moet zo helder en onambigu zijn als maar mogelijk. Dit, bijvoorbeeld, is hoe het wél moet.
“Maar Folker,” hoor ik u denken, “zo makkelijk is dat niet, goeie titels bedenken.”
Dat valt echter best mee.
Enkele alternatieven:
Gingrich gooit (de) handdoek in (de) ring (zo kort dat er zelfs lidwoorden gebruikt kunnen worden)
Gingrich geeft het op (geeft op? Alleszins, kort en helder)
Gingrich zoekt niet langer Republikeinse nominatie (want ‘Amerikaanse verkiezingen’ is ook zeer vaag en inaccuraat)
Newt knows nobody needs Newt (telt dit als alliteratie? Misschien eerder iets voor The Sun, maar toch)
Old rich white guy drops out of the old rich white guys race (vaag, maar wel accuraat)
