Negentien.
Dat is weer eentje meer dan achttien.
Eentje is geentje.
Dus heel veel is niet meer dan een som van niets.
Niets...
Het werkt toch wel een beetje op mijn systeem.
Heelder karaffen niets.
Ik begin oud te worden denk ik.
zondag, mei 29, 2005
donderdag, mei 26, 2005
Star Warsist tot in de kist
Nog een kleine bedenking bij Star Wars, eentje die de die-hard nerds mij gaan kwalijk nemen (en laten we hopen dat niemand zo geclassificeerd wil worden).
Star Wars heeft nood aan nuchtere nevenpersonages, nuchter in de zin van down-to-earth, mensen (of wezens) die niet continu in het stopcontact van the Force zitten en de Jedi maar rare kwasten vinden. In de originele trilogie werd dit natuurlijk perfect ingevuld door Han Solo en Chewbacca, en ook in episode 1 werd dit min of meer opgevangen door Jar-Jar Binks.
De laatste twee films werden echter volledig gevuld door high-and-mighty Jeedai die niets anders deden dan op 'hoog' niveau de status van het universum in het algemeen en de opgang van the Dark Side in het bijzonder bedisselden.
Geen falende technologie meer, geen mensen die ook al eens iets verkeerd deden en dan eens luid vloekten, nee, heel de cast bestond uit supermensen en vergezochte dialogen (remember the Matrix).
Het werd mij wat te... fake, onwerkelijk.
Jaja, a long, long time ago in a galaxy far, far away, maar toch.
Star Wars heeft nood aan nuchtere nevenpersonages, nuchter in de zin van down-to-earth, mensen (of wezens) die niet continu in het stopcontact van the Force zitten en de Jedi maar rare kwasten vinden. In de originele trilogie werd dit natuurlijk perfect ingevuld door Han Solo en Chewbacca, en ook in episode 1 werd dit min of meer opgevangen door Jar-Jar Binks.
De laatste twee films werden echter volledig gevuld door high-and-mighty Jeedai die niets anders deden dan op 'hoog' niveau de status van het universum in het algemeen en de opgang van the Dark Side in het bijzonder bedisselden.
Geen falende technologie meer, geen mensen die ook al eens iets verkeerd deden en dan eens luid vloekten, nee, heel de cast bestond uit supermensen en vergezochte dialogen (remember the Matrix).
Het werd mij wat te... fake, onwerkelijk.
Jaja, a long, long time ago in a galaxy far, far away, maar toch.
woensdag, mei 25, 2005
2K and then some
Wel, ja, de symbolische tweeduizend.
Mijn leven is op een dam gestoten, denk ik, maar met een beetje geluk kan ik die dam morgen doorbreken en mijn schooljaar eindigen met niet meer dan vier tweede zitten en een rijbewijs op zak.
De dam sluit alles af.
Mijn leven is op een dam gestoten, denk ik, maar met een beetje geluk kan ik die dam morgen doorbreken en mijn schooljaar eindigen met niet meer dan vier tweede zitten en een rijbewijs op zak.
De dam sluit alles af.
woensdag, mei 18, 2005
Bijgedachte
Ik denk trouwens dat de grote zwakte van de star wars prequel trilogie (naast de overdaad aan special effects en de nietszeggende dialogen, natuurlijk) Anakin Skywalker is. Waar Luke min of meer de originele trilogie draagt (geholpen door ons aller Solo'tje, natuurlijk) is Anakin de sleutelfiguur in de drie nieuwe films.
Jammer genoeg is de casting daar volledig in de mist gegaan.
In The Phantom Menace is Anakin een ongeloofwaardig opdondertje ('kutkind' klonk wat te hard) dat niet veel anders kan dan op de zenuwen werken.
In de twee laatste films is hij, zoals eerder gezegd, een moederkindje met een zaagstem dat evenmin kan acteren.
Goed, ik geef het toe, Mark Hamill (Luke Skywalker) was ook geen topacteur, maar hij deed zijn ding wel, hij paste in het universum (en ja, hij was ook wat verwijfd, the Force does that to you, it would seem).
One day, Alice; to the moon!
Jammer genoeg is de casting daar volledig in de mist gegaan.
In The Phantom Menace is Anakin een ongeloofwaardig opdondertje ('kutkind' klonk wat te hard) dat niet veel anders kan dan op de zenuwen werken.
In de twee laatste films is hij, zoals eerder gezegd, een moederkindje met een zaagstem dat evenmin kan acteren.
Goed, ik geef het toe, Mark Hamill (Luke Skywalker) was ook geen topacteur, maar hij deed zijn ding wel, hij paste in het universum (en ja, hij was ook wat verwijfd, the Force does that to you, it would seem).
One day, Alice; to the moon!
It's a sad, sad galaxy
All good things must come to an end, and all sort-of mediocre things eventually peter out, too.
Dat is de openingszin van een review van Star Wars Episode III: Revenge of the Sith.
En, helaas, het is optie nummer twee geworden.
Ik herinner mij niet meer wanneer ik voor het eerst de originele Star Wars-trilogie heb gezien, maar het is een van die dingen die al in mijn geheugen gegrift staan voor zover het terugreikt in de tijd. Het is lange tijd mijn science-fiction heiligdom geweest en, hoewel ik later achter het bestaan van veel heiligere dingen ben gekomen, heeft altijd een plaatsje in mijn hart gehad.
Dat plaatsje is vanavond sterk omwald geworden, want George Lucas blijft het aanvallen met onnoemelijke kilo's pure crap.
Ten eerste zitten er veel acteurs totaal niet op hun plaats. Samuel L. Jackson (Mace Windu) doet... wel, geen idee wat hij doet, maar zo ongeloofwaardig heb ik hem nog nooit gezien, Ewan McGregor (Obi-Wan Kenobi) lijkt heel de film door een beetje onzeker, maar het is Hayden Christensen (Anakin Skywalker/Darth Vader) die de kroon spant. Hij zaagt heel de film door als een verwend moederskindje en lijkt alleen geloofwaardig als hij vol razernij ligt te kermen van de pijn zonder ledematen en met brandende kleren (oh, het sadistische plezier dat ik uit die scène haalde).
Ten tweede is het geheel tamelijk primair. Ik verwachtte geen psychologisch drama, maar de manier waarop Anakin tot the Dark Side wordt verleid is zo doorzichtig en zo simpel dat je niet gelooft dat iemand die de veertien jaar gepasseerd is er nog in zou trappen.
Maar wat mij vooral tegenstak was de scène waarin Darth Vader echt gecreëerd wordt, waarin hij zijn pak aangemeten krijgt. Het begint goed, als hij zijn masker opkrijgt, en de tafel waarop hij vastgebonden ligt wordt rechtgezet. Dan vraagt de keizer: "Darth Vader, can you hear me?" Excuseer?! 'Can you hear me?'! Wat voor nonsense is dit? Alsof er een los contact in zijn helm zou zitten? Natuurlijk kan hij je horen, het is Darth Vader!
Natuurlijk was dit nog niet genoeg, nee, het laatste restje magie moest ook nog vakkundig gestript worden. Want als Vader dan vraagt hoe het met Padmé gesteld is en de keizer vertelt hem dat Vader haar zelf gedood heeft in zijn woede (niet waar en ook onlogisch om dit te zeggen volgens mij, maar soit), krijgen we een soort dum-brute-dingetje waarbij hij eerst met the Force alles rond hem plet en als een idioot zijn kettingen kapot trekt om dan - hou u vast - als een wankel kind zijn eerste pasjes te zetten!
WAT?! De tweede machtigste man in het universum, iemand die meer van the Force in zijn pinkje heeft dan de rest van het mens- en alienheid tezamen en dan...dan...dit?
En de dialogen, goeie God, wat was me dat.
Er zaten goeie stukken in ep.3, zeker wel, maar het zou me verbazen moesten ze alles samen meer dan een half uur duren.
For shame, George, for shame...
Dat is de openingszin van een review van Star Wars Episode III: Revenge of the Sith.
En, helaas, het is optie nummer twee geworden.
Ik herinner mij niet meer wanneer ik voor het eerst de originele Star Wars-trilogie heb gezien, maar het is een van die dingen die al in mijn geheugen gegrift staan voor zover het terugreikt in de tijd. Het is lange tijd mijn science-fiction heiligdom geweest en, hoewel ik later achter het bestaan van veel heiligere dingen ben gekomen, heeft altijd een plaatsje in mijn hart gehad.
Dat plaatsje is vanavond sterk omwald geworden, want George Lucas blijft het aanvallen met onnoemelijke kilo's pure crap.
Ten eerste zitten er veel acteurs totaal niet op hun plaats. Samuel L. Jackson (Mace Windu) doet... wel, geen idee wat hij doet, maar zo ongeloofwaardig heb ik hem nog nooit gezien, Ewan McGregor (Obi-Wan Kenobi) lijkt heel de film door een beetje onzeker, maar het is Hayden Christensen (Anakin Skywalker/Darth Vader) die de kroon spant. Hij zaagt heel de film door als een verwend moederskindje en lijkt alleen geloofwaardig als hij vol razernij ligt te kermen van de pijn zonder ledematen en met brandende kleren (oh, het sadistische plezier dat ik uit die scène haalde).
Ten tweede is het geheel tamelijk primair. Ik verwachtte geen psychologisch drama, maar de manier waarop Anakin tot the Dark Side wordt verleid is zo doorzichtig en zo simpel dat je niet gelooft dat iemand die de veertien jaar gepasseerd is er nog in zou trappen.
Maar wat mij vooral tegenstak was de scène waarin Darth Vader echt gecreëerd wordt, waarin hij zijn pak aangemeten krijgt. Het begint goed, als hij zijn masker opkrijgt, en de tafel waarop hij vastgebonden ligt wordt rechtgezet. Dan vraagt de keizer: "Darth Vader, can you hear me?" Excuseer?! 'Can you hear me?'! Wat voor nonsense is dit? Alsof er een los contact in zijn helm zou zitten? Natuurlijk kan hij je horen, het is Darth Vader!
Natuurlijk was dit nog niet genoeg, nee, het laatste restje magie moest ook nog vakkundig gestript worden. Want als Vader dan vraagt hoe het met Padmé gesteld is en de keizer vertelt hem dat Vader haar zelf gedood heeft in zijn woede (niet waar en ook onlogisch om dit te zeggen volgens mij, maar soit), krijgen we een soort dum-brute-dingetje waarbij hij eerst met the Force alles rond hem plet en als een idioot zijn kettingen kapot trekt om dan - hou u vast - als een wankel kind zijn eerste pasjes te zetten!
WAT?! De tweede machtigste man in het universum, iemand die meer van the Force in zijn pinkje heeft dan de rest van het mens- en alienheid tezamen en dan...dan...dit?
En de dialogen, goeie God, wat was me dat.
Er zaten goeie stukken in ep.3, zeker wel, maar het zou me verbazen moesten ze alles samen meer dan een half uur duren.
For shame, George, for shame...
zondag, mei 15, 2005
Waarom?
Om een of andere reden vragen veel mensen advies aan mij als ze problemen hebben met hun liefdesleven. Als ze problemen hebben met hun vriend(in), als ze verliefd zijn op iemand, als iemand anders verliefd is op hen.
Maar waarom? Mijn hele liefdesleven samen heeft misschien drie maanden geduurd (en ik vrees dat ik het dan nog ruim neem ook) (en neen, dit is geen emotioneel exhibitionisme).
Natuurlijk sta ik altijd klaar om te helpen en luister ik graag (wel, ja) naar wat er op het hart ligt, maar het enige wat ik kan doen is hen socratisch helpen door de weg naar het antwoord voor hen vrij te maken.
Misschien is het de beroepsmisvorming van mijn ouders, straal ik - onbewust - een zeker psychiater-psycholoog aura uit. Misschien zijn mijn twee kanten, mannelijk en vrouwelijk, zodanig in evenwicht dat ik... nee, nee, laat maar, dat is anatomisch onmogelijk, en ik ben ook een te groot zwijn.
Misschien ben ik gewoon een toffe peer. Misschien...
Maar waarom? Mijn hele liefdesleven samen heeft misschien drie maanden geduurd (en ik vrees dat ik het dan nog ruim neem ook) (en neen, dit is geen emotioneel exhibitionisme).
Natuurlijk sta ik altijd klaar om te helpen en luister ik graag (wel, ja) naar wat er op het hart ligt, maar het enige wat ik kan doen is hen socratisch helpen door de weg naar het antwoord voor hen vrij te maken.
Misschien is het de beroepsmisvorming van mijn ouders, straal ik - onbewust - een zeker psychiater-psycholoog aura uit. Misschien zijn mijn twee kanten, mannelijk en vrouwelijk, zodanig in evenwicht dat ik... nee, nee, laat maar, dat is anatomisch onmogelijk, en ik ben ook een te groot zwijn.
Misschien ben ik gewoon een toffe peer. Misschien...
dinsdag, mei 10, 2005
donderdag, mei 05, 2005
Alive, it's alive!!
Een compleet verhaal, puur voor uw entertainment.
Lees en geniet, zou ik zo zeggen:
Better to have loved and lost...
Dagboek van een engel, deel 1
Lees en geniet, zou ik zo zeggen:
Better to have loved and lost...
Dagboek van een engel, deel 1
woensdag, mei 04, 2005
May the Force be with us all
Ik hou wel van Star Wars; ik zou willen zeggen al van de eerste film in '79, maar dat zal moeilijk gaan aangezien ik pas een dikke zes jaar later ben verwekt. Maar het is het soort sf-universum dat mooi uitgewerkt en geloofwaardig is en dat (mede door een hele reeks boeken, spin-offs en spelletjes) haast diepgaand is te noemen.
Goed, episodes 1&2 (The Phantom Menace & Attack of the Clones) waren... wel, slecht, er is niet echt een ander woord voor. Daar waar The Phantom Menace nog het Star Wars-gevoel had, trok de rest van de film op niets, terwijl Attack of the Clones simpelweg niets meer van Star Wars had (op dat ene moment na, wanneer The Imperial March voor het eerst klinkt, maar dat klinkt geeky, dus shht (leuke OST, trouwens)) en een perversie van zichzelf was geworden, hoewel het op puur cinematografisch gebied wel een betere film was dan episode 1 (let wel: 'beter' betekent niet 'goed'!)
Wat Revenge of the Sith ons brengt laat ik in het midden, dat zien we wel op 18 mei (en ja, ik ga proberen om een eerste vertoning te zien)
Maar daar gaat dit allemaal niet om (mijn inleidingen zijn altijd langer dan de eigenlijke stukjes zelf).
Ik had het even over het uitgebreide universum; daar hoort natuurlijk bijkomende marketing bij onder de vorm van boeken en spelletjes, maar soms drijven ze het toch iets te ver.
Klikt u bijvoorbeeld maar eens op deze link.
Wie koopt dat soort dingen toch? Zeker met de prijzen die erbij staan: 500$ voor wat plastiek en aluminium dat zelfs geen enkel praktisch nut heeft?
Trekkies en Warries (of hoe noemen ze zichzelf?) zijn goed gek, als je het mij vraagt.
Case in point: de hetze rond de groep nerds die halsstarrig voor de verkeerde cinema kampeert voor de avant-première van episode III. Sommige menen het echt, vinden dat 'de traditie niet doorbroken mag worden' en dat deze Star Wars net als de vorige voor het eerst moet vertoond worden in The Chinese Theater.
Conservatieve sf-freaks... Ah, sweet irony and the bliss of stupidity...
Goed, episodes 1&2 (The Phantom Menace & Attack of the Clones) waren... wel, slecht, er is niet echt een ander woord voor. Daar waar The Phantom Menace nog het Star Wars-gevoel had, trok de rest van de film op niets, terwijl Attack of the Clones simpelweg niets meer van Star Wars had (op dat ene moment na, wanneer The Imperial March voor het eerst klinkt, maar dat klinkt geeky, dus shht (leuke OST, trouwens)) en een perversie van zichzelf was geworden, hoewel het op puur cinematografisch gebied wel een betere film was dan episode 1 (let wel: 'beter' betekent niet 'goed'!)
Wat Revenge of the Sith ons brengt laat ik in het midden, dat zien we wel op 18 mei (en ja, ik ga proberen om een eerste vertoning te zien)
Maar daar gaat dit allemaal niet om (mijn inleidingen zijn altijd langer dan de eigenlijke stukjes zelf).
Ik had het even over het uitgebreide universum; daar hoort natuurlijk bijkomende marketing bij onder de vorm van boeken en spelletjes, maar soms drijven ze het toch iets te ver.
Klikt u bijvoorbeeld maar eens op deze link.
Wie koopt dat soort dingen toch? Zeker met de prijzen die erbij staan: 500$ voor wat plastiek en aluminium dat zelfs geen enkel praktisch nut heeft?
Trekkies en Warries (of hoe noemen ze zichzelf?) zijn goed gek, als je het mij vraagt.
Case in point: de hetze rond de groep nerds die halsstarrig voor de verkeerde cinema kampeert voor de avant-première van episode III. Sommige menen het echt, vinden dat 'de traditie niet doorbroken mag worden' en dat deze Star Wars net als de vorige voor het eerst moet vertoond worden in The Chinese Theater.
Conservatieve sf-freaks... Ah, sweet irony and the bliss of stupidity...
Abonneren op:
Posts (Atom)