Ik hou wel van Star Wars; ik zou willen zeggen al van de eerste film in '79, maar dat zal moeilijk gaan aangezien ik pas een dikke zes jaar later ben verwekt. Maar het is het soort sf-universum dat mooi uitgewerkt en geloofwaardig is en dat (mede door een hele reeks boeken, spin-offs en spelletjes) haast diepgaand is te noemen.
Goed, episodes 1&2 (The Phantom Menace & Attack of the Clones) waren... wel, slecht, er is niet echt een ander woord voor. Daar waar The Phantom Menace nog het Star Wars-gevoel had, trok de rest van de film op niets, terwijl Attack of the Clones simpelweg niets meer van Star Wars had (op dat ene moment na, wanneer The Imperial March voor het eerst klinkt, maar dat klinkt geeky, dus shht (leuke OST, trouwens)) en een perversie van zichzelf was geworden, hoewel het op puur cinematografisch gebied wel een betere film was dan episode 1 (let wel: 'beter' betekent niet 'goed'!)
Wat Revenge of the Sith ons brengt laat ik in het midden, dat zien we wel op 18 mei (en ja, ik ga proberen om een eerste vertoning te zien)
Maar daar gaat dit allemaal niet om (mijn inleidingen zijn altijd langer dan de eigenlijke stukjes zelf).
Ik had het even over het uitgebreide universum; daar hoort natuurlijk bijkomende marketing bij onder de vorm van boeken en spelletjes, maar soms drijven ze het toch iets te ver.
Klikt u bijvoorbeeld maar eens op deze link.
Wie koopt dat soort dingen toch? Zeker met de prijzen die erbij staan: 500$ voor wat plastiek en aluminium dat zelfs geen enkel praktisch nut heeft?
Trekkies en Warries (of hoe noemen ze zichzelf?) zijn goed gek, als je het mij vraagt.
Case in point: de hetze rond de groep nerds die halsstarrig voor de verkeerde cinema kampeert voor de avant-première van episode III. Sommige menen het echt, vinden dat 'de traditie niet doorbroken mag worden' en dat deze Star Wars net als de vorige voor het eerst moet vertoond worden in The Chinese Theater.
Conservatieve sf-freaks... Ah, sweet irony and the bliss of stupidity...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten