There is a single light of science, and to
brighten it anywhere is to brighten it everywhere. Toegegeven, dat
citaat komt van Isaac Asimov, een science-fiction schrijver, maar een beetje
wisselwerking tussen de science en de
fiction kan zeker geen kwaad.
De landing van Curiosity is een prestige project, zeker,
maar om het pure geldverspilling te noemen is toch wat kort door de bocht. De
Large Hadron Collider heeft al vele malen meer geld opgeslorpt, zonder zelfs
maar mogelijke, al dan niet naïeve, praktische toepassingen in de toekomst. De
wetenschap mag en moet soms verstoken blijven van instant gratification, want als we enkel zouden reiken naar wat
binnen handbereik lag, konden we onmogelijk onze zienswijzen aanpassen.
Ja, de oorspronkelijke space
race was veel stoerdoenerij, maar het heeft wel onze huidige
geïnformatiseerde samenleving mogelijk gemaakt. Net zoals Columbus’ reizen een
veel grotere impact hadden dan de beperkte economische drijfveer waarmee ze
bekostigd werden. Al kon men toen onmogelijk voorspellen dat mensen honderden
jaren later op zeven uur de oceaan zouden kunnen overvliegen (of zelfs drie uur
met de Concorde).
Zeggen dat onze toekomst niet in de ruimte ligt, getuigt
ofwel van profetische gaven, ofwel van hoogmoed. Laten we onze nieuwsgierigheid
niet beteugelen omdat wij, of zelfs onze kinderen, er geen reusachtige vruchten
van kunnen plukken. En misschien kan de wetenschap wel wat populisme gebruiken,
want als prestige project lijkt Curiosity me toch een klein beetje nuttiger dan
de vele malen duurdere Olympische Spelen. Een klein beetje.
