Schrödingers kat is een gedachte-experiment dat de meesten van jullie vast een diepe zucht doet slaken. “Ugh, kwantumfysica van een leek.” Ja, hoor, en ook al kan een kat niet echt levend en dood zijn op hetzelfde moment (zelfs niet als ze nog heel klein is (hoewel, misschien geldt dit wel weer voor een kattenfoetus van enkele dagen oud)), dat is toch de vergelijking die ik ga doortrekken tot ze niets meer waard is.
Reclame op de site!
Ja, Google heeft mijn offer van smeulende iPhones geaccepteerd en mijn AdSense account opnieuw geactiveerd. De weg naar onmetelijke rijkdom ligt voor mij open! Alleen jammer dat ik het niet volledig aan de praat krijg. Op mijn smartphone zie ik al (licht invasieve) reclame, maar mijn desktops doen niet echt mee. Dat zal vast opgelost worden met het terugzetten van mijn lay-out naar de standaardinstellingen. Maar op dit moment is het een beetje zoals die eerder genoemde poes: werkend en ook niet. Wordt ongetwijfeld vervolgd, want ik wil nog steeds weten in welke mate er eigenlijk op geklikt wordt.
Over dubbele statussen gesproken: Nederland heeft haar Sinterklaasliedjes geüpdate. Mijn geheel onbelangrijke mening gaat van "een beetje bekrompen" (“Kijk, Piet staat te lachen en roept naar de kant: ik heb genoeg lekkers voor heel Nederland.” Mijn alternatief: “Kijk, Piet staat te lachen en roept dan heel flux: lekkers voor allen, heel de Benelux.” Nee?) tot "ik denk niet dat ik dit aan mijn kinderen ga aanleren" (“Sinterklaasje kom maar binnen met je Piet, want we zingen allemaal blij een lied.”) Alles voor het rijmschema…
Onze identiteit, dat vage amalgaam van eigenschappen en opvattingen vervat in het woord “ik”, is voor een groot deel afhankelijk van onze omgeving. Maar deze keer geen gefulmineer over oorlogen en ideologieën. Enkel wat navelstaarderige weetjes, powered by Google (want waar dienen die Analytics anders voor, op een blogje als dit).
1) De steden van waaruit u komt (want vergis u niet, dit gaat allemaal over u), zijn een eclectisch hoopje; Antwerpen staat op één, dus qua interpoleisionele (nee?) uitstraling blijft het hier tamelijk beperkt. Hoewel: Parijs! Oxford! Nairobi! Berlaar!
2) Iedereen die hier mobiel naartoe surft, gebruikt iOS. Ieuw! Ieuw! Ieuw! Gelukkig is dit nog maar 4 keer gebeurd is de afgelopen 2 weken.
3) Sommige fancy bedrijven hebben blijkbaar serviceproviders op hun eigen naam. En sommige mensen die bij fancy advocatenkantoren werken waarvan de naam uit vier namen bestaat, die mensen surfen blijkbaar tijdens de werkuren naar mijn blog. Dag fancy advocatenvriend! (Ik zal maar niet te specifiek zijn, want u weet nooit wie er meeleest (in tegenstelling tot mezelf, natuurlijk).)
4) Bij het proberen te reactiveren (ik zou ‘heractiveren’ denken, maar Word is het daar niet mee eens) van AdSense, de Googleservice die me zou toelaten om reclame op deze blog te zetten, liep er één en ander fout. Voor alle duidelijkheid, het zou in de eerste plaats een experiment zijn, want ik heb nog nooit op een Googleadvertentie geklikt en ik vraag me af wie het wel zou doen. Helaas, echter, want Google wilde dat ik mijn identiteit bewees met één of ander identiteitsbewijs dat mijn adres vermeldt, iets dat wij, arme Belgen, niet hebben.
5) Maar in mijn queeste naar geldgewin, drukte ik op de AdWords link, de andere kant van de Google reclamemachine, die u toelaat om advertentielinks te kopen op andere sites. Hiertoe gaf de site me (helemaal gratis, als proevertje) een voorbeeld van de sleutelwoorden waarin ik geïnteresseerd zou zijn, gebaseerd op hun analyse van deze blog.
Dat is… dat is het beeld dat het internet van mij heeft? Lap, ik ben Kim Jong Il…
