Het is me vorige keer duidelijk niet gelukt om u warm te maken voor the World Community Project. U weet wel (duidelijk niet), het programma dat als screensaver fungeert, maar uw computer eigenlijk een klein deeltje van een wereldwijde supercomputer maakt die helpt bij het onderzoek naar onder andere kanker en aids. Installeer het dus maar en help de wereld, zelfs als u denkt dat u uw computer altijd uitschakelt als-ie niet gebruikt wordt (proficiat, wel, maar dat doet u vast niet elke keer).
Daar wil ik het echter niet over hebben nu, want er is me iets veel fascinerender, maar oneindig veel nuttelozer onder ogen gekomen: the button. The Button!
Reddit, voor moest u het niet kennen, is een gigantisch forum, waar zowat elk denkbaar onderwerp een eigen onderdeel heeft, een zogenaamde subreddit. Inclusief 'rule 34', al zou dat ons veel te ver leiden.
Op 1 april verscheen the button, een knop met ernaast een timer die terugtelt van zestig seconden. Elke keer iemand op de knop drukt, begint de teller terug van zestig. En iedereen mag slechts één maal op de knop drukken. "iedereen" is in dit geval "iedereen die vóór 1 april een Reddit account had". Afhankelijk van hoeveel seconden er nog op de timer stonden, krijg je een ander kleurtje achter je naam.
Ondertussen is het dertien april en is de timer nog niet op nul geraakt. Al meer dan zevenhonderdduizend mensen hebben op de knop gedrukt en hoewel de timer ondertussen al af en toe onder de dertig seconden duikt, blijft dit toch een zeldzaamheid.
Als u zich nu afvraagt wat het nut ervan is, benadert u het probleem vanuit het verkeerde perspectief. Net zoals het leven zelf, kan, mag en moet iedereen de eigen doelen bepalen. (En net zoals het leven worden er mooie visualisaties van gemaakt.)
Sommigen drukken niet en kijken neer op al wie dit wel doet, alsof hun onthouding hen beter maakt dan de rest. Anderen doen alsof ze tot de vorige groep behoren, in de hoop de timer sneller naar beneden te krijgen en dan alsnog te drukken. Want lager is beter, want zeldzamer; dat heeft iedereen wel door. Behalve de mensen die voor het eerst op de pagina komen en achteloos op de knop drukken. Is dat niet wat je doet met knoppen?
Niemand dit het weet.
Maar ik druk niet. Nog niet.
For science!
Een artikel van De Morgen, gebaseerd op een Reddit-post, verhaalt de virtuele gruwel die mensen in The Sims uithalen. Mij is dat nooit gelukt, die fysieke en psychologische terreur. Ik wou winnen, verdomme! Vaardigheden maximaliseren en het opperste geluk uit het onderste van de kan halen, dat was mijn doel. Het lukte alleszins beter dan in mijn eigen leven. *sad trumpet*
Maar het lijden van de ene, is het entertainment van de ander. We zitten nog niet op het niveau van een nationaal spelprogamma, waarbij verschillende teams, elk met een verschillende, levensbedreigende ziekte (“Vanavond, ALS tegen Parkinson! Geen goed nieuws voor de zenuwen, dus!), het tegen elkaar moeten opnemen in een reeks grappige en (vooral) vernederende rondes, in de hoop wat geld en goodwill los te krijgen van een steeds minder geïnteresseerd publiek. Maar Kom op tegen Kanker geeft me toch elk jaar een wrang gevoel.
Voor we verder gaan: geen kwaad woord over Kom op tegen Kanker an sich. Zij vervullen een broodnodige functie in de huidige situatie en doen dat goed. Dus koop die single (die net als alle andere liefdadigheids-bekende-mensen-covers geen enkele muzikale meerwaarde biedt) en bedenk dan dat het toch wat schrijnend is dat dit de manier is waarop een aanzienlijk deel van het kankeronderzoek gefinancierd wordt.
Ik moet ook niet overdrijven, zo blijkt (alweer), want cijfers van de Stichting tegen Kanker (p.6) laten zien dat er in 2008 10 miljoen euro uit de filantropie kwam en 50 miljoen uit overheidsbronnen. Al blijven dat allebei een type nootjes naar keuze in vergelijking met, ik zeg maar wat, de subsidies voor bedrijfswagens (800 miljoen [edit: sorry, zei ik 800 miljoen? Dat moest (€2.763*722.000 auto's =) 2 miljard per jaar zijn.], of straaljagers die nucleaire bommen moeten kunnen droppen (verschillende miljarden en ook “seriously, what the fuck, Belgium?”).
Individuen die bijdragen aan het verbeteren van de wereld, het zal uiteraard noodzakelijk blijven. Dus koop die single (liefst digitaal), smijt het weg en luister naar het origineel (want dat is beter).
En download eventueel tussendoor ook de applicatie van the World Community Grid, die als screensaver uw computer gebruikt als klein onderdeel van een wereldwijde supercomputer die berekeningen uitvoert voor onder andere kanker-, aids- en malariaonderzoek. Er zijn nog veel meer projecten en je kan zelf kiezen dewelke je steunt. Weinig moeite (zoals een Facebook-like), veel opbrengst (in tegenstelling tot een Facebook-like).
En zo komen we weer een stapje dichter bij die onvermijdelijke toekomst.
