Ey, ik sta in de krant!
Achter een paywall, weliswaar, dus krijgen jullie hier het hele, deprimerende tekstje, zonder de foto die me er de hele tijd aan herinnert dat ik best die tuinmuur nog eens probeer schoon te maken.
‘Als mijn generatie pessimistisch is over de toekomst, is dat wellicht omdat de problemen van vandaag nog altijd dezelfde zijn als twintig jaar geleden’, zegt Folker Debusscher, webbeheerder bij de socialistische mutualiteiten. ‘Groeiende ongelijkheid, verwoesting van het milieu, misdaden tegen de mensheid: zulke zaken los je niet op individueel niveau op en alle structuren en instanties die hiermee bezig zouden moeten zijn, schieten keer op keer schromelijk tekort. Er is geen alternatief, lijkt het wel, behalve de afgrond waar we allemaal langzaam naar op weg zijn.’
Het bewijs daarvoor vindt Debusscher in discussies die – helaas – decennialang actueel blijven. ‘Als je bijvoorbeeld aan het nut twijfelt van absurd dure gevechtsvliegtuigen met nucleaire mogelijkheden, word je naïef genoemd. Terwijl er geen enkele rationele gedachtegang is die begint met dat soort vliegtuigen en eindigt met een veiligere wereld. Maar als mensen bang zijn, hebben ze niets aan rationaliteit en willen ze enkel een schuldige en wat stoere praat.’
‘Toch denk ik niet dat alle hoop per se verloren is. Veel mensen, ook ik, leven bewuster, proberen hun negatieve impact te beperken en waar ze kunnen wat tijd of geld vrij te maken voor wie het nodig heeft. En dat bewustzijn is soms best vermoeiend. Als mijn vrouw en ik nadenken over kinderen, kan het niet enkel nog over ons en over het kind gaan, maar moeten we de hele wereld meenemen in die overweging. Willen of niet, want dat perspectief zit er intussen ingebakken. Ik ben geen wereldverbeteraar, maar ik wil wel mijn best doen om de wereld niet slechter te maken. Al vrees ik dat het nog veel erger zal worden voor het beter wordt.’
