Gouden draden
gesponnen met een verheven hand
schoonheid in elke vezel
en toch sta ik aan de rand
De ontluikende glimlach
minstens een koninkrijk waard
maar mijn enige rijkdom
zijn gloeiende embers uit de haard
Te vuur en te zwaard
achter mijn hartenwensen jagen
ik slaag enkel in verbeelden en hopen
maanden, weken, dagen
Het is vreemd, maar mijn poëzie *kuch* is van nature altijd tamelijk depressief (iets waar men mij gisteravond vermanend op gewezen had). Misschien is dat daadwerkelijk mijn innerlijke zelf, maar ergens betwijfel ik het toch.
Vreemd...
zondag, juli 31, 2005
woensdag, juli 27, 2005
Lijstjes
Ik zit in een creatief dipje door overmatig werken, druggebruk en slaapgebrek. Dus krijgt u van mij lijstjes:
Goeie trilogieën:
-The Godfather
-The Terminator
Goeie comic-verfilmingen:
-Batman (1, Returns & Begins)
-Sin City
-Spiderman (1&2)
-X-men (1&2)
Aantrekkelijke vrouwen:
-teveel om op te noemen
Aantrekkelijke mannen:
-teveel om op te noemen - k/x (met x=promille alcohol in mijn bloed)
Goeie trilogieën:
-The Godfather
-The Terminator
Goeie comic-verfilmingen:
-Batman (1, Returns & Begins)
-Sin City
-Spiderman (1&2)
-X-men (1&2)
Aantrekkelijke vrouwen:
-teveel om op te noemen
Aantrekkelijke mannen:
-teveel om op te noemen - k/x (met x=promille alcohol in mijn bloed)
dinsdag, juli 19, 2005
Women...
I get them as much as I get pumpkin juice when I bang my head against the wall. And let me tell you, that ain't much...
zaterdag, juli 16, 2005
Bridging the gap
Ik ben ondertussen vijf dagen op voorkamp gegaan met de scouts (hetgeen uiteindelijk een uur of twee per dag tenten opzetten en putjes graven is, en voor de rest drinken, lezen, gezelschapspelletjes spelen, zonnen en simpelweg relaxen).
Momenteel ben ik alleen thuis met mijn broer en hoewel het an sich heel leuk is om eindelijk eens een ouderloos huis te hebben (het is de eerste keer in een dikke negentien jaar), moet ik toegeven dat ik een beetje begin te balanceren op het randje van de kritieke lammigheid, waarbij een mens niets productiefs meer doet en vooral veel wijn drinkt.
Maar ja, wat doet een mens eraan.
Daarnet ging de telefoon, rond iets over negen. Mijn broer kloeg al over op welke uren mensen nog durven bellen toen hij de telefoon ging oppakken - we hebben een wisselwerkingssysteem, of zoiets. Even later komt hij terug en zegt: Folker, een of ander Engels sprekend meisje voor u.
Ik frons, want eerlijk gezegd dacht ik niet dat ik nog in contact stond met Engels sprekende meisjes (laat staan Engelstalige). Dus, met een ietwat vreemd gevoel in mijn maag - noem het voor mijn part xenofobie - pakte ik de hoorn op en zei in mijn beste Engels 'Hello?'
Het bleek een meisje te zijn dat ik al (even denken) 2 jaar niet meer had gehoord of gezien en waar ik eigenlijk alles samen maar een week contact mee had gehad. Een Portugese gids (als in 'vrouwelijke scout') die mee was op Jamboree. Eerlijk gezegd was ik haar al min of meer... wel, niet vergeten, maar toch was ze ietwat weggelopen uit mijn gedachten. Maar blijkbaar (gelukkig) had ze mijn gegevens nog en ze komt volgende week naar Antwerpen, dus gaat Folker maar weer eens voor gids/interessant gezelschap/oude vriend/wat dan ook spelen. Met volle goesting, welteverstaan.
Zo zie je maar, een mens weet nooit wat de volgende dag brengt. En ik die na 'Phonebooth' onwillig stond tegen het opnemen van de telefoon...
Momenteel ben ik alleen thuis met mijn broer en hoewel het an sich heel leuk is om eindelijk eens een ouderloos huis te hebben (het is de eerste keer in een dikke negentien jaar), moet ik toegeven dat ik een beetje begin te balanceren op het randje van de kritieke lammigheid, waarbij een mens niets productiefs meer doet en vooral veel wijn drinkt.
Maar ja, wat doet een mens eraan.
Daarnet ging de telefoon, rond iets over negen. Mijn broer kloeg al over op welke uren mensen nog durven bellen toen hij de telefoon ging oppakken - we hebben een wisselwerkingssysteem, of zoiets. Even later komt hij terug en zegt: Folker, een of ander Engels sprekend meisje voor u.
Ik frons, want eerlijk gezegd dacht ik niet dat ik nog in contact stond met Engels sprekende meisjes (laat staan Engelstalige). Dus, met een ietwat vreemd gevoel in mijn maag - noem het voor mijn part xenofobie - pakte ik de hoorn op en zei in mijn beste Engels 'Hello?'
Het bleek een meisje te zijn dat ik al (even denken) 2 jaar niet meer had gehoord of gezien en waar ik eigenlijk alles samen maar een week contact mee had gehad. Een Portugese gids (als in 'vrouwelijke scout') die mee was op Jamboree. Eerlijk gezegd was ik haar al min of meer... wel, niet vergeten, maar toch was ze ietwat weggelopen uit mijn gedachten. Maar blijkbaar (gelukkig) had ze mijn gegevens nog en ze komt volgende week naar Antwerpen, dus gaat Folker maar weer eens voor gids/interessant gezelschap/oude vriend/wat dan ook spelen. Met volle goesting, welteverstaan.
Zo zie je maar, een mens weet nooit wat de volgende dag brengt. En ik die na 'Phonebooth' onwillig stond tegen het opnemen van de telefoon...
donderdag, juli 07, 2005
Fucking Aliens
Het is officiëel, ik heb een grondige pesthekel aan aliens; in de zin van buitenaardse wezens, welteverstaan, de illegale Pakistani van de nachtwinkel is een toffe pee.
Laat mij eerst en vooral iets duidelijk maken:
War of the Worlds is een ongeloofelijke KUTFILM!!!!!!
Ga hem alsjeblief NIET ZIEN!!!!
Download hem desnoods als je nieuwsgierig bent, maar hij is geen eurocent waard, laat staan meer dan vijf euro.
Even kort het verhaal, of wat het ook is.
Een aantal 'freak lightingstorms' slaan toe, met bliksems die op dezelfde plaats inslaan en een bijhorende EMP (ElectroMagnetic Pulse) die alle electronica platlegt, buiten een aantal super videocameratjes en fototoestellen vreemd genoeg. Dan krijg je een vreemde scène te zien waarin een kruispunt waar de bliksem was op ingeslagen draait en implodeert (de reden ontgaat mij een beetje) en dan komt er een Tripod uit, hét aanvalswapen van de aliens. Het is hun enige soort voertuig en, het moet gezegd, ze zien er niet slecht uit. Die Tripods zijn begraven lang voor de mensheid op twee poten liep en de aliens zijn er via de bliksem in afgedaald. Tja, ze hebben wel geluk gehad dat er niemand over de hele wereld toevallig op zo'n ding is gestoten, of zelfs maar een vreemd signaal heeft opgevangen na een seismische meting, of dat er eentje door een aardbeving is komen bloot te liggen, of dat een ontploffing van welke aard dan ook een hapje uit de aarde heeft genomen. Want geen van deze dingen komt veelvuldig voor in de wereld.
Gelukkig maar...
Dan beginnen de bad-ass aliens met hun coole ray-guns willekeurig mensen tot stof te herleiden. Letterlijk, want hoewel alles ontploft en in de fik schiet door deze ray-guns, worden geraakte mensen een hoopje stof. Niet slecht geanimeerd, maar vreemd en vooral idioot als later blijkt dat deze aliens ons bloed nodig hebben om de aarde te terraformen (om te vormen naar een leefbare planeet), want ze besproeien er hun rode plantjes mee (die er soms verdacht veel uitzien als rubberen buizen...).
Vanaf dan is het allemaal een beetje hazy, want het was niet echt interessant. Tom Cruise (moron) gaat zijn kinderen ophalen en vlucht met de enige werkende auto in de omgeving ('replace the solonoïd' of zoiets; alles was kapot door de EMP) en dan begint een gezellige road-movie langs de Amerikaanse kust.
Nee, jammer genoeg niet. Veel emo-gezever want laten we niet vergeten (het is al genoeg herhaald): Spielberg wou het publiek ook een boodschap meegeven! Maar verder dan 'You, aliens, are morons and you, humans, have once again survived through dumb luck and for some reason (love? family? sex? simply being the USA?) you deserved it'.
Bah, het enige wat ik nog wel grappig vond was het jonge meisje dat, terwijl alles achter hen explodeerde, vroeg 'Is it terrorists?', Cruise antwoordt 'No, they're from somewhere else.' - 'Somewhere else? Like Europe?'
That's my average American. Dankje, Steven, om ons onze stereotiepen nog eens duidelijk in te prenten.
Wat gebeurt er nog allemaal? Wel, Cruise laat zien dat hij, ondanks wat de kijker in het begin denkt, eigenlijk toch een liefhebbende vader is. Zijn zoon wil gaan helpen vechten tegen de aliens, loopt een heuvel over en het volgende moment wordt alles verschroeid. Cruise vlucht met zijn dochter, kampeert even bij een gek, ziet even een paar aliens zonder dat die hem zien, vlucht verder, blaast een van die grote dingen op met wat granaten (want ze waren omgeven door een onzichtbaar super energie mega schild, of hoe noem je die dingen) en vindt dan uiteindelijk zijn weg naar Boston waar zijn ex-vrouw in een absurd ongeschonden stad leeft. En wie is er daar nog? Natuurlijk, de zoon die zonder enige uitleg de verzengende vlammenzee overleefd heeft.
En de aliens? Die stierven door een bacteriologische of virale infectie, want 'de mens had zijn immuniteit verdiend' (sic).
Oh my god. Wezens die een miljoen jaar geleden al geavanceerder waren dan wij houden geen rekening met bacteriën en virussen (laat staan bacteriologische oorlogsvoering)? Maar het gaat nog verder, op een bepaald moment schuilt Cruise met zijn dochter bij die gek in een half verwoeste kelder. Dan komt er een idioot oog binnen aan een lange slurf, er knippen twee blauwe lichtjes aan boven en onder en aan de zijkant twee gele lichten (die even knipperen bij het aan gaan, als een... euhm... een tl-lamp?) Jeetjemina, zelfs wij kunnen al simpele infrarood scans maken van kamers. Trouwens, waarom hadden die aliens in de eerste plaats al die machines in de grond gestoken, lang voor er ook maar iets interessants op deze aarde ronddwaalde (nee, zo interessant zijn dinosaurussen niet).
Of was het een voorzorgsmaatregel?
'Wel, hier is niets te zien. Kom, we gaan naar de volgende planeet.'
'Wacht, we steken eerst even een paar duizend van onze geavanceerde tanks in de grond. Je weet maar nooit.'
'Je weet maar nooit? De een-op-een-paar-miljoen kans dat er intelligent leven ontstaat en jij wil per se op elke planeet die dingen in de grond steken! Waarom hebben we er eigenlijk zoveel? Zouden we dit niet beter in onze eigen planeet steken, een beetje zorgen voor de lijdende massa, in plaats van ons militair budget zo op te pompen, terwijl we al een paar duizend jaar lang niets zijn tegengekomen dat ook maar enige bedreiging vormt?'
'Wil je voor de krijgsraad komen?'
'Hmmm, goed punt, wel, ja, we steken ze in de grond en dan kunnen we als we op pensioen zijn nog wat op de beesten hier jagen.'
God, ik haat aliens.
Laat mij eerst en vooral iets duidelijk maken:
War of the Worlds is een ongeloofelijke KUTFILM!!!!!!
Ga hem alsjeblief NIET ZIEN!!!!
Download hem desnoods als je nieuwsgierig bent, maar hij is geen eurocent waard, laat staan meer dan vijf euro.
Even kort het verhaal, of wat het ook is.
Een aantal 'freak lightingstorms' slaan toe, met bliksems die op dezelfde plaats inslaan en een bijhorende EMP (ElectroMagnetic Pulse) die alle electronica platlegt, buiten een aantal super videocameratjes en fototoestellen vreemd genoeg. Dan krijg je een vreemde scène te zien waarin een kruispunt waar de bliksem was op ingeslagen draait en implodeert (de reden ontgaat mij een beetje) en dan komt er een Tripod uit, hét aanvalswapen van de aliens. Het is hun enige soort voertuig en, het moet gezegd, ze zien er niet slecht uit. Die Tripods zijn begraven lang voor de mensheid op twee poten liep en de aliens zijn er via de bliksem in afgedaald. Tja, ze hebben wel geluk gehad dat er niemand over de hele wereld toevallig op zo'n ding is gestoten, of zelfs maar een vreemd signaal heeft opgevangen na een seismische meting, of dat er eentje door een aardbeving is komen bloot te liggen, of dat een ontploffing van welke aard dan ook een hapje uit de aarde heeft genomen. Want geen van deze dingen komt veelvuldig voor in de wereld.
Gelukkig maar...
Dan beginnen de bad-ass aliens met hun coole ray-guns willekeurig mensen tot stof te herleiden. Letterlijk, want hoewel alles ontploft en in de fik schiet door deze ray-guns, worden geraakte mensen een hoopje stof. Niet slecht geanimeerd, maar vreemd en vooral idioot als later blijkt dat deze aliens ons bloed nodig hebben om de aarde te terraformen (om te vormen naar een leefbare planeet), want ze besproeien er hun rode plantjes mee (die er soms verdacht veel uitzien als rubberen buizen...).
Vanaf dan is het allemaal een beetje hazy, want het was niet echt interessant. Tom Cruise (moron) gaat zijn kinderen ophalen en vlucht met de enige werkende auto in de omgeving ('replace the solonoïd' of zoiets; alles was kapot door de EMP) en dan begint een gezellige road-movie langs de Amerikaanse kust.
Nee, jammer genoeg niet. Veel emo-gezever want laten we niet vergeten (het is al genoeg herhaald): Spielberg wou het publiek ook een boodschap meegeven! Maar verder dan 'You, aliens, are morons and you, humans, have once again survived through dumb luck and for some reason (love? family? sex? simply being the USA?) you deserved it'.
Bah, het enige wat ik nog wel grappig vond was het jonge meisje dat, terwijl alles achter hen explodeerde, vroeg 'Is it terrorists?', Cruise antwoordt 'No, they're from somewhere else.' - 'Somewhere else? Like Europe?'
That's my average American. Dankje, Steven, om ons onze stereotiepen nog eens duidelijk in te prenten.
Wat gebeurt er nog allemaal? Wel, Cruise laat zien dat hij, ondanks wat de kijker in het begin denkt, eigenlijk toch een liefhebbende vader is. Zijn zoon wil gaan helpen vechten tegen de aliens, loopt een heuvel over en het volgende moment wordt alles verschroeid. Cruise vlucht met zijn dochter, kampeert even bij een gek, ziet even een paar aliens zonder dat die hem zien, vlucht verder, blaast een van die grote dingen op met wat granaten (want ze waren omgeven door een onzichtbaar super energie mega schild, of hoe noem je die dingen) en vindt dan uiteindelijk zijn weg naar Boston waar zijn ex-vrouw in een absurd ongeschonden stad leeft. En wie is er daar nog? Natuurlijk, de zoon die zonder enige uitleg de verzengende vlammenzee overleefd heeft.
En de aliens? Die stierven door een bacteriologische of virale infectie, want 'de mens had zijn immuniteit verdiend' (sic).
Oh my god. Wezens die een miljoen jaar geleden al geavanceerder waren dan wij houden geen rekening met bacteriën en virussen (laat staan bacteriologische oorlogsvoering)? Maar het gaat nog verder, op een bepaald moment schuilt Cruise met zijn dochter bij die gek in een half verwoeste kelder. Dan komt er een idioot oog binnen aan een lange slurf, er knippen twee blauwe lichtjes aan boven en onder en aan de zijkant twee gele lichten (die even knipperen bij het aan gaan, als een... euhm... een tl-lamp?) Jeetjemina, zelfs wij kunnen al simpele infrarood scans maken van kamers. Trouwens, waarom hadden die aliens in de eerste plaats al die machines in de grond gestoken, lang voor er ook maar iets interessants op deze aarde ronddwaalde (nee, zo interessant zijn dinosaurussen niet).
Of was het een voorzorgsmaatregel?
'Wel, hier is niets te zien. Kom, we gaan naar de volgende planeet.'
'Wacht, we steken eerst even een paar duizend van onze geavanceerde tanks in de grond. Je weet maar nooit.'
'Je weet maar nooit? De een-op-een-paar-miljoen kans dat er intelligent leven ontstaat en jij wil per se op elke planeet die dingen in de grond steken! Waarom hebben we er eigenlijk zoveel? Zouden we dit niet beter in onze eigen planeet steken, een beetje zorgen voor de lijdende massa, in plaats van ons militair budget zo op te pompen, terwijl we al een paar duizend jaar lang niets zijn tegengekomen dat ook maar enige bedreiging vormt?'
'Wil je voor de krijgsraad komen?'
'Hmmm, goed punt, wel, ja, we steken ze in de grond en dan kunnen we als we op pensioen zijn nog wat op de beesten hier jagen.'
God, ik haat aliens.
dinsdag, juli 05, 2005
Walgelijk
Echt, uit de grond van mijn hart: walgelijk.
"What about escalation?" vraagt Gordon aan Batman op het einde van Batman Begins, en ik vraag het mij ook af.
En nog even terzijde: lol in Irak
"What about escalation?" vraagt Gordon aan Batman op het einde van Batman Begins, en ik vraag het mij ook af.
En nog even terzijde: lol in Irak
vrijdag, juli 01, 2005
Abonneren op:
Posts (Atom)