Kunst

Na al dat gewauwel over kunst (sorry, dames) was ik wat aan het rondkijken op Alluc.org en willekeurig wat seizoenen van The Simpsons aan het aanklikken, op zoek naar een aflevering die ik al lang niet meer had gezien (want ik denk dat ik ondertussen elke aflevering van alle achttien seizoenen al minstens één keer heb gezien). Toen ik het vijfde seizoen opende, sprong de eerste aflevering mij in het oog, 'Homer's Barbershop Quartet'. Wat hou ik van die aflevering, om een veelheid aan redenen, maar alleszins vanwege 'Baby on Board'. Ach, kijkt u zelf maar.
Onderwijl zal ik nog wat verder mompelzingen:

Baby on board, oh how I've adored,
That sign on my car's windowpane.
A bounce in my step, loaded with pep,
'cause I'm driving in the carpool lane.

Call me a square, friend, I don't care
That little yellow sign can't be ignored.
I'm telling you it's mighty nice,
each trip's a trip to paradise
With my baby on board.


Kunst? Sure, why not.

[Edit: En dit? Zeker wel.

Schrikbeeld

Je zou wel willen, Lesbia, dat ik
maar altijd voor je stond met stijve pik.
Begrijp toch dat zo'n ding geen vinger is
die zich gehoorzaam heft en strekt,
dat ergens nog een mededinger is
die het aan mijn bestuur onttrekt.
Hoe je ook streelt en kirt, hij pruilt: hij ligt
in onmacht voor zijn schrikbeeld, je gezicht.

(Martialis, 300 epigrammen, p.84)]