Het is alweer even geleden, met die examens en algemene luiheid. En nu ben ik een ambtenaar bij A, dus heb ik niet veel meer tijd (echt, welkom in de 21ste eeuw). De tijd tussen die twee, mja, laten we zeggen dat het voordeel aan klein is dat er altijd buurlanden in de buurt zijn, met een gelijkaardige, maar toch net dat tikje andere cultuur. Nee, ik ben niet op reis geweest.
Maar ik moet nog steeds antwoorden op die uitgebreide kritiek (hoewel ik uiteraard niets verschuldigd ben aan iemand die anoniem wenst te blijven, maar ik ben samaritaans, op die manier): de hersenen kunnen alle sensaties krijgen met de juiste prikkeling, elk extern gevoel (inclusief bobbing én throbbing) zijn te creëren. Hell, voor hetzelfde geld zijn wij allemààl hersenen in vaten. And a good life it is.
Het verhaaltje wordt echter toch afgebroken en Henry zal nooit avonturen, laat staan een lichaam hebben.
Helaas...
Maar ach, 't Stad is van iedereen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten