Het land lijkt verdeeld in twee groepen mensen: zij die geloven in het Belgische verhaal en zij die de Vlaamse identiteit in alle opzichten superieur vinden aan dat artificieel Belgisch concept. Oh, en alle mensen die zich niet zo opwinden over dat soort holle symbolen, maar hen horen we niet, dus zij zijn niet relevant.
Omdat ik me mijn relevantie erg aantrek, wil ik toch vermelden dat ik voluit 'welles!' ga roepen waar Peter De Roover 'nietes!' schrijft. Want dat hij zich honend uitlaat over een verwijzing van Kristof Calvo naar een Belgische realiteit verbaast me niet van iemand die stellingen met argumenten verwart, en polemiek met overtuigingskracht.
Wat ik aan de andere kant wel ('wel!') grappig vind, is dat hij de 'sociologische realiteit voor de mensen die er wonen', in Vlaanderen welteverstaan, staaft met een verhaal over zijn concentratieschool. Dat is immers een microkosmos, en het plakken van een Vlaams etiket op hun gedeelde waarden en opvattingen is niet accurater dan een Belgisch etiket. De Luxemburger staat niet verder van de Antwerpenaar dan de West-Vlaming. Ik deel met allebei een deel van mijn leefwereld en snap niet waarom de ene wel en de andere niet tot mijn sociologische realiteit zou behoren.
Maar ik kan wel redenen bedenken waarom Calvo voor een positief Belgisch nationalisme gaat, al wil ik hem zeker geen woorden in de mond leggen. Dat België met haar uit noodzaak gegroeid compromismodel waarschijnlijk beter slaagt in het opbouwen van een vreedzame samenleving op het kruispunt van Europa, bijvoorbeeld. Beter dan het gemythologiseerde Vlaanderen, alleszins, dat opnieuw en opnieuw, bij monde van haar voorvechters, die nette mensen, laat zien dat het eerder gericht is op afschermen en uitsluiten, met repressie als het kan, met socio-economische maatregelen als het moet.
Om maar te zeggen: pas op met het beperken van je realiteit, want voor je het weet is die niet groter dan je neus lang is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten