Shiver me timbers!

Mezelf herhalen, daar heb ik geen enkel probleem mee. Nee, ik heb er geen enkel probleem mee om mezelf te herhalen.

Dat gezegd zijnde, als de Redactie iets zegt over een Britse man die een celstraf krijgt “van liefst (sic) 33 maanden”, en er tussen neus en lippen bij zegt dat hij “ook fysieke kopieën van de film te koop aan[bood]”, dan hoef ik niet per se opnieuw, en opnieuw, en opnieuw te herhalen dat dit heling is, en dat daar wetten voor bestaan, en dat ik nog nooit iets gelezen heb over een veroordeling van iemand die films, muziek, tv-series of zelfs software pirateerde (geen werkwoord, Word? Wat mij betreft wel), maar er geen geld aan verdiende.

Nee, zoals u ziet maak ik daar niet meer dan één zin aan vuil. Wat ik dan interessanter vind, is dat de toon van het artikel op de site van The Guardian een stuk minder triomfalistisch is, en een beetje nuance toelaat. Zoals de commentaar van advocaat Dan Bunting, die vraagtekens plaatst bij de bewering dat dit een verlies van vele miljoenen voor de filmindustrie betekent, en over de straf zegt dat die “pretty high” lijkt en “out of line with sentences for other offences”. Of de beweringen van de beklaagde zelf, die in het kader van het politieonderzoek ondervraagd zou zijn door Fact, de Britse Sabam.

Alleszins, als deze veroordeling al “een belangrijke boodschap” is, dan is het vooral “don’t bother with cam rips”, denk ik.

Nothing to see here

Of toch?

Er zijn, zo blijkt, momenten waarop er niet direct iets te schrijven valt. Of toch waarop ik niet direct weet wat te schrijven, behalve zaken waarover ik niet direct schrijven wil. Of toch niet op deze publiek-private plaats, al zou ik hier wel fictie kunnen opsmijten, maar zelfs dat doe ik niet. Of toch niet zonder er voldoende tijd in te steken, wat meer tijd is dan ik momenteel heb om erin te steken. Of toch?

Maar weet wel, vanaf nu ziet Google Analytics alles hier. Dat is vast een angstaanjagende gedachte, voor een stiekem pleziertje als dit. Daarom krijgt u er een foto van een baby gorilla bij, die me doet denken aan een heel oud, maar heel vrolijk vrouwtje. 

Bron. Foto: Dr. Jennifer D Agostino/AP

Leuk, dat. Alleen jammer dat dit het hoogtepunt van uw week zal geweest zijn. Of toch?

Publiek domein

“Onnozel en absurd!”

De detective spuwt de woorden samen met enkele kruimels van zijn croissant uit terwijl hij duchtig met de krant gesticuleert. Een ongeïnteresseerde Watson uit zijn desinteresse in onverstaanbaar gemompel, veilig verscholen achter zijn eigen krant.

“Bijna net zo onnozel”, gaat Holmes verder, terwijl hij gezwind begint te ijsberen, “als een film met maar twee acteurs met screentime, waarvan de hoofdrol dan nog naar een vrouw gaat, aanhalen als type voorbeeld van het blanke bastion dat Hollywood, toegegeven, weldegelijk is.”

“Hmmm,” herhaalt Watson, “verschrikkelijk wat er allemaal in de wereld gebeurt.”

“Zo moeilijk is het toch niet om de situatie te verbeteren? Een beetje denken en een beetje druk, meer is er niet nodig.”

“Waar heb je het eigenlijk over, Sherlock? Gaza, Oekraïne, Irak, Syrië?”

“Wat? Nee, vliegtuigreizen. Bespottelijk goedkope vliegtuigreizen. Zowat de meest vervuilende manier van reizen, hoog in de lucht, waardoor de vervuiling het meeste schade kan aanrichten, en ook nog eens gekoppeld aan de domste, minst effectieve veiligheidsmaatregelen!”

Met een zucht vouwt Watson zijn krant op. “Je kan het de mensen toch niet kwalijk nemen dat ze voor de snelste en goedkoopste manier van reizen kiezen?”

“Ik kan mensen verdomme veel kwalijk nemen!” tiert Holmes en hij gooit de krant naar het hoofd van zijn irriterend kalme assistent, “Maar hoe kunnen we toestaan dat reizen per vliegtuig maar een fractie kost van dezelfde reis per trein? Waarom laten we onze publieke ruimte zo gedachteloos bezoedelen uit gemakzucht? Hoe is het mogelijk dat de enige actie hiertegen de vorm aanneemt van hypocriete en amper functionele CO2-compensatie?”

“De onzichtbare hand van de markt?” vraagt Watson onschuldig, terwijl hij ook de andere krant opvouwt.

“Bah, een denkbeeldig hand tussen subsidies en belastingen. Ondoordacht beleid en kortetermijndenken, dat is het probleem, van overheden en individuen, dàt is het probleem!”

“In onkundige handen ben je toch een ettertje, Sherlock. Ik snap waarom men je zo lang uit het publiek domein heeft willen houden.”