Planet of the Apes

Ik heb ondertussen iemand gezien die luidkeels aan zijn opgepikte dame van plezier vraagt of ze wisselgeld heeft, ik heb iemand zien dansen met z'n broek op zijn enkels voor drie duvels en ik ben zo onder de indruk van het dierenleven in onze oceanen (zie 'Deep Blue') dat ik er een volledig verhaal rond ben aan het verzinnen.

Vreemde wezens op onze aarde, nietwaar?

Winnen voor iedereen

Iedereen wil altijd graag iets winnen. Ik ben geen uitzondering.
Men zegt altijd dat een overwinning zoeter smaakt als ze moeilijk te bereiken is (ik heb het dan niet zo direct over veldslagen en dat soort dingen, hé, voor alle duidelijkheid), maar ik vind het winnen van iets zonder er enige moeite voor te doen geen enkel probleem.

Dus: help mij en help uzelf daarook bij:

Win vanalles!!

U heeft mijn dankbaarheid

Meanwhile...

Vrijdag:
feestje in de Monty; vriendinnen uit het middelbaar teruggezien (en ook andere mensen, jaja, don't feel neglected), leuke avond, ietwat te veel gedronken.

Zaterdag:
opgestaan rond drie uur; zeer wollig; bijna twee liter water gedronken. 's Avonds 'Het Eiland' op verplaatsing gaan zien; heel leuk; lekkere whiskey gedronken.

Zondag:
de vriendin van mijn broer heeft een aantal uur op mijn bed liggen breien terwijl ik het universum aan het redden was. Ik wil ook zo'n sjaal zoals ze voor mijn broer heeft gemaakt. Nog even op café geweest, dan het universum gered. Het was een serieuze anti-climax, let me tell you.

Maandag:
begonnen met de vernietiging van het universum.

Technologie versus cultuur

In de eeuwige strijd tussen de twee is er weer een nieuw wapenfeit ontstaan dat een beetje machiavellistisch aandoet:

Men wil €40 taks heffen op nieuwe pc's als auteursrecht. (Voor uw officiele mumbo jumbo: een link)

Wel, ja, en misschien ook ineens een nieuwe taks op auto's, en dan zijn alle snelheidsboetes ook ineens betaald.

Fight the power en zeg 'Wij willen geen pctaks!', of zoiets...
Het is in uw eigen belang, niet?

Ashes to ashes

Mijn sigaret brandt, de verstikkende rook in mijn longen, ontspanning verwaterd tot gewoonte verwaterd tot verslaving.

Mijn koffie dampt, de hete vloeistof in mijn maag, lekkernij verwaterd tot gebruik verwaterd tot noodzaak.

Mijn gedachten razen, de amorfe massa in mijn geest, redding verwaterd tot ondergang verwaterd tot een oneindigheid van niets…

Haily Valentine

Hij was zachtjes aan het zingen, fluisterend.
Zij lag op haar rug, een hand in de zijne. Terwijl ze naar de opkomende maan keek, luisterde ze met haar ogen dicht.
"If there's anything that you want, if there's anything I can do..."
"Ik dacht dat je niet van Valentijn hield?" vroeg ze, zonder haar ogen te openen.
"Hmm, dit jaar kan misschien nog een uitzondering worden op de zestien voorgaande."
Ze fronste. "Heb je er niet al zeventien achter de rug?"
Hij richtte zich een beetje op. "Maar de eerste was fantastisch!" Een uitgestreken gezicht "ik was negen maanden oud en de koning te rijk. I walked the walk and I talked the talk."
Het meisje zei niets, haar gezicht besluitloos tussen een frons en een glimlach.
"Maar, ach," ging hij verder, "toen voelde ik ook voor het eerst mijn hart breken."
"Echt?"
"Nee, ik herinner me niets voor mijn achtste."
Hij lachte, kort en vrolijk, en ze kon zelf niet anders dan lachen.
Hij lachte om zijn eigen stomme mop, zij om hem, hij dan weer om haar, zij lachte nog harder om hem en toen raakten zijn lippen de hare. Haar leven was nog nooit zo ongecompliceerd geweest.
"Ik hou van je." fluisterde ze.
Hij keek haar slechts aan, hun voorhoofden tegen elkaar.
Ze zuchtte gelukzalig en deed haar mond een beetje open.
Hij zei niet meer, maar ze wist genoeg...

Ja, ja, ik hou ook niet van Valentijn, maar als je wakker bent tot zeven uur 's ochtends, dan dwalen 's mens gedachten al eens af...

Humane versus exacte

Ik zou graag een uitvinder zijn, maar ik zal nooit het soort uivinder kunnen zijn dat ik wil zijn.
Ik heb er de fantasie voor, zonder twijfel. Ach, kon ik u maar in mijn geest laten kijken. Niet om alles te zien, maar om wat ik bedenk rechtstreek voor u te zien, als een film. Een soort van visuele stream of consciousness, maar dan gecontroleerd, een echt verhaal.
In Phenomenon stapt John Travolta op een bepaald moment naar de barman van de bar van het kleine, Amerikaanse stadje. Hij gooit een reeks scetches op de toog en begint een idee uiteen te zetten om de hoeveelheid plaatsten op de parking te vergroten. Ergens halfverwege wordt hij onderbroken en zegt de barman dat hij helemaal niet te weinig plaatsen heeft en het plan dus niet nodig heeft. Waarop John Travolta kwaad wordt en roept dat hij het ook niet nodig heeft, maar dat hij het wel in zijn hoofd heeft gekregen.

Zo voel ik me soms ook; een reusachtige hoeveelheid ideeën en gedachten die zelfs bij een tweede blik best wel ingenieus lijken, maar ik kan er niets mee doen, of ik durf er niets mee te doen uit angst voor een teleurstelling.

En dan zucht ik, haal ik mijn schouders op en ga voort met het lezen van Harry Potter fanfiction. Mijn leven kon een heel stuk erger zijn, en wie ben ik om te klagen?

Weer een lap erop

Als je een Citroën C6 hebt gezien, wil je dan nog terug naar de Fiat Punto?

Als je een zevengangen kerstmenu hebt verorberd, wil je dan ooit nog griesmeelpap?

Als je een nacht lang seks hebt gehad met de vrouw van je dromen, wil je dan toch nog porno?

Als je de liefde van je leven hebt ontmoet, wil Valentijn dan nog iets zeggen?



Eigenlijk ging dit eens te meer over de Harry Potter fanfic, en over hoe ik een beetje opzag tegen personages die terug maar zestien waren, maar ik dacht dat een verdoemenis van Valentijn in deze periode toepasselijker is.
Het wordt weer een emotioneel eenzame dag, omring door mensen...

STOP!!!

Ga niet, ik herhaal, ga niét naar dat fanfic verhaal en begin er niét aan.
Ik heb vandaag een kleine twaalf uur gelezen en mijn ogen doen nu enorm veel pijn en ik wil voortlezen maar het is al drie uur en ik moet morgen werken en het is zo spannend en...
In slaap vallen op het toetsenbord, het heeft wel iets romantisch, op een pervers 21ste eeuwse manier...

Die vreemde vrienden

Dit is een specialleke: bosduif die een beetje gek is, heeft dit onlangs nog maar eens laten zien door te verklaren dat ze een uitzinnige Harry Potter fan is. De meeste mensen houden dit angstvallig geheim en spreken deze liefde slechts uit indien in het gezelschap van gelijkgestemde minnaars.

Maar goed, waar het om draait is dat ze een link heeft geplaatst naar zeer vreemde, maar na eerste beoordeling schijnbaar geniale fanfic (uweetwel, de zogenaamde fanfiction).
Aangezien ik onthouding een van de ridicuulste ideeën van ons mensdom vind (samen met nog een hele hoop andere dingen) ga ik u dit e-book (welkom 21ste eeuw) niet onthouden.

Bij deze

Lees en geniet ervan, mijn kinders.
Lees en geniet zonder mate.

De blauwen

Het zand glittert een beetje
Sprankelende hoop temidden van doffe troosteloosheid
Ik steek over voor het groen wordt.

Winterdepressie?
Misschien, maar het kan evengoed aan de stand van de maan liggen, of aan die van haar wimpers.

Geen nieuws is...

We have a turbulent sea, here at the Western Front, but this time, it's none of your damn business.

Of is het te snel erna om geloofwaardig te zijn?

Hoera!!!

Vandaag stond in de krant dat Brouwerij Moortgat verklaart niets, maar dan ook niets te maken te hebben met VB. Ze hebben een rechtszaak aangespannen tegen onbekenden vanwege laster en eerroof, in verband met een mailtje dat bovengenoemde banden dus veronderstelde.
Maar nu moet ik me in geen enkel opzicht schuldig voelen voor die vijf duvels gisteravond.
Jochei!

Bond zonder naam

Nog een lullige uitspraak hiervan, terug te vinden op mijn treinticket:

Verdriet verdrinken? Verdriet kan zwemmen!

Vooral dat uitroepteken irriteert mij. Misschien kan de NMBS kosten drukken door simpelweg dat nutteloze, afscheurbare stukje simpelweg te laten vallen om zo kleinere, goedkopere, handigere en efficientere ticketen te verkrijgen!

Emotioneel exhibitionisme

Men verwijt mij dit wel eens, met mijn blog, emotioneel exhibitionisme ("Amaai, vier en zes syllaben, intelligente mensen ken jij, folker!" - Tja, species zoekt species, zeker (ik heb een synoniemenwoordenboek en gebruik het graag zonder nadenken, vandaar)).
Dit is natuurlijk niet het geval, en de simpelste manier op te duiden wat dit dan wel is, een metafoor! (of wat had u gedacht)

Mijn geest (en die van andere mensen (ik zou willen zeggen 'alle andere mensen', maar hier ben ik nog niet zo zeker van) is als een oceaan; wat zeg ik: is als al het water op onze blauwe planeet. Onmetelijk diep, wijd vertakt en onmogelijk te doorgronden. Met mijn blog sta ik u toe mijn rivieren en zeeën te bevaren, lichtelijk te bevissen (hier geen overbevissing) en zelfs af en toe een diepzeeduikje. Maar het zou een kapitale fout zijn om aan te nemen dat u hiermede mijn diepste gedachten en geheimen kent, of zelfs mijn gedachten en geheimen in se.

Neem nu dat wondermooi meisje van in het begin:
U kent haar naam niet, noch mijn ware gevoelens ten overstaan van haar; het enige wat u heeft zijn mooie phrasen die enkel dienen om te entertainen, niet om mee te delen.

Er zijn mensen die mij wel kennen tot op zekere diepte, maar zij hebben mijn vertrouwen verdiend (of mij verwekt) en als u niet tot een van beide groepen behoort, hebt nu nog veel caféavonden nodig om me mijn waarheden te ontfutselen.

En als u ze dan hebt, zal u waarschijnlijk danig teleurgesteld zijn.
Teleurgesteld of gedegouteerd....

Het menselijke monster

Ik ben vandaag naar 'Der Untergang' gaan kijken, u weet wel, de film over de laatste uren van Adolf Hitler. Het was hard, ongemeen hard. Ik had dit eerlijk gezegd niet verwacht, of toch niet in die mate. Films raken mij zelden, maar hier was het moeilijk om er afstand van te nemen, omdat ik ten volle besef dat wat ik zag ook daadwerkelijk (of toch ongeveer) gebeurd is.
Mevrouw Goebels die aan haar kinderen een slaapmiddel toedient en even later bij elk een gifcapsule tussen hun tanden steekt en daarna hun hoofd samenperst, zodat je hun ademhaling hoort stokken. Dan trekt ze het deken over hun hoofd en komen hun voeten bloot te liggen. Allemaal vanwege het standvastige geloof in een perverse ideologie, zonder dewelke er voor haar geen leven mogelijk was.
Het deed pijn, vreemd genoeg.
Een oude man, die enkele stoelen naast mij zat, had tegen het einde van de film zijn hoofd in zijn hand genomen en leek het wenen nabij, of was daadwerkelijk aan het huilen, ik weet het niet.

Zet de wereld op z'n hoofd en de hemel wordt een afgrond...

Schaakmat

Ik ben aan het leren schaken. Maar echt goed vlot het nog niet. Daarnet heeft de computer me nog schaakmat gezet in vier zetten. Ik vrees dat een leven van RTS-spelletjes (u weet wel, Real-Time Strategy) de tactiek van 'zoveel bouwen als je kan en dan gewoon aanvallen' en tja, dat werkt natuurlijk niet in schaak.
Gisteren heeft het me bijvoorbeeld nog heel veel oefening gekost om met een koningin en een koning de eenzame zwarte koning schaakmat te zetten; ik kwam steeds uit op een patstelling, en dat willen we niet natuurlijk.
Ach, ik leer het nog wel, ik leer het nog wel...


Ps: jaja, ik weet het, het is niet veel beter dan MMORPG's, maar de bèta waar ik mee bezig was is afgelopen, dus ik moest iets nieuws vinden om me mee bezig te houden, en wat is er beter dan het nobele schaakspel?