Het is officiëel, ik heb een grondige pesthekel aan aliens; in de zin van buitenaardse wezens, welteverstaan, de illegale Pakistani van de nachtwinkel is een toffe pee.
Laat mij eerst en vooral iets duidelijk maken:
War of the Worlds is een ongeloofelijke KUTFILM!!!!!!
Ga hem alsjeblief NIET ZIEN!!!!
Download hem desnoods als je nieuwsgierig bent, maar hij is geen eurocent waard, laat staan meer dan vijf euro.
Even kort het verhaal, of wat het ook is.
Een aantal 'freak lightingstorms' slaan toe, met bliksems die op dezelfde plaats inslaan en een bijhorende EMP (ElectroMagnetic Pulse) die alle electronica platlegt, buiten een aantal super videocameratjes en fototoestellen vreemd genoeg. Dan krijg je een vreemde scène te zien waarin een kruispunt waar de bliksem was op ingeslagen draait en implodeert (de reden ontgaat mij een beetje) en dan komt er een Tripod uit, hét aanvalswapen van de aliens. Het is hun enige soort voertuig en, het moet gezegd, ze zien er niet slecht uit. Die Tripods zijn begraven lang voor de mensheid op twee poten liep en de aliens zijn er via de bliksem in afgedaald. Tja, ze hebben wel geluk gehad dat er niemand over de hele wereld toevallig op zo'n ding is gestoten, of zelfs maar een vreemd signaal heeft opgevangen na een seismische meting, of dat er eentje door een aardbeving is komen bloot te liggen, of dat een ontploffing van welke aard dan ook een hapje uit de aarde heeft genomen. Want geen van deze dingen komt veelvuldig voor in de wereld.
Gelukkig maar...
Dan beginnen de bad-ass aliens met hun coole ray-guns willekeurig mensen tot stof te herleiden. Letterlijk, want hoewel alles ontploft en in de fik schiet door deze ray-guns, worden geraakte mensen een hoopje stof. Niet slecht geanimeerd, maar vreemd en vooral idioot als later blijkt dat deze aliens ons bloed nodig hebben om de aarde te terraformen (om te vormen naar een leefbare planeet), want ze besproeien er hun rode plantjes mee (die er soms verdacht veel uitzien als rubberen buizen...).
Vanaf dan is het allemaal een beetje hazy, want het was niet echt interessant. Tom Cruise (moron) gaat zijn kinderen ophalen en vlucht met de enige werkende auto in de omgeving ('replace the solonoïd' of zoiets; alles was kapot door de EMP) en dan begint een gezellige road-movie langs de Amerikaanse kust.
Nee, jammer genoeg niet. Veel emo-gezever want laten we niet vergeten (het is al genoeg herhaald): Spielberg wou het publiek ook een boodschap meegeven! Maar verder dan 'You, aliens, are morons and you, humans, have once again survived through dumb luck and for some reason (love? family? sex? simply being the USA?) you deserved it'.
Bah, het enige wat ik nog wel grappig vond was het jonge meisje dat, terwijl alles achter hen explodeerde, vroeg 'Is it terrorists?', Cruise antwoordt 'No, they're from somewhere else.' - 'Somewhere else? Like Europe?'
That's my average American. Dankje, Steven, om ons onze stereotiepen nog eens duidelijk in te prenten.
Wat gebeurt er nog allemaal? Wel, Cruise laat zien dat hij, ondanks wat de kijker in het begin denkt, eigenlijk toch een liefhebbende vader is. Zijn zoon wil gaan helpen vechten tegen de aliens, loopt een heuvel over en het volgende moment wordt alles verschroeid. Cruise vlucht met zijn dochter, kampeert even bij een gek, ziet even een paar aliens zonder dat die hem zien, vlucht verder, blaast een van die grote dingen op met wat granaten (want ze waren omgeven door een onzichtbaar super energie mega schild, of hoe noem je die dingen) en vindt dan uiteindelijk zijn weg naar Boston waar zijn ex-vrouw in een absurd ongeschonden stad leeft. En wie is er daar nog? Natuurlijk, de zoon die zonder enige uitleg de verzengende vlammenzee overleefd heeft.
En de aliens? Die stierven door een bacteriologische of virale infectie, want 'de mens had zijn immuniteit verdiend' (sic).
Oh my god. Wezens die een miljoen jaar geleden al geavanceerder waren dan wij houden geen rekening met bacteriën en virussen (laat staan bacteriologische oorlogsvoering)? Maar het gaat nog verder, op een bepaald moment schuilt Cruise met zijn dochter bij die gek in een half verwoeste kelder. Dan komt er een idioot oog binnen aan een lange slurf, er knippen twee blauwe lichtjes aan boven en onder en aan de zijkant twee gele lichten (die even knipperen bij het aan gaan, als een... euhm... een tl-lamp?) Jeetjemina, zelfs wij kunnen al simpele infrarood scans maken van kamers. Trouwens, waarom hadden die aliens in de eerste plaats al die machines in de grond gestoken, lang voor er ook maar iets interessants op deze aarde ronddwaalde (nee, zo interessant zijn dinosaurussen niet).
Of was het een voorzorgsmaatregel?
'Wel, hier is niets te zien. Kom, we gaan naar de volgende planeet.'
'Wacht, we steken eerst even een paar duizend van onze geavanceerde tanks in de grond. Je weet maar nooit.'
'Je weet maar nooit? De een-op-een-paar-miljoen kans dat er intelligent leven ontstaat en jij wil per se op elke planeet die dingen in de grond steken! Waarom hebben we er eigenlijk zoveel? Zouden we dit niet beter in onze eigen planeet steken, een beetje zorgen voor de lijdende massa, in plaats van ons militair budget zo op te pompen, terwijl we al een paar duizend jaar lang niets zijn tegengekomen dat ook maar enige bedreiging vormt?'
'Wil je voor de krijgsraad komen?'
'Hmmm, goed punt, wel, ja, we steken ze in de grond en dan kunnen we als we op pensioen zijn nog wat op de beesten hier jagen.'
God, ik haat aliens.
3 opmerkingen:
Ik ben ook geen fan van de films van Spielberg en zeker niet van ophopingen Aliens. Maar toch moet ik met een wrang gevoel toegeven dat Spielberg soms behoorlijk briljant kan zijn. Hij is een van de weinige regisseurs die meester is in 'de filmische eenvoud'.
En verdommme, hoe ga ik dat uitleggen ...
Regel 1 in in filmmaken. Je vertelt zo veel mogelijk in zo weinig mogelijk woorden (of beelden). Karakters laat je ontwikkelen door de handelingen die ze uitvoeren. Stom voorbeeld: Een jongen loopt door het bos. Wordt hij bang? Nee? Dan is hij dapper ...
Spielberg kan perfect in de 'filmische realiteit' (die is niet gelijk aan de echte realiteit, waar sommigen zich wel eens in durven vergissen) de menselijke, herkenbare kan van zijn personages boven halen. Ze worden nooit helden. Hun huis stort in (film) en ze zijn wanhopig (menselijk), een vader gedraagt zich als een vader, niet als een pompeuze priester. Het zijn die eenvoudige dingen die echt bewonderingswaardig zijn.
Hij houdt zijn films in de hand, en dat is iets wat de doorsnee regisseur niet kan zeggen.
(Om nog gekker te worden: Nog een specialiteit van Spielberg. Kort en efficient het verhaal een draai geven. Neem nu E.T., dat belachelijk plantje, dat afsterft en dan weer begint te bloeien. Zo verdomd eenvoudig dat het ronduit stom wordt. Maar iedereen hoeft er maar een blik op te werpen en iedereen kan weer volgen. Dat noem ik pas regisseren.)
Misschien is Spielberg wel te briljant. Hij is een meester in mensen de pap in de mond gieten. Dat kan hij haast zo goed dat wij het niet meer aanvaarden.
(Dit is maar filmtechniek-gekibbel. Voor niet-geinteresserden, sorry voor het tijdverlies ...)
Ik zou je gelijk geven, moest je gelijk hebben, maar dat heb je niet, want Spielberg heeft in War of the Worlds enkel eendimensionale personages die hun handelen door dialoog moeten uitleggen. (en ze zijn ook niet al te snugger, naar zowel handeling als dialoog te oordelen)
Ik heb niets tegen Spielberg, ik heb zeker wel genoten van ET en Minority Report, maar WotW mag gerust naast AI staan in het lijstje van de 'post-lobotomie films'.
Spielberg staat ook bekend om zijn ritme: twee slechte, één goede film.
Tja, Ik kan niet oordelen over War of the worlds. Ik heb hem niet gezien en ben dat ook niet van plan.
Maar Spielberg heb ik altijd wel al een fascinerend personage gevonden. De man die commeriële dingen maakte voor ze commercieel werden.
Een reactie posten