Afgesloten doos

Achteraf bekeken is het niet heel goed, maar ik had er een A voor gekregen, dus er zullen wel ergens kwaliteiten in te vinden zijn:

"Denk om je rug, schat"

Als je een muntstuk opgooit, is de kans dat het rechtop blijft staan bij het neerkomen schier onbestaande. De mogelijkheid is er wel, maar is niet veel groter dan die van een communistisch Verenigde Staten. De mens denkt op een gelijkaardige manier; de duizenden muntstukken die dagelijk de lucht invliegen, blijken in de praktijk binair te zijn. Kop of let, kruis of munt, de gulden middenweg is ondertussen waarschijnlijk toch al zodanig overwoekerd door gebrek aan gebruik en onderhoud dat het iets mythisch ongrijpbaars, iets utopisch is geworden.
Maar ooit, nadat het muntstuk reeds ontelbare keren is blijven natrillen op het tafelblad van het universum, dan zal het moment komen dat alles zich in een harmonische balans bevindt.

Goed, genoeg 'New Age'-feng-shui-zever. Toen ik jong(er) en naïever was, dacht ik geregeld dat ik 'de waarheid in pacht had'. Wel, dat kreeg ik toch alleszins naar mijn hoofd geslingerd. "Wat denk jij wel, dat je de waarheid in pacht hebt, of zo?!" Tja, achteraf bekeken dacht ik dat inderdaad en nu... Waarom ook niet? Mijn meningen zíjn meestal beredeneerd, onderbouwd en doordacht, dus waarom zou ik het niet de waarheid noemen? Nederigheid, het door ontelbare goden (lees: geïnstitutionaliseerde religies) opgedrongen idee dat de mens een dom schaap is dat zijn omgeving, of laat staan de wereld, onmogelijk kan doorgronden? Respect voor anderen die er een andere mening op nahouden, een mening die ik onderuit kan halen zonder al te veel moeite (anders zou ik ze delen)? Nee, dankje.
Het is één van de vele paradowen in onze maatschappij, u kent ze wel: zelfzeker zijn zonder arrogant over te komen, het respect voor je medemens behouden als dat zo zelden wordt gegeven. Of de vrouw als gelijkwaardig aanzien (uiteraard), maar wel altijd galant blijven, gentleman spelen. Natuurlijk worden vrouwen nog steeds gediscrimineerd - you can't teach an old dog new tricks - en natuurlijk is dat moeilijk te tolereren ('moeilijk', want onze maatschappij lijkt er nog steeds niet al te veel problemen mee te hebben), maar laten we niet op de verkeerde vlakken beginnen te overdrijven.
Mensen die geen hulp vragen zijn ofwel koppig of hebben er gewoon geen nodig (levensbedreigende en zware mentale problemen even daar gelaten). Moeten we er nog steeds vanuit gaan dat elke vrouw geassisteerd moet worden, dat er altijd een mannelijk vangnet moet onderzitten? Bah.

Is het fair om dit te doen, om nu reeds te vrezen dat het muntstuk plots op de andere kant terecht komt? Nee. Ik doe het ook graag, de gentleman zijn; indien nodig hulp bieden en een glimlach in de plaats krijgen. Een brede glimlach, of e een schuchtere, of één met een knipoog. Ik verzamel ze, vrouwenglimlachen, en met wat geluk kan geen enkel muntstuk dat ooit afpakken.
Misschien helpt poëzie, om toch ergens naar te streven, te hopen, de tijd te verdrijven.
Een hendrikjaanse haiku (google't u het maar eens1)
Mannen en vrouwen
zijn nog nooit gelijk geweest
maar altijd even

waardig

Nee, dat is niet onderbouwd, maar het is dan ook niet mijn mening.
Het is het leven.


1: Dit was uiteraard voor mijn prof, aangezien u, trouwe lezer, onmiddelijk weet dat ik het over dit en dit soort gedichten heb.