Drie keer

Het is een onafgewerkt verhaaltje dat ik ooit eens als intermezzo had geschreven, ergens tussen dit en dit. Alsjeblief.

Drie keer. Drie keer drie. Negen. Drie maal drie. Driemaal.
Scheepsrecht, wat dat vandaag de dag ook moge betekenen.
Kasper wist het ook niet, hoewel het spontaan bij hem was opgekomen. Driemaal is scheepsrecht.
“Wat heb je aan een zegswijze zonder betekenis?”
“Huh?” Samantha zat naast hem, opgeschrikt uit het tellen van de regendruppels op de voorruit en uit de vreemde dagdroom waar ze, vlak onder haar bewustzijn, in verzonken was geweest.
“Ben ik zwanger, Kaps?”
De auto vertraagde even, doordat Kasper onwillekeurig het gaspedaal lostte, maar de meter klom snel terug naar 120 en iets hoger.
“Ik weet het niet. Ben je zwanger?”
Ze streek even met haar hand over haar buik, maar schudde toen het hoofd.
“Het was maar een droom.” Het klonk slechts een beetje alsof ze zichzelf wou overtuigen.
“Misschien is dít leven een droom...”
Sam grinnikte. “Niet nu, Plato.”
“Maar wat denk jij? Wat is het nut van een zegswijze die...”
“Is er nog iets over?” onderbrak ze hem.
Kasper knikte, nam nog een trek en reikt het haar aan.
“Wat is het nut van een zegswijze,” probeerde hij opnieuw, witte rook die uit zijn mond golfde, “een zegswijze zonder betekenis?”
Terwijl Sam haar raampje op een kier opendraaide, keken ze allebei met gefronste wenkbrauwen naar de weg voor hen, schijnbaar diep in gedachten verzonken. Het ging nog harder regenen.
“Over welke zegswijze heb je het eigenlijk?” vroeg ze uiteindelijk.
“Driemaal is...” Hij viel stil. Een vaagomlijnde gedachte kreeg plots vastere vorm.
“Scheepsrecht!” zei Sam triomfantelijk.
“Nee. Nee! Ik moet terug!” Kasper boog zich diep over zijn stuur en probeerde krampachtig de herinnering terug te vinden. Toen hij zijn ogen sloot en mompelend “Driemaal is scheepsrecht. Driemaal is scheepsrecht.” herhaalde, verdween de glimlach van het gezicht van Sam. Vreemd genoeg kwam de angst niet enkel bij haar opzetten omdat hij blind tegen 120 kilometer per uur over een overbelichte snelweg reed, maar in minstens even grote mate omdat...
“Drie keer!” Kasper schoot recht en stuurde de auto iets naar links, zodat de rechterwielen terug op het rechterbaanvak kwamen. “Drie keer drie.” fluisterde hij.
“Kasper?”