Ik hou niet zo van verrassingen, voornamelijk omdat ik de positieve min of meer kan voorzien (hoop, kan je het ook wel noemen) en het dus niet echt verrassingen zijn, wat ons met de negatieve verrassingen opzadelt (als in 'ik wist niet dat mensen zo dom konden zijn; of zo slecht, maar dat is een fijne lijn'). Maar dan klik je om een uur of vier 's nachts op BenX.avi, en kijk, verwondering!
Pas op, niet in die mate dat ik van mijn stoel viel; het was nog steeds zeer Vlaemsch, nee, zeer Vlaams (gelukkig), wat inhoudt dat het bij momenten wat knullig is en soms duidelijk aspireert zonder echt te bereiken. Vrijwel alle in-game sequenties, waar zo stoer over werd gedaan, waren een nogal nutteloze gimmick, maar wat had u dan verwacht. Nee, de acteurs waren beter (en niet zo opvallend geliëerd aan de 9lives-site (ie. de gamessite van Telenet; ontsnap er maar eens aan)) tot heel goed zelfs.
Oh, het geheel was conventioneel en betrekkelijk voorspelbaar, maar dat mocht, al was het maar omdat het hoofdpersonage een autist is. Structuur en imitatie, weetuwel. Ook het laatste beeld was niet onverwacht, maar het was, emotioneel gezien, wondermooi en enorm tragisch, wat een van de betere combinaties is die kunst kan hopen te bereiken.
En het meisje.
Ach, het meisje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten