Ik ben geen ingenieur, en hoogstens een ‘zachte’
wetenschapper, maar ik doe over het algemeen mijn best om op z’n minst de
abstracte concepten te snappen die aan de basis van onze technologie liggen.
Laten we zeggen dat als onze maatschappij morgen instort, ik wel geloof dat ik
binnen het jaar een rudimentaire verbrandingsmotor zou kunnen bouwen. Al hoeft
dat niet onmiddellijk getest te worden.
Het is vanuit dat oogpunt dat ik me geregeld in de haren
krab als ik we binnen een tijdspanne van enkele maanden eerst een energietekort zien aankomen en vervolgens een energieoverschot vrezen.
De oplossing lijkt me immers voor de hand te liggen: waterstof. Bouw een paar
centrales die in het geval van een stroomoverschot waterstof produceren en, als
de winter dreigt, het energietekort opvangen.
Sure, er zit verlies op zo’n omzetting, maar dat lijkt me
niet echt een argument als het alternatief een black-out is. En, sure, het zal
niet gratis zijn, maar opnieuw: zijn black-outs dan beter? Een oppervlakkige
gegoogle leert ook dat dit geen nieuw probleem is, maar al meer dan een decenniumgeleden op de radar is verschenen.
Waarom bouwen we geen grote waterstofsilo’s, die we in de
zomer vullen als onze zonnepanelen op volle kracht draaien, zodat we ons in de
winter geen zorgen moeten maken over welke eindige brandstoffen we verder
willen uitputten? Geef deze meisjes (oneindig veel betere ingenieurs dan ik) een paar miljoen en besef dat stroom niet stinkt.
Maar het beheer van ons energienet wel een beetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten