Four legs good, two legs better

Een goed meningsverschil kan ik wel smaken, en ik geef grif toe dat mijn favoriete meningsverschillen diegene zijn waarin ik mijn gelijk onomstotelijk kan bewijzen en onder de neus van de ander kan duwen. Ja, ik vind mezelf een heel heertje, daar heb ik zelfs geen hoge hoed voor nodig.

Jammer genoeg zijn onomstotelijke waarheden meestal niet het onderwerp van meningsverschillen. Zo veel van dat soort waarheden zijn er immers niet, en de realiteit is dusdanig complex dat een eenzijdig binair standpunt, juist-of-fout, meestal weinig zoden aan de dijk zet. Om die reden, en omdat ik niet het gevoel had iets noemenswaardig te kunnen toevoegen aan de brand die momenteel in het Midden-Oosten woedt (idealiter: water), beperkte mijn mening over het huidige grondoffensief van Israël zich tot dusver tot “doden zijn slecht en dode kinderen zijn slechter”. Toegegeven, dat is mijn mening over elk gewapend conflict.

Maar kijk, dan verschijnt er heel dichtbij onzin van zo’n magnitude dat ik toch, heel even en heel specifiek, mijn vingers een dansje over mijn toetsenbord laat doen. Er is een aan veel mensen toegeschreven citaat dat zegt “schrijf nooit toe aan kwade wil wat evengoed verklaard kan worden door incompetentie.” Dus, ja, het feit dat ik twee keer ‘toeschrijven’ in één zin gebruik, ligt waarschijnlijk aan mijn onkunde. Ik heb dan ook geen hoge hoed.

Hans Knoop, dus, die drie argumenten aanhaalt die ik niet zomaar kan laten passeren.

Ten eerste: “Israël zou in staat zijn in één enkel bombardement meer burgers te doden dan tot dusverre in de hele duur van de oorlog het geval is, mocht het daarop uit zijn.”

Euh, proficiat? Je moet al een heel verdraaide logica hanteren om dit als argument te kunnen gebruiken. Niemand twijfelt eraan dat Israël heel Gaza zouden kunnen transformeren tot een hoopje al dan niet radioactief as.

Ten tweede: “De enige militair die openlijk kritiek uitte op het Israëlische leger, de gevolgde tactiek en de inzet van middelen is de Britse kolonel Richard Kemp, voormalig commandant van de Britse troepen in Afghanistan. Hij is van oordeel dat Israël harder zou moeten doorstoten en de oorlog met desnoods meer burgerslachtoffers in kortere tijd zou moeten beëindigen. Hij kwalificeert het Israëlische leger als het meest morele leger ter wereld.”

Voor een man met een hamer ziet elk probleem eruit als een spijker. Kemp is trouwens niet de enige militair die kritiek uitte. Er zijn de reservisten die weigeren in dienst te treden en er is het (toegegeven, pas vandaag verschenen) artikel van een voormalige officier van de Israëlische luchtmacht. Ik denk ook dat het begrip ‘moraliteit’ voor een militair een heel andere invulling heeft dan voor een heertje als ik.

En tot slot: “Uit het vijfentwintig keer hogere aantal slachtoffers in Gaza wordt veelal ook het ongerijmde bewijs geconstrueerd dat Israël in deze oorlog de schuldige partij zou zijn. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn er op het Europese continent tien keer meer Duitsers gesneuveld dan Amerikanen. Zou dat derhalve impliceren dat Hitler de good guy was en Roosevelt de bad guy?”

De Tweede Wereldoorlog was, voor zover ik me er nog iets van herinner tussen alle klaprozen en loopgraven, geen oorlog tussen de VS en Duitsland, dus die vergelijking snijdt in het geheel geen hout, maar dat weet Knoop zelf vast ook. En hoewel de Geallieerden hun best hebben gedaan met, ik zeg maar wat, Dresden, Nagasaki en Hiroshima, zijn de Duitsers er in dat conflict toch glansrijk in geslaagd om de gouden medaille der onschuldige burgerslachtoffers te bemachtigen.

Ik kan niet zeggen dat Hamas geen schuld treft, raketaanvallen blijven raketaanvallen, maar op welke manier zorgt Israël zo voor een veiligere omgeving, al was het maar voor haar eigen burgers? Welk plan kan er zijn, in het verlengde van dit grondoffensief, om haar grenzen veilig te stellen, behalve de verwijdering of vernietiging van de Palestijnen op de Gazastrook?

Alleszins, doden slecht, dode kinderen slechter. Hoge hoed goed?