Look! Up there, in the sky!

Het is al heel lang geleden dat ik de Superman-films nog heb gezien, maar er is een citaat dat min of meer is opgenomen in de wonderlijke entiteit die ons collectief onderbewustzijn is.
Is it a bird? Is it a plane? No, it Superman!
Superhelden, zoals ik reeds heb gezegd, ik hou er wel van en Superman was een van de eerste echte superhelden die zichzelf uit de verstikkende greep van de obscure geeks en nerds heeft weten te bevrijden en de stap naar het grote publiek heeft gezet. (Niets tegen nerds en geeks trouwens, integendeel, ik weet zelf hoe moeilijk het is om een hobby te hebben waar je met vrijwel niemand kan over spreken zonder scheef bekeken te worden.)

*naadloze overgang*1

Ik heb eindelijk de stap gezet en City of Heroes besteld via het internet. Een kleine vijftig euro met daarin negentig dagen toegang, ik kijk er echt enorm naaruit. Het is vreemd, eigenlijk. Er zijn maar drie dingen waar ik echt kan naar uitkijken, en dat zijn boeken, films en spelletjes. Ik wil nooit op vakantie gaan, hoewel ik me meestal goed amuseer, ik sta een beetje onwennig tegenover feestje, ondanks het feit dat ik vrijwel altijd gelukzalig naar huis ga en bij elke 'date' (wat een lullig woord, hé) wenste ik dat ik nooit zo'n idioot idee in mijn hoofd had gehaald. Maar ja, die laatste lopen bij mij zelden goed af natuurlijk...

Boeken, films en spelletjes, jezes, ik ben echt een geek.

Maar omdat ik mijzelf niet wil verraden gaan we toch maar voort in dezelfde trant.
Daarnet ben ik naar 'The Transporter II' gaan kijken en bij oppervlakkige analyse blijkt ook dat een (u raadt het nooit) superheldenfilm te zijn! Hoera!
'Hoezo?' hoor ik u vragen. Wel, een superheldenfilm wordt gedefiniëerd door de protagonist.
Jason Statham is geen veelzijdige acteur, maar hij heeft een ongelooflijke coolheidsfactor die het enorm entertainend maakt om naar hem te kijken. In de gevechten - die aan de juiste kant van de fijne lijn tussen adrenaline en epilepsie blijven - geloof je haast dat de man in het dagelijks leven ook geregeld de onderwereld aanpakt. Want dat doet hij, free of charge, omdat hij een belofte heeft gemaakt. Geen spandex, geen opvallende superkrachten, geen missie om de wereld te redden (hoewel...), maar een man in een maatpak die met zijn talenten (courtesy of the US Army) een sinister plot verijdelt terwijl hij opgejaagd wordt door de slechten en de iets minder slechten (de Amerikaanse overheid is, zoals u merkt, gedaald in mijn achting).
En dat allemaal uit een vreemdsoortig moraliteit die slechts een tikje boven zijn voornamelijk kapitalistische ingesteldheid staat.

Kort samengevat (want ik ben weer een beetje ongestructureerd aan het zeveren) komt het erop neer dat hij geen gewone man is die iets buitengewoons doet, maar dat hij een buitengewone man is die iets buitengewoons doet, and that, my friends, is the essence of it all.
Uncle Ben, de nonkel van Peter Parker (aka Spiderman) zei 'With great power comes great responsibility', maar ik betwijfel dat. Great power is simpelweg dat, great power en wat je ermee doet is je eigen zaak. Dat is het verschil tussen super heroes en super villains en laten we onszelf gelukkig prijzen dat die keuze nog bestaat.
Stel je voor dat iedereen die machtig is ook moreel onkreukbaar is (alsof er zoiets bestaat).

It'd be awfully dull, old boy.

1: wel, niet zo heel erg, eerder zo'n knullige Star Wars overgang², maar ook dat heeft zijn charmes.
2: als u niet weet wat ik bedoel, kijk dan gewoon eens naar Star Wars.