En wat zijn lange zinnen?
Voor mij is een zin pas lang als ze een zodanig van de pot gerukt ingewikkelde constructie heeft dat je ze meer dan twee keer moet lezen om ze te begrijpen. Maar dat is geen bindende voorwaarde, want een korte zin kan ook ingewikkeld zijn. God heeft de voegwoorden voor een reden gespaard, de dag dat hij de Toren van Babel vernietigde.
Let wel, korte zinnen hebben ook hun nut. Voor snelle acties, kinderen en one-liners. Maar zeker niet voor gedachten. Noch voor beschrijvingen. En laten we eerlijk zijn, een mens denkt in zulke lange, elliptische zinsconstructies dat het onbegonnen werk is om dat op papier te zetten, als je initialen niet J.J. zijn, tenminste. (Nee, Pol Hoste, u kan het niet. (Zoals ik al zei, kinderen.))
Good night, and good luck.
3 opmerkingen:
Ik heb niets tegen lange zinnnen, zolang ze maar niet klinken als: '... en ... en ... en ... . ... en ... en ... .'
Toch, maak ik me een tikkeltje ongerust, ik ben wel heel hard geweest.
Een teken van leven? Alsjeblief?
Zelfs zodanig hard dat ik meer dan drie-vierde van de verbeteringen gewoon ga negeren. Wat zou er anders overblijven van het mysterie? En wat van de elegantie?
Je kan ook 'SVO. SVO. SVO.' Alsof ik niet eleganter nevenschik...
O jee, nu komen we op het vlak van 'literatuurtechniek'- filosofie. Ik wil er gerust over discussieren over een koffie en een paar sigaretten. Maar ach, ik denk dat we elkaar dan uitmoorden.
En wat de rest betreft: 'T is jouw verhaal. Je doet er mee wat jij wil. Ik kan alleen alternatieven eh ... suggereren. Je ziet maar.
Een reactie posten