Toen ik de RGG na twee lange weken terugzag, op het einde van de paasvakantie, had ze een cadeautje mee voor mij, recht uit Caïro: een mooie, grote waterpijp, met een hartje erop (hoewel ze dat pas achteraf had gezien; freudiaans?) - ik zou eigenlijk ook eens wat foto's hierop moeten zetten, maar momenteel ben ik nog wat te lui.
Een waterpijp an sich is echter maar wat glas, verguld metaal, aardewerk, hout en kunststof (met nog wat emotionele ballast, in dit geval); geen idee waar ik de nodige tabakken en kooltjes zou kunnen kopen, hier in A'pen, laat staan hoeveel het kost. Dus nu kijk ik er maar naar, met een blik die er voorbij kijkt, naar wat er onzichtbaar aanhangt. In de loop van de komende weken zal ik het wel uit Brugge krijgen (dankje, zusje), maar echt heel praktisch is het toch ook niet. En nu het zo'n goed weer is zou ik best wel op mijn balkon willen zitten, rustig puffend/paffend, een boekje, de zon op mijn hemelse gelaat; tja, en dan kan een mens slechts genoegen nemen met het vooruitzicht.
Maar gelukkig is de RGG zelf er nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten