Geen paranoia, nee, dat is het niet. Hmmm, volgens Van Dale mag je ook zeggen 'ik ben niet paranoia', is het dus ook een adjectief geworden en zijn we niet langer uitsluitend paranoïde. Maar dat is het niet, geen van beide. Was het maar wel zo; kent u de volgende clichématige proloog:
Kent u van die tekeningen met optisch bedrog erin? Eerst ziet u enkel de ene tekening, zoals twee gezichten die neus aan neus in profiel staan, en plots is er die vaas, die u - hoe u ook probeert - niet meer weg kan denken.
Het klopt niet helemaal; met een simpele aanpassing in de focus is het mogelijk om af te wisselen tussen de twee tekeningen, maar geen enkele metafoor (die ik niet bedacht heb) is perfect. Het probleem is echter dat wat ik heb gezien al zo vele malen is gezegd en al zo vele malen als ongegrond leugen van de hand gedaan, dat wat ik ga zeggen me gegarandeerd op een conspiracy theorist doet lijken, en geen bijster goeie. Maar misschien (en hier begint het al) is dat wel de bedoeling, is het een gemakkelijke manier om de verdenkingen af te wenden.
Het gaat mij echter niet om verdenkingen, want het gaat mij niet om personen.
Wat als de vrees over A.I., Artificiële Intelligentie, nog wat te hoog gegrepen is, dat we de menselijke geest nooit in de verste verte gaan kunnen benaderen in computers binnen afzienbare tijd; en wat als we daarentegen al een systeem hebben gecreëerd dat zich onafhankelijk van ons heeft gemaakt, dat geen menselijke controle meer toelaat en onze handeling controleert, in plaats van omgekeerd?
Dit klinkt niet goed, ik weet het, het klinkt te fictief, te science fictief, maar het lijkt er zo verdomd veel op. Ik heb het over de multinational; een anti-climax, hè, weer datzelfde gezever, die naïeve hippies met hun utopische wereldvisie. Dat maakt mij ook een beetje ongerust: ik kan niet zonder, ik hou van mijn levensstijl en ga deze niet voor een ideaal opgeven. Op die manier ben ook ik niets meer dan het zoveelste consumerend kuddebeest, maar elke keer worden mij meer bewijzen in het gezicht gegooid, de profetieën van de apocalyps, waarin we niet zullen gekeurd worden op basis van onze korte, wispelturige leventjes, maar waarin we gewoon zullen oogsten wat het hele menselijke ras in de loop der eeuwen gezaaid heeft, en dat ziet er niet goed uit.
Welke profetieën?
Take your pick:
The Power of Nightmares (IMDb)
Loose Change
The Yes Men (IMDb)
Fog of War - Eleven Lessons from the Life of Robert S. McNamara (IMDb)
Why We Fight (IMDb)
Het zijn er niet zoveel, maar dat zijn de eerste die in mij opkomen en allemaal goed gemaakt (The Yes Men nog de minste); ik verwacht het niet, dat u ze gaat zien, maar ergens hoop ik dat er misschien iets veranderd, als vele onbetekende stemmen (als de mijne) en masse toch iets kunnen betekenen. Het is utopisch en waarschijnlijk evenzeer naïef, maar de enige andere mogelijkheid die ik zie, de Darwinistische evolutie, is er een waarbij het hele systeem implodeert en er een radicale verandering optreedt, iets wat nog nooit in de bekende geschiedenis van de mensheid is gelukt zonder een vreselijke tol.
Sowieso zal het gebeuren, daar twijfel ik niet aan, het één of het andere; wat zegt men? 'Mooie liedjes duren niet lang'? Misschien, maar ze duren gemiddeld even lang als de grootste kutnummers.
Zoals u misschien gemerkt hebt, geef ik geen argumenten; dit omdat de kans al klein is dat u tot hier hebt gelezen, dus ik geef u enkel, naar eigen goeddunken, de aanzet tot antwoorden, mogelijke antwoorden. Hoop, dat heb ik nog; de vraag is enkel hoe lang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten