Soms heeft een mens daar nood aan.
Zo ook gisteravond, dan gaat een mens door de nachtelijke stad dwalen op zoek naar iets dat niet te vinden is, niet in een nachtelijke stad; op tonen van een simpelere wereld die er soms in slagen om de krop in mijn keel te doen groeien, stijgen, of wat zo'n krop ook doet. Maar zonder verlossing, daar geraak ik niet, geen steentjes bij te dragen aan de wateroverlast die mooi mijn innerlijke zelf complementeert.
En kijk, nu is iedereen weer tevreden; u krijgt emotioneel exhibitionisme en ik... wel, ik heb weer wat tijd gedood. Everybody's a winner...
dinsdag, augustus 29, 2006
donderdag, augustus 24, 2006
Pieter Hintjens is een lul
Eigenlijk zou ik dit ook nog eens in het Engels moeten typen, maar ik denk niet dat zijn initiatief echt van de grond gaat komen, dus ga ik er ook geen overbodige energie insteken.
Een halve pagina kreeg hij vandaag in 'De Morgen'; dat was meer dan het artikel over de archeologische site in Opwijk die door een kudde inwoners (met behulp van 'Fata Morgana', het hypocriete 'feel good' programma van Één, vakkundig van hun rationaliteit beroofd) vernietigd is. Een halve pagina over volledig niets. Ik weet het trouwens, ik mag zo'n taalgebruik niet bezigen, het zet mij op hetzelfde niveau als Herman Brusselmans, maar als altijd: ik zeg zo'n dingen enkel als het feiten zijn. Meneer Hintjens heeft namelijk een klacht en heeft bijgevolg een internetcampagne opgezet.
Zijn klacht? De Caps Lock (of Shift Lock, maar dat staat blijkbaar enkel nog maar op mijn toetsenbord) moet afgeschaft worden.
Waarom? Omdat het toch niet meer wordt gebruikt en enkel nog maar per ongeluk wordt aangezet, waardoor hij soms mails in hoofdletters krijgt die zeer grof overkomen. Great. We kunnen ook ineens de mistlichten afschaffen, want die domme johnnen in hun getunede schroothopen gebruiken het ook enkel maar om hun medeweggebruikers wat te kloten. Wat als er mist is? Oh, ja... Wat als je een alinea in hoofdletters wil schrijven? Oh, ja...
Als mensen niet slim genoeg zijn om na twee letters door te hebben dat hun Shift Lock aanstaat, zal de kans dat hun mail interessant is niet heel groot zijn. Het is simpele logica: ofwel kan je goed typen en kijk je naar het scherm terwijl je typt, waardoor het snel opvalt; ofwel kan je niet goed typen en kijk je pas na een tijdje naar je scherm, maar veel zal er dan waarschijnlijk toch nog niet getypt zijn. Nu, ja, ik heb zijn site even gecheckt, CAPSoff, en meneer Hintjens voelt zich blijkbaar heel hip, met het gebruik van afkortingen als 'wtf' (what the fuck), wat voornamelijk gebruikt wordt door twaalfjarige geeks die niet mogen vloeken van de mama, dus het zou mij niet moeten verbazen. Als zijn plan lukt (god verhoedde) wil hij ook de Print Screen toets afschaffen (geen screenshots meer) en Num Lock naar de prullenmand verbannen (hupsa, tien toetsen minder).
Op het einde van het artikel stond er dan nog iets over hoe hij eigenlijk enkel wou testen of een internet campagne, uitsluitend met behulp van gratis diensten, een mogelijkheid op succes had. De vraag of het dan niet beter zou zijn om een campagne te starten die ook maar een greintje relevantie heeft, kwam blijkbaar niet bij hem op.
Mijn gevoelens over de Caps Lock waren tot vandaag tamelijk neutraal, het was gewoon een van de vele toetsen op mijn toetsenbord, maar door meneer Hintjens kan ik nu enkel nog maar de Caps Lock tot de laatste snik verdedigen.
Caps Lock forever!
En dit is het laatste dat ik erover ga zeggen, want ik heb weldegelijk betere dingen om mijn energie in te steken, al was het maar masturbatie.
Een halve pagina kreeg hij vandaag in 'De Morgen'; dat was meer dan het artikel over de archeologische site in Opwijk die door een kudde inwoners (met behulp van 'Fata Morgana', het hypocriete 'feel good' programma van Één, vakkundig van hun rationaliteit beroofd) vernietigd is. Een halve pagina over volledig niets. Ik weet het trouwens, ik mag zo'n taalgebruik niet bezigen, het zet mij op hetzelfde niveau als Herman Brusselmans, maar als altijd: ik zeg zo'n dingen enkel als het feiten zijn. Meneer Hintjens heeft namelijk een klacht en heeft bijgevolg een internetcampagne opgezet.
Zijn klacht? De Caps Lock (of Shift Lock, maar dat staat blijkbaar enkel nog maar op mijn toetsenbord) moet afgeschaft worden.
Waarom? Omdat het toch niet meer wordt gebruikt en enkel nog maar per ongeluk wordt aangezet, waardoor hij soms mails in hoofdletters krijgt die zeer grof overkomen. Great. We kunnen ook ineens de mistlichten afschaffen, want die domme johnnen in hun getunede schroothopen gebruiken het ook enkel maar om hun medeweggebruikers wat te kloten. Wat als er mist is? Oh, ja... Wat als je een alinea in hoofdletters wil schrijven? Oh, ja...
Als mensen niet slim genoeg zijn om na twee letters door te hebben dat hun Shift Lock aanstaat, zal de kans dat hun mail interessant is niet heel groot zijn. Het is simpele logica: ofwel kan je goed typen en kijk je naar het scherm terwijl je typt, waardoor het snel opvalt; ofwel kan je niet goed typen en kijk je pas na een tijdje naar je scherm, maar veel zal er dan waarschijnlijk toch nog niet getypt zijn. Nu, ja, ik heb zijn site even gecheckt, CAPSoff, en meneer Hintjens voelt zich blijkbaar heel hip, met het gebruik van afkortingen als 'wtf' (what the fuck), wat voornamelijk gebruikt wordt door twaalfjarige geeks die niet mogen vloeken van de mama, dus het zou mij niet moeten verbazen. Als zijn plan lukt (god verhoedde) wil hij ook de Print Screen toets afschaffen (geen screenshots meer) en Num Lock naar de prullenmand verbannen (hupsa, tien toetsen minder).
Op het einde van het artikel stond er dan nog iets over hoe hij eigenlijk enkel wou testen of een internet campagne, uitsluitend met behulp van gratis diensten, een mogelijkheid op succes had. De vraag of het dan niet beter zou zijn om een campagne te starten die ook maar een greintje relevantie heeft, kwam blijkbaar niet bij hem op.
Mijn gevoelens over de Caps Lock waren tot vandaag tamelijk neutraal, het was gewoon een van de vele toetsen op mijn toetsenbord, maar door meneer Hintjens kan ik nu enkel nog maar de Caps Lock tot de laatste snik verdedigen.
Caps Lock forever!
En dit is het laatste dat ik erover ga zeggen, want ik heb weldegelijk betere dingen om mijn energie in te steken, al was het maar masturbatie.
maandag, augustus 21, 2006
Kiss and make up
Tja, ik liep al een tijdje rond met het plan om nog eens iets te schrijven, en als mijn trouwste bloglezeres zich in de steek gelaten voelt, zit er niet veel anders op dan het eindelijk eens neer te schrijven.
Mijn excuus? Het zal mij geen punten opleveren op een hipheids- of verantwoordelijkheidsschaal, maar niettemin antwoord ik met opgeheven hoofd 'Buffy en City of Villains, subtiel aan elkaar geweven met de zoete rook van verboden roesmiddelen.' Het absolute niets. Niet gewoon nietsdoen, want dat zorgt ervoor dat de massale hoeveelheid gedachten in mijn tedere hoofdje zich een weg naar voren banen, malend en vechtend, klaar om gecorrumpeerd te worden door mijn verveeld bewustzijn. Nee, het absolute niets is een haast meditatieve staat die een complete mentale ontspanning toelaat; iets waar ik, toegegeven, niet echt nood aan had, maar leuk is het altijd.
Vorige week ben ik naar Normandië geweest. Ik weet niet meer wanneer ik het volgende nog eens had opgeschreven, maar ik weet wel dat ik het heb gedaan, en ook dat het niet helemaal klopte. Nu wel. Kent u die tekeningen met gezichtsbedrog? Eerst ziet u enkel de kandelaar, hoe u ook kijkt, en plots zijn er die twee gezichten in profiel. En ook al kan u de kandelaar nog steeds zien, de twee gezichten zijn er, al is het maar in uw hoofd.
Vóór de Tweede Wereldoorlog was de belangrijkste economische activiteit er waarschijnlijk de landbouw, eventueel aangevuld met sporadisch natuurtoerisme en occasioneel wat smokkel over het Kanaal. Nà de Tweede Wereldoorlog... Wel, de een zijn dood is de ander zijn tourist trap.
Goed, ik snap het wel voor een deel, het was een van de weinige oorlogen, meer nog dan de eerste, waar Goed en Slecht nogal makkelijk te differentiëren zijn - industriële genocide is nu eenmaal moeilijk te verdedigen. Maar op het kwam allemaal nogal Stepford over en ik vond mijn twee gezichten in Ste-Mère-Église, het dorpje waar de eerste parachutisten landden op de vooravond van Operation Overlord en dat ik reeds uitgebreid heb verkend in allerhande WWII spelletjes. Het museum was indrukwekkend genoeg, met twee authentieke vliegtuigen die binnenin waren gemonteerd en een grote hoeveelheid aan wapens, uniformen en uitrusting allerhande uit die tijd. History denied! Het blad op zich was onopvallend, het zoveelste A5 papiertje met wat informatie op. Maar de titel deed me wat vreemd aan, want als er sprake is van geschiedenisvervalsing, komt die meestal van de overwinnaars van een oorlog. History denied! De US Postal Service wou een herdenkingszegel op de markt brengen, ziet u, als aandenken aan 'Fat Man' en 'Little Boy', de twee atoombommen die op respectievelijk Nagasaki en Hiroshima gegooid zijn (nadat Japan reeds verslagen was, maar dat was het doel ook niet, men moest enkel een seintje sturen naar de vuile Roden, die reeds van bondgenoten in duivels waren veranderd). 1 Op verontwaardigde toon ging de tekst verder dat Japan hiertegen verzet had aangetekend, haast dúrven aantekenen, en dat de Postal Service de zegel uiteindelijk geweigerd had; de eerste zegel die dit lot onderging sinds het onstaan van de Postal Service en wel op de precieze dag, x aantal jaar na de Japanse verrassingsaanval op Pearl Harbour. Een aanval waar de Amerikaanse militaire top van wist, maar die ze nodig hadden voor om het volk te overtuigen van de noodzaak om mee te vechten. History denied! Wat gaan ze doen? Vergeten dat iemand atoombommen op hen heeft gegooid? Janus.
Het deed me denken aan wat mijn leerkracht geschiedenis ooit zei, over Britse scholieren die over de euro zeiden 'Why would we accept a currency from a country we defeated?'
Ondertussen worden de gesneuvelde jongens op typisch Angelsaksische wijze verheerlijkt op het Amerikaanse kerkhof als helden die streden voor vrede en vrijheid voor het hele menselijke ras. U zou de propaganda uit die tijd eens moeten zien. Weet u nog wat Eisenhower zei? In plaats van vrede en vrijheid hebben we het grootste beroepsleger in onze geschiedenis gecreëerd dat een reusachtige industrie achter zich heeft die enkel kan bestaan indien er voortdurend conflict is. Not by a long shot de vrede en vrijheid waar men op hoopte.
Maar het was een leuke vakantie.
Oh, ja, dat 1tje: het was inderdaad een sein naar de USSR, het startschot voor de Koude Oorlog en de bijhorende wapenwedloop: "Ik kan de aarde tien keer vernietigen!" - "Oh ja? Wel ik vijftien keer!!" Internationale politiek ofte 'Wie heeft er de grootste?'
Boys 'n toys...
Mijn excuus? Het zal mij geen punten opleveren op een hipheids- of verantwoordelijkheidsschaal, maar niettemin antwoord ik met opgeheven hoofd 'Buffy en City of Villains, subtiel aan elkaar geweven met de zoete rook van verboden roesmiddelen.' Het absolute niets. Niet gewoon nietsdoen, want dat zorgt ervoor dat de massale hoeveelheid gedachten in mijn tedere hoofdje zich een weg naar voren banen, malend en vechtend, klaar om gecorrumpeerd te worden door mijn verveeld bewustzijn. Nee, het absolute niets is een haast meditatieve staat die een complete mentale ontspanning toelaat; iets waar ik, toegegeven, niet echt nood aan had, maar leuk is het altijd.
Vorige week ben ik naar Normandië geweest. Ik weet niet meer wanneer ik het volgende nog eens had opgeschreven, maar ik weet wel dat ik het heb gedaan, en ook dat het niet helemaal klopte. Nu wel. Kent u die tekeningen met gezichtsbedrog? Eerst ziet u enkel de kandelaar, hoe u ook kijkt, en plots zijn er die twee gezichten in profiel. En ook al kan u de kandelaar nog steeds zien, de twee gezichten zijn er, al is het maar in uw hoofd.
Vóór de Tweede Wereldoorlog was de belangrijkste economische activiteit er waarschijnlijk de landbouw, eventueel aangevuld met sporadisch natuurtoerisme en occasioneel wat smokkel over het Kanaal. Nà de Tweede Wereldoorlog... Wel, de een zijn dood is de ander zijn tourist trap.
Goed, ik snap het wel voor een deel, het was een van de weinige oorlogen, meer nog dan de eerste, waar Goed en Slecht nogal makkelijk te differentiëren zijn - industriële genocide is nu eenmaal moeilijk te verdedigen. Maar op het kwam allemaal nogal Stepford over en ik vond mijn twee gezichten in Ste-Mère-Église, het dorpje waar de eerste parachutisten landden op de vooravond van Operation Overlord en dat ik reeds uitgebreid heb verkend in allerhande WWII spelletjes. Het museum was indrukwekkend genoeg, met twee authentieke vliegtuigen die binnenin waren gemonteerd en een grote hoeveelheid aan wapens, uniformen en uitrusting allerhande uit die tijd. History denied! Het blad op zich was onopvallend, het zoveelste A5 papiertje met wat informatie op. Maar de titel deed me wat vreemd aan, want als er sprake is van geschiedenisvervalsing, komt die meestal van de overwinnaars van een oorlog. History denied! De US Postal Service wou een herdenkingszegel op de markt brengen, ziet u, als aandenken aan 'Fat Man' en 'Little Boy', de twee atoombommen die op respectievelijk Nagasaki en Hiroshima gegooid zijn (nadat Japan reeds verslagen was, maar dat was het doel ook niet, men moest enkel een seintje sturen naar de vuile Roden, die reeds van bondgenoten in duivels waren veranderd). 1 Op verontwaardigde toon ging de tekst verder dat Japan hiertegen verzet had aangetekend, haast dúrven aantekenen, en dat de Postal Service de zegel uiteindelijk geweigerd had; de eerste zegel die dit lot onderging sinds het onstaan van de Postal Service en wel op de precieze dag, x aantal jaar na de Japanse verrassingsaanval op Pearl Harbour. Een aanval waar de Amerikaanse militaire top van wist, maar die ze nodig hadden voor om het volk te overtuigen van de noodzaak om mee te vechten. History denied! Wat gaan ze doen? Vergeten dat iemand atoombommen op hen heeft gegooid? Janus.
Het deed me denken aan wat mijn leerkracht geschiedenis ooit zei, over Britse scholieren die over de euro zeiden 'Why would we accept a currency from a country we defeated?'
Ondertussen worden de gesneuvelde jongens op typisch Angelsaksische wijze verheerlijkt op het Amerikaanse kerkhof als helden die streden voor vrede en vrijheid voor het hele menselijke ras. U zou de propaganda uit die tijd eens moeten zien. Weet u nog wat Eisenhower zei? In plaats van vrede en vrijheid hebben we het grootste beroepsleger in onze geschiedenis gecreëerd dat een reusachtige industrie achter zich heeft die enkel kan bestaan indien er voortdurend conflict is. Not by a long shot de vrede en vrijheid waar men op hoopte.
Maar het was een leuke vakantie.
Oh, ja, dat 1tje: het was inderdaad een sein naar de USSR, het startschot voor de Koude Oorlog en de bijhorende wapenwedloop: "Ik kan de aarde tien keer vernietigen!" - "Oh ja? Wel ik vijftien keer!!" Internationale politiek ofte 'Wie heeft er de grootste?'
Boys 'n toys...
zaterdag, augustus 05, 2006
Men gaat naar 't stad en men ziet...
- in de Media Markt niet alleen een zombiësk consumenten kudde gedrag, maar ook een vuile multinational die haar klanten met leuke borden als 'Glimlach. U wordt gefilmd.' graag terugkatapulteert naar het 'leuke' Angelsaksische 1984, waar corruptie en antidemocratie met een glimlach en de paplepel worden ingegeven.
- drie jongens, tussen de twintig en de 27 schat ik, die verrassend mooi vedelden op de Meir, wat jammer genoeg een beetje verloren ging in het zenuwslopende geroezemoes van de kudde shoppende 'mede'-mensen.
- de protestpartij 'Nee' (of dat denk ik toch, ik zag voornamelijk hun naiëve zwart leren wij-zetten-ons-af-tegen-de-maatschappij jassen) die in een wa(a)nhoopspoging het toch nog even met omgekeerde psychologie probeerden. 'Stem niet op ons!' Can do.
- een groepje hippe breakdancers die zowat alle trucks aframmelden die uw plaatselijke homies zonder verpinken op uw laatste feestje na drie bakken nog fouteloos konden; maar ja, Generation X was onder de indruk.
- een koppel dat er alleszins wel Zuid-Amerikaans uitzag, maar dat zelfs voor mijn lekenoog een tango bracht die er niet slecht, maar nog niet af genoeg uitzag om op te voeren.
- een bruisende stad; de Four Horsemen hebben nog een hele kluif aan A. Evenals de winter, hopelijk.
- drie jongens, tussen de twintig en de 27 schat ik, die verrassend mooi vedelden op de Meir, wat jammer genoeg een beetje verloren ging in het zenuwslopende geroezemoes van de kudde shoppende 'mede'-mensen.
- de protestpartij 'Nee' (of dat denk ik toch, ik zag voornamelijk hun naiëve zwart leren wij-zetten-ons-af-tegen-de-maatschappij jassen) die in een wa(a)nhoopspoging het toch nog even met omgekeerde psychologie probeerden. 'Stem niet op ons!' Can do.
- een groepje hippe breakdancers die zowat alle trucks aframmelden die uw plaatselijke homies zonder verpinken op uw laatste feestje na drie bakken nog fouteloos konden; maar ja, Generation X was onder de indruk.
- een koppel dat er alleszins wel Zuid-Amerikaans uitzag, maar dat zelfs voor mijn lekenoog een tango bracht die er niet slecht, maar nog niet af genoeg uitzag om op te voeren.
- een bruisende stad; de Four Horsemen hebben nog een hele kluif aan A. Evenals de winter, hopelijk.
dinsdag, augustus 01, 2006
Like a weasel without a tail...
Het kan aan mijn ietwat zieke geest liggen, maar er lijkt mij niet alleen iets uitermate hypocriet, maar ook fundamenteel fout vervat te zijn in onze 'internationale gemeenschap'. Zo zegt men dat graag, 'de internationale gemeenschap'. "De internationale gemeenschap reageert geschokt" bijvoorbeeld is een favoriet.
Waarop?
Wel, vreemd genoeg het beëindigen van een conflict.
Nee, dat is het pas nadat het langs mijn hersenkronkels is gegaan.
De kinderen, de kinderen die zijn verpulverd, vermalen en verast door de mega-ultra-super hitte-laser-tele-AI-geleide bommen waarbij een foutenmarge van 25% nog mooi meegenomen is. Maar ja, als je oorlog voert zijn slachtoffers niet echt te vermijden. Nadat er eerst een piepklein artikeltje op de voorpagina staat over dat Israël clusterbommen gebruikt tegen burgers, is de emo-wagen op gang gekomen en kunnen we nu gezamenlijk verontwaardigd zijn over de kinderen die verpulverd, vermalen en verast zijn. Leuk toch, zo'n gemeenschap.
Er zit echter een hiaat in onze moraal.
Ruwweg is de orde waarin mensen mogen sterven in een oorlog, van 'geen probleem' tot 'liever niet': soldaat - weerbaar manspersoon (18 tot 45?) - oude mensen - adolescenten - vrouwen - kinderen - babies; hoewel het uiteraard handiger is als je enkel maar moet bestoken, want hoe meer munitie erdoor wordt gejaagd, hoe beter voor de economie.
Bijgevolg zit een volk, na een zware oorlog, zonder coïtus en arbeiders, hetgeen de haatgevoelens die de meeste gewapende conflicten met zich meebrengen niet snel zal afzwakken. Want terwijl de oude mensen klagen tegen de jonge mensen die hun ouder(s) moeten missen, werken de gefrustreerde vrouwen de hele dag om hun gezin en hun land opnieuw op te bouwen, waardoor diezelfde jonge mensen enkel nog de bittere oude mensen 1 hebben om hen op te voeden.
Vandaar: mijn oplossing!
In dit geval is de gulden middenweg een slecht idee en kies je beter voor een van de twee uitersten.
Ofwel wijst u (de internationale gemeenschap die u bent) elk gewapend conflict resoluut af, om welke van de drie redenen die élke oorlog in de geschiedenis ooit heeft gehad - zijnde geld, grond of geloof (of een mooie combinatie) - dan ook en dan zeker indien een rijk en hoogtechnologisch land als een pletwals doorheen een land raast dat haar wapens uit Sovjet stockverkopen heeft gehaald
Ofwel trekt u, met een hand op de heupholster en een stoere glimlach op het gezicht, zonder verpinken de kaart van het leven-om-oog principe en wordt het geheel een echte doodsstrijd, waarbij de verliezer uitgeroeid en/of geassimileerd wordt. Geen veiligere manier om bloedvetes te vermijden2. En zeker als we in het Midden-Oosten vechten is dat allemaal geen probleem, daar cluster-bommen en witte fosfor slechts op een tik op de vingers moeten rekenen, amper meer dan een streling.
Ondertussen heeft de USA braaf nog wat oorlogsspeelgoed ter waarde van tien miljard (ik ben niet zeker of het euro of dollar is, en hoewel ik van het verschil daartussen waarschijnlijk de rest van mijn leven comfortabel af ben, maakt het niet veel uit) naar die contreïen verscheept, met een impliciet 'Goed bezig. Nog iets nodig?' Dat zal de economie goed doen.
In 1961 zei Dwight D. Eisenhower in zijn afscheidsspeech als president: We have been compelled to create a permanent armaments industry of vast proportions. [...] The total influence, economic, political, even spiritual, is felt in every city, every State House, every office of the federal government. We recognise the imperative need for this development, yet we must not fail to comprehend its grave implications. In the councils of government we must guard against the acquisition of unwarranted influence, whether sought or unsought, by the military-industrial complex. The potential of the disastrous rise of misplaced power exists and will persist. We must never let the weight of this combination endanger our liberties or democratic processes.
Te laat... En dan kwam de waarschuwing nog wel op tijd...
[Edit: en de onderschriftjes die erbij horen
1: Niet dat alle oude mensen bitter zijn natuurlijk, maar ik zou alleszins bitter worden als allemaal jongetjes zonder baardgroei mijn tuin en mijn kinderen overhoop komen schieten.
2: Maar de romantiek die erbij hoort, brrr, heerlijk; de moordenaar van je vader wreken en dan jaren onderduiken in de maquis, terwijl je geliefde je enige link met de buitenwereld is.]
Waarop?
Wel, vreemd genoeg het beëindigen van een conflict.
Nee, dat is het pas nadat het langs mijn hersenkronkels is gegaan.
De kinderen, de kinderen die zijn verpulverd, vermalen en verast door de mega-ultra-super hitte-laser-tele-AI-geleide bommen waarbij een foutenmarge van 25% nog mooi meegenomen is. Maar ja, als je oorlog voert zijn slachtoffers niet echt te vermijden. Nadat er eerst een piepklein artikeltje op de voorpagina staat over dat Israël clusterbommen gebruikt tegen burgers, is de emo-wagen op gang gekomen en kunnen we nu gezamenlijk verontwaardigd zijn over de kinderen die verpulverd, vermalen en verast zijn. Leuk toch, zo'n gemeenschap.
Er zit echter een hiaat in onze moraal.
Ruwweg is de orde waarin mensen mogen sterven in een oorlog, van 'geen probleem' tot 'liever niet': soldaat - weerbaar manspersoon (18 tot 45?) - oude mensen - adolescenten - vrouwen - kinderen - babies; hoewel het uiteraard handiger is als je enkel maar moet bestoken, want hoe meer munitie erdoor wordt gejaagd, hoe beter voor de economie.
Bijgevolg zit een volk, na een zware oorlog, zonder coïtus en arbeiders, hetgeen de haatgevoelens die de meeste gewapende conflicten met zich meebrengen niet snel zal afzwakken. Want terwijl de oude mensen klagen tegen de jonge mensen die hun ouder(s) moeten missen, werken de gefrustreerde vrouwen de hele dag om hun gezin en hun land opnieuw op te bouwen, waardoor diezelfde jonge mensen enkel nog de bittere oude mensen 1 hebben om hen op te voeden.
Vandaar: mijn oplossing!
In dit geval is de gulden middenweg een slecht idee en kies je beter voor een van de twee uitersten.
Ofwel wijst u (de internationale gemeenschap die u bent) elk gewapend conflict resoluut af, om welke van de drie redenen die élke oorlog in de geschiedenis ooit heeft gehad - zijnde geld, grond of geloof (of een mooie combinatie) - dan ook en dan zeker indien een rijk en hoogtechnologisch land als een pletwals doorheen een land raast dat haar wapens uit Sovjet stockverkopen heeft gehaald
Ofwel trekt u, met een hand op de heupholster en een stoere glimlach op het gezicht, zonder verpinken de kaart van het leven-om-oog principe en wordt het geheel een echte doodsstrijd, waarbij de verliezer uitgeroeid en/of geassimileerd wordt. Geen veiligere manier om bloedvetes te vermijden2. En zeker als we in het Midden-Oosten vechten is dat allemaal geen probleem, daar cluster-bommen en witte fosfor slechts op een tik op de vingers moeten rekenen, amper meer dan een streling.
Ondertussen heeft de USA braaf nog wat oorlogsspeelgoed ter waarde van tien miljard (ik ben niet zeker of het euro of dollar is, en hoewel ik van het verschil daartussen waarschijnlijk de rest van mijn leven comfortabel af ben, maakt het niet veel uit) naar die contreïen verscheept, met een impliciet 'Goed bezig. Nog iets nodig?' Dat zal de economie goed doen.
In 1961 zei Dwight D. Eisenhower in zijn afscheidsspeech als president: We have been compelled to create a permanent armaments industry of vast proportions. [...] The total influence, economic, political, even spiritual, is felt in every city, every State House, every office of the federal government. We recognise the imperative need for this development, yet we must not fail to comprehend its grave implications. In the councils of government we must guard against the acquisition of unwarranted influence, whether sought or unsought, by the military-industrial complex. The potential of the disastrous rise of misplaced power exists and will persist. We must never let the weight of this combination endanger our liberties or democratic processes.
Te laat... En dan kwam de waarschuwing nog wel op tijd...
[Edit: en de onderschriftjes die erbij horen
1: Niet dat alle oude mensen bitter zijn natuurlijk, maar ik zou alleszins bitter worden als allemaal jongetjes zonder baardgroei mijn tuin en mijn kinderen overhoop komen schieten.
2: Maar de romantiek die erbij hoort, brrr, heerlijk; de moordenaar van je vader wreken en dan jaren onderduiken in de maquis, terwijl je geliefde je enige link met de buitenwereld is.]
Abonneren op:
Posts (Atom)