Soms heeft een mens daar nood aan.
Zo ook gisteravond, dan gaat een mens door de nachtelijke stad dwalen op zoek naar iets dat niet te vinden is, niet in een nachtelijke stad; op tonen van een simpelere wereld die er soms in slagen om de krop in mijn keel te doen groeien, stijgen, of wat zo'n krop ook doet. Maar zonder verlossing, daar geraak ik niet, geen steentjes bij te dragen aan de wateroverlast die mooi mijn innerlijke zelf complementeert.
En kijk, nu is iedereen weer tevreden; u krijgt emotioneel exhibitionisme en ik... wel, ik heb weer wat tijd gedood. Everybody's a winner...
1 opmerking:
You'd make baby Jesus cry...
Een reactie posten