Het was een lezersbrief die uiteindelijk zijn doel gemist heeft, maar het is niettemin iets waar tijd mee valt te doden. Zoals 'City of Heroes' en 'The O.C.', maar dan minder begeesterd.
De donkere krochten van het internet waar de film- en muziekpiraten hun waren vanuit de binnenkant van hun jas aanbieden. Klinkt zeer duister allemaal, zeker als er op geregelde tijdstippen krantenartikels verschijnen over dat deze of gene overheid weer een wet heeft gestemd tegen de illegale verkoop van muziek, films of software of over de veroordeling van iemand voor zulke feiten. Maar dat is een foute voorstelling, die begint bij de terminologie.
Piraten. Hoezeer Johnny Depp ook charmeerde, weten we allemaal wat de piraten uit die vroeg koloniale periode waren: moordenaars die uit waren op geldgewin. Ook zeer romantisch, dat afzetten tegen de gevestigde orde, maar ethisch gezien moeilijk te verdedigen.
De piraten vandaag de dag zijn echter van een heel andere slag.
Ten eerste zijn hun intenties zeer verschillend: geld is geen doel. Als men weer iemand oppakt die illegale kopieën verkocht, noemt men dit ‘een overwinning voor de film- en platenmaatschappijen’, maar dat is heling en daar bestonden al wetten voor toen het internet nog ARPANET heette en enkel door het Amerikaans leger werd gebruikt. Het internet biedt echter een schat aan films, series, muziek en software die zonder enige kost te bekijken of te downloaden zijn. En de reden dat mensen dit aanbieden is dezelfde als waarom Wikipedia werkt. Wat dat precies is – altruïsme? Samenhorigheid? Verveling? – weet ik niet, enkel dat het een marginale plaats inneemt in ons kapitalistisch systeem. Maar inderdaad, software en muziek die niet op de radio wordt gespeeld mogen niet zomaar aangeboden worden: dat is hoogstwaarschijnlijk diefstal. Hoewel de vraag nog blijft of er een groot verschil is tussen een cd van een vriend lenen en een cd lenen van iemand die vriendelijk genoeg is om het aan te bieden. Want ik leen cd’s van mijn vrienden, die ik dan op mijn computer zet en beluister, en ik leen boeken die ik helemaal uitlees voor ik ze teruggeef. Maar ik zie niemand daarvoor veroordeeld worden. Nog niet, alleszins.
Maar de hele zone wordt nog grijzer indien we het over films en series hebben. De meeste mensen in België die illegaal downloaden zullen immers braaf hun kijk- en luistergeld betalen, of ouders hebben die dit doen. En iedereen die meerderjarig is zal wel al eens iets gezien hebben dat op VHS was opgenomen van de televisie. Is er dan een verschil tussen iets opnemen op VHS, het van de televisie opnemen op de computer of het gewoon downloaden van het internet? Wel, bij het laatste moet je zelf de moeite niet meer doen om de reclame er tussenuit te knippen en moet je ook niet een half jaar wachten tot het hier in Europa wordt uitgezonden.
Sinds kort heb ik ook een afstandsbediening voor mijn computer. Dus waarom zou ik mij nog voor de televisie zetten en vooral: waarom zou ‘het kapitalistisch systeem’ (wel, ja) zoveel moeite doen om mij daar terug voor te krijgen, in plaats van een beetje te vernieuwen en een systeem te bedenken om toch wat reclameinkomsten aan mij te verdienen? Ik wacht geduldig af. Ondertussen heb ik het derde seizoen van Battlestar Galactica volledig gezien, net als het tweede seizoen van Prison Break en zit ik bijna aan het einde van het eerste seizoen van Heroes. Vervelen zal ik mij alleszins niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten