donderdag, maart 20, 2008

Frappant, shm(r)appant

Man, 'pikant' was echt wel een kutonderwerp. Dit was denk ik het eerste probeersel (het andere vindt u hier, en ik dacht dat er nog eentje was, maar ik weet niet waar...).


Pikant. Er flitst niet veel door mijn hoofd bij dit woord. Pikant. Pepers, Aziaten, lingerie; verder kom ik niet. Pikant. Uiteraard is alles met elkaar te verbinden, kan ik wat-dan-ook bedenken en het binnen dit thema laten passen. Pikant. Maar wat betekent het? Pikant. Misschien hoopt men op controverse, wat 'pikante' scènes die het gros van het internet niet overstijgen. Pikant. Misschien kan de echte kunstenaar van alles kunst maken en is de tijd van kunst met inhoud in de 21ste eeuw echt voorbij. Pikant. Alles is kunst, zelfs stront, zo blijkt, wat mij niet doet aspireren daarbij te horen. Pikant. Stront en seks snapt iedereen, maar begrip is geen kunt, en humor ook niet per se. Niet dat humor makkelijk is; veel mensen proberen al jaren en blijven altijd op het niveau van Geert Hoste steken. Maar pikant is nog moeilijker. Vulgair kan ik wel. Piet en kut, piet en kut. Dat krijg je dan, als je kunst dommer wordt, in plaats van de bevolking slimmer. Kate Ryan krijgt subsidies, want oh we willen niet onderdoen op het Eurovisiesongfestival (dit moet al een oud tekstje zijn, nvdr.), maar we weten allemaal dat ze een kapitalistische eendagsvlieg is, die niet zal registreren op de sonar van de geschiedenis. Gelukkig maar. Voor er echter wordt neergekeken op wat anderen elitarisme of, god verhoedde, intellectualisme noemen: ik pleit niet voor het afschaffen van alle slechte cultuuruitingen, meer zelfs, ik kan er soms zelf van geniet (wel, niet van Kate Ryan, maar we moeten niet bij haar blijven hangen), maar om het kunst te gaan noemen, lijkt mij eerder een 'giant stumble for mankind'.


*zucht* Nee, nee, nee, dat was het niet.

Geen opmerkingen: