Ich spreche etwas Deutsch

Tijd om nog eens iets te schrijven met een aantal links naar artikels op de site van De Morgen, want blijkbaar zal dat binnenkort niet meer mogelijk zijn. Of zal u enkel kunnen doorklikken als u er zelf een abonnement op hebt. Ik vraag me af hoe snel ik in de problemen zou komen als ik een site getiteld ‘Krantenartikels die ik interessant vind’ maak, waarop ik de artikels waarover ik schrijf integraal overneem. Al kan het evengoed dat ik stop met erover te schrijven en me op DeWereldMorgen.be richt.

Maar we zien wel wat de toekomst brengt. Eerst het heden. Dit artikel verklaart zeer veel voor mij. Ik loop al lang rond met de vraag waarom er zo weinig reclame op de trams en bussen van De Lijn hangt. Het is niet dat ze tegen reclame zijn, want er hangt er wel degelijk, soms zelfs over de hele buitenkant van een voertuig. Maar toch blijft er zo veel lege ruimte over, dat ik me bleef afvragen of meer reclame toch geen beter manier zou zijn om inkomsten te genereren, eerder dan prijsverhogingen, controles en boetes. Maar gelukkig zijn er nog zuiverheidswetten. Ik bedoel taalwetten. Ahum. Taalwetgeving die in de statuten van LijnCom, verantwoordelijk voor de reclameregie van de Lijn, wordt omgezet in een bepaling dat het Nederlands de voertaal moet zijn in de reclame, punt.

De voorbeelden die in het artikel staan, zijn al idioot genoeg en tonen een duidelijke onwetendheid wat betreft onze moderne, meertalige samenleving. Maar het werkt ook niet, zo zegt de ombudsman, en zo kon ik daarnet zelf vaststellen:

Imperialist!

De vzw Taalrespect, die “strijd tegen de verdrukking van het Nederlands in Brussel, de Rand, de faciliteitengemeenten, of waar dan ook”, maakt zichzelf snel genoeg kenbaar met de openingszinnen op hun site: “Deze webstek werd opgestart ter promotie van de Nederlandse taal.  Het Nederlands is immers een taal in verdrukking, zeker in Brussel en de rand rond Brussel.” Een soort Académie française, dus, maar dan eentje zonder taalgevoel.

De strijd om tweetaligheid in en rond Brussel vind ik superbe, maar dit is een absurde regeling, aangezien reclame verstaan wil worden en als dat niet lukt schiet ze zichzelf in de voet. Eisen dat reclamemakers zich tot het Nederlands moeten beperken, is als bepalen welke kleuren een schilder mag gebruiken, of zeggen wat de enige drie kruiden zijn die in het eten mogen.

Wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat we reclame in het Russisch krijgen? En dan wandelt Jantje, acht jaar, naar school en plots zie hij die vreemde tekens, die amper lijken op wat hij kent van thuis en op school. Hij zegt*: “Ey, Hamme, is da Arabisch, of wa?” Mohammed antwoord: “Allé, gast, da lijkt er totally nie op. Tash, wette gij da nie?” Waarop Natasha vertaalt wat er staat, misschien zelfs eerst letter per letter. Bam, weer kosteloos wat geleerd.

En 1200 jaar later waren alle talen die vandaag gesproken worden uitgestorven en had iedereen veel respect voor elkaar.

Fin

* ik heb geen idee hoe achtjarige kinderen spreken.