Gebeurd

Ik stapte samen met hem de tram op; we leken een beetje op elkaar qua kledingsstijl en dus - in deze jongerwereld van subculturen - waarschijnlijk ook qua levensstijl. Hij grinnikte even naar mij toen ik vlak voor hem achter de ticketlezer vanachter in de tram schoof. Ik staarde uit het ramen op de tonen van de 'Bloc Party'. you cannot run or ever, ever escape/you cannot run or ever, out of the way/something glorious is about to happen/the reckoning Ik wist niet echt wat ze bedoelden, maar mijn voet tikte mee in het ritme terwijl mijn vingers de baslijn speelden op een paal.
Plots hoorde riep er iemand, onverstaanbaar door de muziek. Ik draaide mijn hoofd en zag dat een oude man met zijn hand wijdse gebaren maakte naar de jongen naast mij om zijn uiting kracht bij te zetten. Ik haalde mijn oortjes uit mijn oren en hoorde nog net 'dat denkt hier zeker dat wij het OCMW zijn!'
Ik keek de jongen aan en hij haalde zijn schouders op. De man draaide zich terug om, net als alle toeschouwers - een lichtjes vrijend koppel van voor, een vrouw van middelbare leeftijd met twee GBzakken vol groenten en eetwaren en drie, luid kletsende meisjes met hoofddoeken (op eentje na héél mooi) - en de jongen zei zachtjes tegen mij "Ik betaal nooit op de tram, enkel op de bus; en ik heb jou ook niet zien betalen." Ik grinnikte een beetje schaapachtig en hij ging verder "Het zal wel weer een VB'er zijn die mijn roots kon ruiken."
Ik zweeg, weinig zin om een gesprek over VB te voeren. Maar hij leek toch iets te verwachten.
"Wat zijn je roots?" vroeg ik dan maar.
"Albanië en Marokko." Hij grinnikte opnieuw. "De perfecte crimineel, nietwaar."
Ik glimlachte, oprecht deze keer.
"Ik vind dat de tram gratis zou moeten zijn," zei hij, "of toch minstens voor mensen die hier wonen. Maar ja, als men daarboven continu discussiëert over het minstense en het geringste, terwijl de kiezer met zijn rood potlood in aanslag staat om hem te straffen als hij het er niet meer eens is."
Ik wist niet wat te zeggen, want dit had ik niet echt verwacht.
"Niet de mensen, maar het systeem, dat is het probleem. Regels waarop geen uitzondering kan gemaakt worden, zelfs niet als de rede en het gezond verstand dit eisen, omdat ze anders zichzelf ondermijnen of zelfs opheffen."
Ik knikte, terwijl ik hem geïnteresseerd aankeek.
"Shit!" vloekte hij plots.
De tram was gestopt en aan elke deur verschenen twee controleurs. Een van de twee die bij ons waren opgestapt controleerde de oude man, die ik smalend zag glimlachen, zonder ons echter aan te kijken. De andere keek ons stilzwijgend aan.
Ik stapte vanachter de ticketlezer, de controleur tussen mij en de deur inhoudend, terwijl ik mijn portefeuille bovenhaalde. De jongen keek mij onbegrijpend aan. Ik haalde mijn Buzzypas en abonnement boven en toonde het aan de controleur.
"Jij..." De jongen wist niet wat te zeggen; ik glipte snel de tram af, terwijl ik achter mij hoorde "Niet betaald, jongen?"

Tja...