Daarnet kwam ik thuis. Het was ongeveer half drie (mijn nymfomane café-genote had prooi gevonden; ik weet wanneer ik er teveel aan ben) en ik besloot nog even te checken wat Canal+ aanbood (God knows it costs enough).
Ik heb niet heel veel gezien van American Pie 1 en 2; veel te veel van de eerste - ik denk zelfs bijna een half uur - en iets minder dan een minuut van de tweede. De puberale en vaak rond excrementen en coïtus gefocuste humor slaagde er niet in mij te bekoren (fancy, huh).
Toen bleek dat het American Pie 3: The Wedding was op het ene net (het andere toonde een Japanse horrorfilm, en als er iets scarier is dan een horrorfilm, is het wel een Japanse horrorfilm) dacht ik dan ook snel in mijn bed te kruipen. Daar kwam nog eens bij dat ik net inzapte op een scène die eindigde met de schijn van een hondenverkrachting.
*zucht*
Maar ik ben blijven kijken en ik ontdekte.... ik durf het haast niet te typen, maar ik ontdekte een leuke film. De puberale haren worden voor een deel afgeschud en hoewel er nog steeds veel van bovengenoemde humor inzit, krijg dit altijd voldoende weerwerk van de personages, die angstvallig proberen op te groeien en volwassen te worden (nu, ja).
Het behaalde (natuurlijk) nooit echt een hoog niveau, maar het was.... grappig.
American Pie 3 is dan ook de enige uit de reeks die de naam 'film' waardig is.
Now lets never speak of this again.
PS: Nee, ik ben bloednuchter. Ik heb enkel een Duvel met wat eiwit (really, don't ask) gedronken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten