woensdag, maart 15, 2006

En zeker dit niet

De toppen van mijn vingers strijken

over je naakte huid.

Ik voel je adem op mijn gezicht,

je geur is bedwelmend.

Geen gedicht kan een aanraking evenaren.

Je huivert, onwillekeurig,

gelukkig;

mijn handen worden klauwen,

je moet dichter, komt dichter.

De toppen van mijn vingers zijn

je naakte huid,

je ademt door mij heen,

je geur is de mijne.

Wij zijn.

Geen gedicht kan een aanraking evenaren.

Geen opmerkingen: