Act 1, scène 1

H: To be or not to be; that's the question.
Neen, dat wás de vraag. Ik heb mijn antwoord reeds gevonden.
De meeste mensen weigeren erover na te denken. Ze strompelen door het leven met een doel voor ogen waarvan ze weten dat ze het nooit zullen bereiken. U kent ze wel, 'the living dead', vastgeklampt aan de illusie van een strohalm. En de enige reden dat ze niet opgeven is hun onbewuste overlevingsinstinct; een overblijfsel van toen het menselijk ras nog voor het individu kwam. Toen leven nog werd overschaduwd door overleven.
Een machine die overbodig is geworden, breekt men af; een theorie die onwaar blijkt, wijst men af; en een gebarsten bord gooit men zonder moeite in de vuilbak.
Maar wat met een mens? Een mens zonder nut zal men niet recycleren; heeft hij geen waarde voor de maatschappij zal men hem niet de rug toekeren; heeft hij geen doel meer, zal er toch alles aan gedaan worden om hem doorheen het leven te slepen, met alle gevolgen vandien.
En waarom? Vanwege het christelijke idee dat God hem zal straffen? Of zodat hij toch zal blijven consumeren?
G: Omdat een mens nooit nutteloos of waardeloos is. Voor iemand die het verstand wil prediken, baseer je verdomd veel argumenten op gevoel. We hebben deze discussie al zo vaak gevoerd, jongen, en nooit slaag je erin om mij te overtuigen. Ik denk zelfs niet dat je jezelf overtuigt.
[H steekt een sigaret op en gaat op de rand van het podium zitten]
G: Wat als het doel van het leven simpelweg het leven zelf is?
H: Dan zijn er nog genoeg mensen om mijn plaats in te nemen. Je bent trouwens een schijnheilige hypocriet: je wil mij niet redden, je wil enkel jezelf redden.
G: Ik denk dat je een beetje in de war bent. Alles wat ik ooit heb gedaan was om jou te beschermen.
H: Eigenbelang. De enige reden die jij hebt om mijn mentale gezondheid in stand te houden is dat je gesteld bent op je privacy. Wat zei je ook weer? 'Moest je schizofreen zijn, dan zou ik waarschijnlijk het bed moeten delen met een kinderlijke nachtmerrie.' Toen vond ik het grappig, maar nu weet ik dat je het meende.
G: Ik laat niet toe dat je dit jezelf aandoet. Hoor je me?!
S: Laat hem toch met rust. Hij heeft zijn beslissing genomen en jij bent inderdaad een hypocriet.
G: Ik ben te laat, hé? De gekken hebben het gekkenhuis overgenomen!
H: Stop met je nietsbetekenende clichés, het is heel vermoeiend.
[G beent kwaad van het podium; S gaat naast H zitten]
S: Ben je er zeker van dat dit is wat je wil?
H: Er is geen andere uitweg, buiten die van het ingebeelde strohalmpje, maar ik heb mijn eigenwaarde nog.
S: In tegenstelling tot sommigen hier. Ik weet dat je van plan bent om het tegen je ouders te zeggen, maar denk je niet dat ze je op alle mogelijke manieren gaan tegenwerken?
[H haalt een pil boven]
H: Achtenveertig uur en het is gedaan. Niemand die er nog wat aan kan doen.
S: Just like that?
[H slikt de pil in]
H: Just like that.