Monoloog van de berg Heliocon

Dit is een examenvraag, dus als u onderbouwde kritiek hebt, fire away;
opdracht: schrijf een korte monoloog vanuit het standpunt van de berg Heliocon (waarop Pegasus zich afduwt en zo de bron creëert waarin de zeven muzen zich laven)

Iedereen denk altijd dat híj op de spil van de geschiedenis staat, dat zíjn tijd op aarde te boek zal staan als een van de revolutionaire passages der menselijke historie.

Ik heb meer dan alleen maar steden zien komen en gaan: ik heb goden zien baren en goden zien sterven; ik heb heelder maatschappijen de wereld zien veroveren, om in een oogwenk tot op de rand van het uitsterven gebracht te worden…

De hoef die nu mijn rotsen splijt, de pijn die ik nu voel, deren me niet. Niet als deze boodschapper eindelijk het begin van een nieuw tijdperk inluidt. Want terwijl zijn machtige vleugelslag mijn bloed doet vloeien, laaft mijn water reeds de redding van mensen en goden.

Drinkt, mijn kinderen, en behoedt hen van zichzelf.

Drinkt, en maakt mijn offer niet vergeefs.