Nog maar een luttle twee uur te gaan, maar een mens moet zich degelijk voorbereiden op een overgang (ook al komt die gemiddeld drieëntachtig keer voor per mensenleven); er is al een fles schuimwijn en een fles witte door, en er zijn nog twee flessen 'bubbly', een fles rooie en een fles goeie whisky, maar ja, voor drie man is dat misschien nipt. Gelukkig zijn er straks nog de kaaien (op die negentien jaar heb ik het vuurwerk nog maar één keer gemist, en toen zat ik in Thailand) met drugs en alcohol.
Halleluja, praise the Lord!
Aan de weinigen die dit lezen: Gelukkig Nieuwjaar, mogen uw wensen u niet in de neus bijten.
zaterdag, december 31, 2005
vrijdag, december 30, 2005
Collectieve genialiteit
Er was iets geniaals uit mijn vingers gevloeid, of dat dacht ik toch.
Nadat mijn critica en editeur het onderhanden had genomen, bleek het toch niet zo geniaal te zijn, maar ondertussen ben ik het voor de tweede maal aan het herwerken en ik kan u vertellen, het wordt alleen maar beter.
Enkele citaten, to... whet your appetite.
Een laatste golfje bloed kwam uit haar opengesneden keel. Ik stak twee vingers in de wonde en daarna, rood gloeiend, in mijn mond.
Met een duim streek ik over het lemmet van de dolk in mijn jaszak. Het staal drong in mijn huid en ik glimlachte om de pijn. Toen de eerste druppel bloed mijn tong raakte, proefde ik de waarheid. Ik zal vrij zijn.
Het beest leefde nog toen het de grond raakte, maar niet meer toen ik het kopje hondertachtig graden draaide. De krakende nekwervels klonken als een engelenkoor.
Een zwerm vleermuizen [...] maakt zich los uit de schaduwen en vliegt de vogel achterna. Maar de Schrijver ziet enkel de tekst die hij niet heeft geschreven. Op het moment dat hij op ‘Cancel’ klikt, dwarrelt een witte, bebloede veer eenzaam door de koude nachtlucht.
Nadat mijn critica en editeur het onderhanden had genomen, bleek het toch niet zo geniaal te zijn, maar ondertussen ben ik het voor de tweede maal aan het herwerken en ik kan u vertellen, het wordt alleen maar beter.
Enkele citaten, to... whet your appetite.
Een laatste golfje bloed kwam uit haar opengesneden keel. Ik stak twee vingers in de wonde en daarna, rood gloeiend, in mijn mond.
Met een duim streek ik over het lemmet van de dolk in mijn jaszak. Het staal drong in mijn huid en ik glimlachte om de pijn. Toen de eerste druppel bloed mijn tong raakte, proefde ik de waarheid. Ik zal vrij zijn.
Het beest leefde nog toen het de grond raakte, maar niet meer toen ik het kopje hondertachtig graden draaide. De krakende nekwervels klonken als een engelenkoor.
Een zwerm vleermuizen [...] maakt zich los uit de schaduwen en vliegt de vogel achterna. Maar de Schrijver ziet enkel de tekst die hij niet heeft geschreven. Op het moment dat hij op ‘Cancel’ klikt, dwarrelt een witte, bebloede veer eenzaam door de koude nachtlucht.
dinsdag, december 27, 2005
Groupies
Toen ik laatst terugkwam van een dineetje met Charles Picqué, lag er een e-mail in mijn (e-?)mailbox en daarin stond onder andere het volgende:
'Vandaag heb ik trouwens je blog ontdekt en ik moet zeggen dat ik hem zeer te pruimen vind. Ik vond blogs altijd gruwelijk: saai en vol vreselijke taalfouten. Een bron van ergernis als het ware. Ik begreep ook niet waarom mensen het nodig vinden voortdurend over zichzelf te schrijven op internet. Dat begrijp ik eigenlijk nog steeds niet maar ik vond het wel leuk je te lezen, herkenbaar en vlot. Ik ben zelfs terug gegaan tot oktober, wat zeg je daarvan?'
Seks?
'Vandaag heb ik trouwens je blog ontdekt en ik moet zeggen dat ik hem zeer te pruimen vind. Ik vond blogs altijd gruwelijk: saai en vol vreselijke taalfouten. Een bron van ergernis als het ware. Ik begreep ook niet waarom mensen het nodig vinden voortdurend over zichzelf te schrijven op internet. Dat begrijp ik eigenlijk nog steeds niet maar ik vond het wel leuk je te lezen, herkenbaar en vlot. Ik ben zelfs terug gegaan tot oktober, wat zeg je daarvan?'
Seks?
zaterdag, december 24, 2005
Tekens
Er zijn weer een aantal schrijfwedstrijden binnenkort (wel, ze noemen zichzelf 'literaire wedstrijden', maar ik weet wel beter) en ik ben maar weer wat schrijfsels aan het neertypen (of 'literatuur', maar dat betwijfel ik).
Ik zit echter met een vraag die u, mijn twee man en een paardenkop, zou moeten beantwoorden.
Iemand is bezig iets Slecht (met een S, dus niet gewoon onleesbaar, maar Evil) te schrijven;
Ofwel beseft hij het, vraagt hij een teken en wordt dat teken vernietigd voor het bij hem terecht komt en schrijft hij verder.
Ofwel beseft hij het niet, krijgt hij een teken en negeert hij dit volledig, waarop hij verder schrijft.
Wat, oh wat?
[Edit: Aangezien iedereen nu toch aan het Kerstavonddinerhoofdgerecht zit, heb ik zelf maar besloten dat het optie twee wordt. U mag uw mening nog steeds zeggen, maar de kans dat ik nog luister is tamelijk klein...]
Ik zit echter met een vraag die u, mijn twee man en een paardenkop, zou moeten beantwoorden.
Iemand is bezig iets Slecht (met een S, dus niet gewoon onleesbaar, maar Evil) te schrijven;
Ofwel beseft hij het, vraagt hij een teken en wordt dat teken vernietigd voor het bij hem terecht komt en schrijft hij verder.
Ofwel beseft hij het niet, krijgt hij een teken en negeert hij dit volledig, waarop hij verder schrijft.
Wat, oh wat?
[Edit: Aangezien iedereen nu toch aan het Kerstavonddinerhoofdgerecht zit, heb ik zelf maar besloten dat het optie twee wordt. U mag uw mening nog steeds zeggen, maar de kans dat ik nog luister is tamelijk klein...]
vrijdag, december 23, 2005
Vrouwen
Om een of andere reden heb ik het wel voor Stephanie Planckaert; u kent haar wel, de zestienjarige dochter van Eddie Planckaert die net moeder is geworden. Ik heb weliswaar nog nooit naar 'De Planckaerts' gekeken en de enige manier waarop ik haar 'ken', is een Humo-interview of twee. Maar ze laat telkens de indruk na een sympathiek en intelligent meisje te zijn, dus, bij deze: mevrouw Planckaert, proficiat met uw dochter en veel geluk in het leven, u lijkt het te verdienen.
Zadie Smith, daarentegen, daar was ik niet voor te vinden. Eigenlijk nog steeds niet, maar ik vind haar al niet meer zo... verachtelijk als twee uur geleden. Ze werd namelijk ook geïnterviewd in Humo (vorige week, als ik me niet vergis) en nadat ik het grote citaat en het kleintje onder de foto had gelezen, was het genoeg voor mij. Het grote was: 'De westerse cultuur is de meest vrouwonvriendelijke ter wereld.' Uhu. Nee. Het tweede was: 'Hoezo, 'minderheid'? De laatste keer dat ik geteld heb waren er meer zwarte dan witte mensen op de wereld.' Tja, daar gaat de geloofwaardigheid natuurlijk. Als je het verschil niet kent tussen een numerieke en een sociologische minderheid, moet je je mond er niet over opentrekken, meisje.
Maar vandaag was ik haar interview in de boekenbijlage van De Morgen van deze week aan het lezen en er was een citaat van haar dat me wel pijnlijk waar leek.
"Ethiek heeft er voor de schrijver niets mee e maken. Het probleem is dat je als schrijver nooit in je eigen boek kunt geloven. Wanneer ik de boeken van anderen lees, merk ik dat ik wel op de ethische waarde van de personages let. Ik ben dan een lezer en laat me meevoeren door het boek. Als schrijver zit je er te dicht op om dat te doen. Als je drie jaar aan een boek hebt gewerkt, is de magie al lang verdwenen. Dan gaat het alleen nog over techniek, manieren om anderen te laten geloven in de magie."
Jammer genoeg heeft ze gelijk...
Zadie Smith, daarentegen, daar was ik niet voor te vinden. Eigenlijk nog steeds niet, maar ik vind haar al niet meer zo... verachtelijk als twee uur geleden. Ze werd namelijk ook geïnterviewd in Humo (vorige week, als ik me niet vergis) en nadat ik het grote citaat en het kleintje onder de foto had gelezen, was het genoeg voor mij. Het grote was: 'De westerse cultuur is de meest vrouwonvriendelijke ter wereld.' Uhu. Nee. Het tweede was: 'Hoezo, 'minderheid'? De laatste keer dat ik geteld heb waren er meer zwarte dan witte mensen op de wereld.' Tja, daar gaat de geloofwaardigheid natuurlijk. Als je het verschil niet kent tussen een numerieke en een sociologische minderheid, moet je je mond er niet over opentrekken, meisje.
Maar vandaag was ik haar interview in de boekenbijlage van De Morgen van deze week aan het lezen en er was een citaat van haar dat me wel pijnlijk waar leek.
"Ethiek heeft er voor de schrijver niets mee e maken. Het probleem is dat je als schrijver nooit in je eigen boek kunt geloven. Wanneer ik de boeken van anderen lees, merk ik dat ik wel op de ethische waarde van de personages let. Ik ben dan een lezer en laat me meevoeren door het boek. Als schrijver zit je er te dicht op om dat te doen. Als je drie jaar aan een boek hebt gewerkt, is de magie al lang verdwenen. Dan gaat het alleen nog over techniek, manieren om anderen te laten geloven in de magie."
Jammer genoeg heeft ze gelijk...
zondag, december 18, 2005
Vreemde dingen...
Een mens vind vreemde dingen als hij zijn kasten uitmest; vreemde dingen indeed...
zondag, december 11, 2005
Lange dagen en warme nachten
Een geheugen als een zeef, schier onbestaande zelfdiscipline en een pijnlijke week in het vooruitzicht; *zucht* Het leven van God gaat niet altijd over roze wolkjes...
Het schiet mij net te binnen dat ik gisteravond rond een uur twee het adres van deze site heb gegeven aan iemand van wie ik de naam al ben vergeten (hij doet journalistiek, dat weet ik nog wel), dat ik drie gedichten heb geschreven voor iemand die ik eigenlijk niet ken en dat ik daar tussenin nog bedreigd ben geweest door iemand die per se wou dat ik 'iets fixte', mij weigerde te vertellen van wie hij mijn telefoonnummer had en na 'Zijt gij dermee aan't lachen, ofwa?' zei 'Ey, pas op, hé, ik weet u wone.' (in iets minder algemeen Nederlands) waarna ik giechelend 'Uhu, zeg, slaapwel.' zei en inhaakte.
Ondertussen ben ik ook nog de gordijnen van voor mijn ramen aan het halen en contempleer ik ondertussen hoe ik mijn kast ga verplaatsen, en naar waar. Mijn ramen gaan immers vervangen worden door dubbel glas - eindelijk - maar ik weet niet precies wanneer, enkel dat ze elke dag van de week vanaf acht uur mijn kamer kunnen binnenstormen.
*zucht*
Iemand een bed op overschot?
[Edit: Oef, mijn zus had nog een uitklapbare zetel op overschot; lange dagen, warme nachten...]
Het schiet mij net te binnen dat ik gisteravond rond een uur twee het adres van deze site heb gegeven aan iemand van wie ik de naam al ben vergeten (hij doet journalistiek, dat weet ik nog wel), dat ik drie gedichten heb geschreven voor iemand die ik eigenlijk niet ken en dat ik daar tussenin nog bedreigd ben geweest door iemand die per se wou dat ik 'iets fixte', mij weigerde te vertellen van wie hij mijn telefoonnummer had en na 'Zijt gij dermee aan't lachen, ofwa?' zei 'Ey, pas op, hé, ik weet u wone.' (in iets minder algemeen Nederlands) waarna ik giechelend 'Uhu, zeg, slaapwel.' zei en inhaakte.
Ondertussen ben ik ook nog de gordijnen van voor mijn ramen aan het halen en contempleer ik ondertussen hoe ik mijn kast ga verplaatsen, en naar waar. Mijn ramen gaan immers vervangen worden door dubbel glas - eindelijk - maar ik weet niet precies wanneer, enkel dat ze elke dag van de week vanaf acht uur mijn kamer kunnen binnenstormen.
*zucht*
Iemand een bed op overschot?
[Edit: Oef, mijn zus had nog een uitklapbare zetel op overschot; lange dagen, warme nachten...]
woensdag, december 07, 2005
Basic physics
Actie vraagt om reactie, dus, bij deze een oproep aan iedereen die dit leest (wat is de uitdrukking, 'drie man en een paardekop'?):
Ga naar de site met de lichtelijk idiote naam 'Gamers for Games', lees en onderteken naar eigen goeddunken. U zal geen greintje dankbaarheid van mij krijgen, maar in mijn ogen helpt u wel de democratie te redden, of er toch minstens voor te zorgen dat deze niet afglijdt naar Amerikaans model, en dat is ons aller plicht...
Ga naar de site met de lichtelijk idiote naam 'Gamers for Games', lees en onderteken naar eigen goeddunken. U zal geen greintje dankbaarheid van mij krijgen, maar in mijn ogen helpt u wel de democratie te redden, of er toch minstens voor te zorgen dat deze niet afglijdt naar Amerikaans model, en dat is ons aller plicht...
dinsdag, december 06, 2005
Investeren op de juiste plaatsen
Nu ik gegeten heb gaat het al wat beter en kan ik beginnen kankeren op kankeraars, met name onze media.
Ten eerste:
Hoe durft u het falen van 'Fata Morgana' in Antwerpen zelfs maar mogelijk toeschrijven aan dat walgelijke modewoord 'verzuring'?! Zeggen dat Antwerpen toch een trotse stad is, is een understatement, zeg maar gerust arrogant. Maar denken dat er daarom een massale opkomst zou zijn voor 'Fata Morgana', is gewoon... wel, idioot.
Waarom zouden wij onze tijd verspillen aan het ridiculiseren en vulgariseren van onszelf en onze stad terwijl er zoveel interessantere, belangrijkere en/of leukere dingen te doen zijn.
Natuurlijk is zoiets leuk in een dorp waar de burgemeester ook agent is en de brandweerman het brood bakt, waar de jaarlijkse boerenkermis het hoogtepunt van de aardbaan is. Maar laat de grootsteden met rust, jongens en meisjes, niemand is er in geïnteresseerd. We zijn geen kinderen.
Maar het kan altijd erger. Binnenkort komt er een nieuw spel uit van de makers van Grand Theft Auto, namelijk Bully. Als u iet of wat Engels kent, kent u ook het onderwerp van het spel, namelijk pesten. De hoofdpersonage is een jongen van vijftien die zijn klasgenootjes pest. Simpel, misschien zelfs geniaal (goed, waarschijnlijk niet), maar alleszins goed gevonden, want het spel is nog in de verste verte niet te bekennen, maar door de hetze die het losweekt bij de brave burger (bah) hebben ze al meer reclame gekregen dan een peperdure campagne hen ooit zou kunnen geven. En het einde is nog niet in zicht.
Nadat de klas 4-wat-dan-ook van een kleine school uit een klein dorp een zeer emotionele oproep had gedaan op het internet en via Ter Zake, zijn de politici in gang geschoten. Want de klas had (onder leiding van een lekker conservatieve leerkracht) een petitie opgestart tegen het spel en die heeft toch al wel vierduizendvijfhonderd (4500!) handtekeningen gekregen. Om een of andere reden ben ik niet onder de indruk, maar ik ga zelfs geen moeite doen om erachter te komen waarom niet. Hell, 4500, dat zijn meer mensen dan er naar de 'Fata Morgana' show in A'pen gegaan zijn.
Gelukkig zijn onze politici niet zo'n emotionele idioten. Frank Vandenbroucke, minister van werk, onderwijs en hervorming, zegt dat de ouders maar zelf op hun kinderen moeten letten; Freya Van den Bossche, minister van begroting en consumentenzaken betuigt haar steun maar zegt er wel bij dat het simpelweg onmogelijk is om het zomaar uit de rekken te weren; gelukkig hebben we onze minster van justitie nog, Laurette Onkelinx. Niet alleen vindt ze dat het spel verboden moet kunnen worden voordat er ook maar één strafbaar feit door is gebeurd, ze vindt zelfs dat de wetgeving moet kunnen aangepast worden om... waarom eigenlijk? Om potentieel bedreigende boodschappen te censureren?
Ik denk dat het tijd is voor een scifi vergelijking.
Ten eerste: Minority Report, daar sloot men ook moordenaars op voordat ze hun slachtoffer zelfs maar verwond hadden. Boem, pats, levenslang. Zo is iedereen veilig. Oef.
Ten tweede: I,Robot, dat misbaksel met Will Smith. Daar kwamen de robots in opstand omdat de beste manier om ervoor te zorgen dat de mensheid niet in gevaar kwam het uitroeien van de mensheid was. Er bestaat een naam voor dit soort oplossingen, iets dat zijn grondslag in de Oudheid vindt, maar het enige waar ik aan kan denken is 'slechte oplossing'.
En weet u wat het strafste van al is?
'Bully' is nog helemaal niet uit, niemand heeft het spel gezien, laat staan gespeeld, maar iedereen is zich al aan zijn verantwoordelijkheid aan het onttrekken door snel een zondebok te zoeken.
Of, zoals een dom kind het in de krant zei: 'Ik denk dat die jongeren in Parijs ook zo'n spel hadden gespeeld.' Oef, gelukkig dat we daaruit zijn, toch geen armoede en sociaal onrecht, gewoon foute invloeden.
Om af te ronden nog een quote en een advies.
In de jaren zestig al antwoordde de Amerikaanse televisielegende Johnny Carson kurkdroog, toen hem werd gevraagd of geweld op televisie soms geen geweld in het echte leven zou kunnen uitlokken: 'Hmmm....ik weet het niet. Er is veel goeie comedy op tv, maar ik kom op straat weinig geestige mensen tegen.' Is iemand eigenlijk geïnteresseerd in positieve beïnvloeding, of is daar geen geld uit te slaan?
En als u denkt aan beleggen, koop dan aandelen van Rockstar; door zoveel reclame zal zelfs het slechtste spel goed verkopen...
Ten eerste:
Hoe durft u het falen van 'Fata Morgana' in Antwerpen zelfs maar mogelijk toeschrijven aan dat walgelijke modewoord 'verzuring'?! Zeggen dat Antwerpen toch een trotse stad is, is een understatement, zeg maar gerust arrogant. Maar denken dat er daarom een massale opkomst zou zijn voor 'Fata Morgana', is gewoon... wel, idioot.
Waarom zouden wij onze tijd verspillen aan het ridiculiseren en vulgariseren van onszelf en onze stad terwijl er zoveel interessantere, belangrijkere en/of leukere dingen te doen zijn.
Natuurlijk is zoiets leuk in een dorp waar de burgemeester ook agent is en de brandweerman het brood bakt, waar de jaarlijkse boerenkermis het hoogtepunt van de aardbaan is. Maar laat de grootsteden met rust, jongens en meisjes, niemand is er in geïnteresseerd. We zijn geen kinderen.
Maar het kan altijd erger. Binnenkort komt er een nieuw spel uit van de makers van Grand Theft Auto, namelijk Bully. Als u iet of wat Engels kent, kent u ook het onderwerp van het spel, namelijk pesten. De hoofdpersonage is een jongen van vijftien die zijn klasgenootjes pest. Simpel, misschien zelfs geniaal (goed, waarschijnlijk niet), maar alleszins goed gevonden, want het spel is nog in de verste verte niet te bekennen, maar door de hetze die het losweekt bij de brave burger (bah) hebben ze al meer reclame gekregen dan een peperdure campagne hen ooit zou kunnen geven. En het einde is nog niet in zicht.
Nadat de klas 4-wat-dan-ook van een kleine school uit een klein dorp een zeer emotionele oproep had gedaan op het internet en via Ter Zake, zijn de politici in gang geschoten. Want de klas had (onder leiding van een lekker conservatieve leerkracht) een petitie opgestart tegen het spel en die heeft toch al wel vierduizendvijfhonderd (4500!) handtekeningen gekregen. Om een of andere reden ben ik niet onder de indruk, maar ik ga zelfs geen moeite doen om erachter te komen waarom niet. Hell, 4500, dat zijn meer mensen dan er naar de 'Fata Morgana' show in A'pen gegaan zijn.
Gelukkig zijn onze politici niet zo'n emotionele idioten. Frank Vandenbroucke, minister van werk, onderwijs en hervorming, zegt dat de ouders maar zelf op hun kinderen moeten letten; Freya Van den Bossche, minister van begroting en consumentenzaken betuigt haar steun maar zegt er wel bij dat het simpelweg onmogelijk is om het zomaar uit de rekken te weren; gelukkig hebben we onze minster van justitie nog, Laurette Onkelinx. Niet alleen vindt ze dat het spel verboden moet kunnen worden voordat er ook maar één strafbaar feit door is gebeurd, ze vindt zelfs dat de wetgeving moet kunnen aangepast worden om... waarom eigenlijk? Om potentieel bedreigende boodschappen te censureren?
Ik denk dat het tijd is voor een scifi vergelijking.
Ten eerste: Minority Report, daar sloot men ook moordenaars op voordat ze hun slachtoffer zelfs maar verwond hadden. Boem, pats, levenslang. Zo is iedereen veilig. Oef.
Ten tweede: I,Robot, dat misbaksel met Will Smith. Daar kwamen de robots in opstand omdat de beste manier om ervoor te zorgen dat de mensheid niet in gevaar kwam het uitroeien van de mensheid was. Er bestaat een naam voor dit soort oplossingen, iets dat zijn grondslag in de Oudheid vindt, maar het enige waar ik aan kan denken is 'slechte oplossing'.
En weet u wat het strafste van al is?
'Bully' is nog helemaal niet uit, niemand heeft het spel gezien, laat staan gespeeld, maar iedereen is zich al aan zijn verantwoordelijkheid aan het onttrekken door snel een zondebok te zoeken.
Of, zoals een dom kind het in de krant zei: 'Ik denk dat die jongeren in Parijs ook zo'n spel hadden gespeeld.' Oef, gelukkig dat we daaruit zijn, toch geen armoede en sociaal onrecht, gewoon foute invloeden.
Om af te ronden nog een quote en een advies.
In de jaren zestig al antwoordde de Amerikaanse televisielegende Johnny Carson kurkdroog, toen hem werd gevraagd of geweld op televisie soms geen geweld in het echte leven zou kunnen uitlokken: 'Hmmm....ik weet het niet. Er is veel goeie comedy op tv, maar ik kom op straat weinig geestige mensen tegen.' Is iemand eigenlijk geïnteresseerd in positieve beïnvloeding, of is daar geen geld uit te slaan?
En als u denkt aan beleggen, koop dan aandelen van Rockstar; door zoveel reclame zal zelfs het slechtste spel goed verkopen...
Peer pressure, in de grijze zone
Auw, auw, auw.
Mijn lichaam doet een beetje lastig, maar ik neem aan dat het weer mijn eigen schuld is. Ach, ja, een mens moet zich zelfs op maandag al eens kunnen laten gaan. Ook al wou ik eigenlijk gaan slapen en werd ik moreel gedwongen.
Vier uur dronken slaap is niet genoeg, let me tell you.
Ik ga aan Sinterklaas een sterker lichaam vragen denk ik, dat beter tegen mijn misbruiken kan.
Of misschien wat zelfdiscipline...
Mijn lichaam doet een beetje lastig, maar ik neem aan dat het weer mijn eigen schuld is. Ach, ja, een mens moet zich zelfs op maandag al eens kunnen laten gaan. Ook al wou ik eigenlijk gaan slapen en werd ik moreel gedwongen.
Vier uur dronken slaap is niet genoeg, let me tell you.
Ik ga aan Sinterklaas een sterker lichaam vragen denk ik, dat beter tegen mijn misbruiken kan.
Of misschien wat zelfdiscipline...
donderdag, december 01, 2005
Spot on
Ik hoorde het gisteravond op de radio en ik hou er wel van, eerlijk gezegd, 'Dear God' van XTC. En dan nog even een citaat van Winston Churchill om goed te beginnen:
"I am ready to meet my Maker. Whether my Maker is prepared for the great ordeal of meeting me is another matter."
Dear God, XTC
Dear God, I hope you got the letter and
I pray that you can make it better down here.
I don't need a big reduction in the price of beer.
But all the people that you made in your image,
See them starving on their feet
'Cause they don't get enough to eat
From God.
I can't believe in you.
Dear God,
Sorry to disturb you but,
I feel that I should be heard loud and clear.
We all need a big reduction in amounts of tears
But all the people that you made in your image,
See them fighting in the street
'Cause they can't make opinions meet
About God.
Can't believe in you.
Did you make disease
And the diamond blue?
Did you make mankind
After we made you,
And the Devil too?
Dear God, don't know if you've noticed but
Your name is on a lot of quotes in this Book.
Us crazy humans wrote it; you should take a look.
And all the people that you made in your image
Still believin' that junk is true.
Well, I know it ain't and so do you,
Dear God.
I can't believe in...
I don't believe in...
I won't believe in Heaven and Hell,
No saints, no sinners, no Devil as well,
No pearly gates, no thorny crown.
You're always lettin' us humans down.
The wars you bring, the babes you drown,
Those lost at sea and never found.
And it's the same the whole world 'round,
The hurt I see helps to compound
The Father, Son and Holy Ghost
Is just somebody's unholy hoax.
And if you're up there, you perceive
That my heart's here upon my sleeve.
If there's one thing I don't believe in...
It's you,
Dear God.
"I am ready to meet my Maker. Whether my Maker is prepared for the great ordeal of meeting me is another matter."
Dear God, XTC
Dear God, I hope you got the letter and
I pray that you can make it better down here.
I don't need a big reduction in the price of beer.
But all the people that you made in your image,
See them starving on their feet
'Cause they don't get enough to eat
From God.
I can't believe in you.
Dear God,
Sorry to disturb you but,
I feel that I should be heard loud and clear.
We all need a big reduction in amounts of tears
But all the people that you made in your image,
See them fighting in the street
'Cause they can't make opinions meet
About God.
Can't believe in you.
Did you make disease
And the diamond blue?
Did you make mankind
After we made you,
And the Devil too?
Dear God, don't know if you've noticed but
Your name is on a lot of quotes in this Book.
Us crazy humans wrote it; you should take a look.
And all the people that you made in your image
Still believin' that junk is true.
Well, I know it ain't and so do you,
Dear God.
I can't believe in...
I don't believe in...
I won't believe in Heaven and Hell,
No saints, no sinners, no Devil as well,
No pearly gates, no thorny crown.
You're always lettin' us humans down.
The wars you bring, the babes you drown,
Those lost at sea and never found.
And it's the same the whole world 'round,
The hurt I see helps to compound
The Father, Son and Holy Ghost
Is just somebody's unholy hoax.
And if you're up there, you perceive
That my heart's here upon my sleeve.
If there's one thing I don't believe in...
It's you,
Dear God.
woensdag, november 30, 2005
Als het u niet interesseert...
Als ik ooit prof word ('wanneer', laten we positief blijven denken) ga ik ervoor zorgen dat alles in een mooie syllabus staat, zodat er al een heel stuk minder ongeïnteresseerden in mijn lessen zitten. Indien er dan nog steeds mensen zich heel duidelijk vervelen zal ik ze zodanig pesten dat ook zij niet meer door de deur durven stappen. Wat krijg ik het toch van boertige, ongeïnteresseerde kinderen.
Daarnet hadden we Interdisciplinaire Linguïstiek (dat is het vak dat ik het meest per week heb, vandaar) en het was de laatste les van deel twee en dus ook van de prof van deel twee. Toen hij al zijn slides had overlopen en het uur ongeveer was afgelopen zei hij: "Wat je dus vooral moet onthouden van dit deel..." waarop zijn woorden verdronken in het opklappen van bankjes, het bij elkaar scharrelen van papieren en het kakelen van kinderen zonder noemenswaardige kop. Jezus Christus, mensen, alsof jullie iets belangrijks te doen hebben. Als het u niet interesseert, blijf dan weg, niemand die het gaat opmerken, maar een tikkeltje respect voor zowel de arme man vooraan als de medeleerling (voor mij, dus) zal toch niet al te veel schade aanrichten aan uw coole imago. De volledig nutteloze conversaties kunnen toch ook wel vijf minuten wachten, zeker als er nog iemand iets nuttigs, interessants en gegronds heeft te vertellen.
Bah, kutkinderen.
Daarnet hadden we Interdisciplinaire Linguïstiek (dat is het vak dat ik het meest per week heb, vandaar) en het was de laatste les van deel twee en dus ook van de prof van deel twee. Toen hij al zijn slides had overlopen en het uur ongeveer was afgelopen zei hij: "Wat je dus vooral moet onthouden van dit deel..." waarop zijn woorden verdronken in het opklappen van bankjes, het bij elkaar scharrelen van papieren en het kakelen van kinderen zonder noemenswaardige kop. Jezus Christus, mensen, alsof jullie iets belangrijks te doen hebben. Als het u niet interesseert, blijf dan weg, niemand die het gaat opmerken, maar een tikkeltje respect voor zowel de arme man vooraan als de medeleerling (voor mij, dus) zal toch niet al te veel schade aanrichten aan uw coole imago. De volledig nutteloze conversaties kunnen toch ook wel vijf minuten wachten, zeker als er nog iemand iets nuttigs, interessants en gegronds heeft te vertellen.
Bah, kutkinderen.
maandag, november 28, 2005
Voor eigen winkel
Eigenbelang is een sterke drijfveer en ook nu speelt ze een belangrijke rol.
Het laatste nummer van Met Andere Zinnen is namelijk uit en yours truly staat er met een tamelijk groot aantal pagina's in. Voor een luttele vier euro kan ook u literair doen. Ik heb het geheel enkel nog maar diagonaal gelezen, maar het lijkt wel snor te zitten.
Voor de rest is smalband maar onaangenaam, zeker nu ik er door mijn upload zelf op zit, en is 'Z', de laatste cd van My Morning Jacket zeer aangenaam.
Het laatste nummer van Met Andere Zinnen is namelijk uit en yours truly staat er met een tamelijk groot aantal pagina's in. Voor een luttele vier euro kan ook u literair doen. Ik heb het geheel enkel nog maar diagonaal gelezen, maar het lijkt wel snor te zitten.
Voor de rest is smalband maar onaangenaam, zeker nu ik er door mijn upload zelf op zit, en is 'Z', de laatste cd van My Morning Jacket zeer aangenaam.
vrijdag, november 25, 2005
Vreemde avonden, korte dagen
Gisteravond was het quiz van Lingua; toen bleek dat de vragen veel te moeilijk waren hebben nog even geprobeerd om de zuipprijs te winnen, maar ook dat bleek te hoog gegrepen.
Maar, hoewel we ergens vanachter zijn geëindigd (maar niet laatst!) heb ik toch nog een mooie Power Light gewonnen. Een van de assistenten voor Engels had ook meegedaan aan de quiz en hij was tweede geworden bij de zuipprijs; en, omdat de avond nog jong was en ik slechts één nutteloos uur had vandaag zijn we maar op café gegaan, met voornoemde assistent.
Vanaf dat punt wordt het allemaal iets wazigers, maar ik weet wel dat ik de avond met twee junks heb afgesloten, waarvan er één in een kraakpand woonde en aan wie ik mijn Power Light heb gegeven.
And he slept the day away...
Maar, hoewel we ergens vanachter zijn geëindigd (maar niet laatst!) heb ik toch nog een mooie Power Light gewonnen. Een van de assistenten voor Engels had ook meegedaan aan de quiz en hij was tweede geworden bij de zuipprijs; en, omdat de avond nog jong was en ik slechts één nutteloos uur had vandaag zijn we maar op café gegaan, met voornoemde assistent.
Vanaf dat punt wordt het allemaal iets wazigers, maar ik weet wel dat ik de avond met twee junks heb afgesloten, waarvan er één in een kraakpand woonde en aan wie ik mijn Power Light heb gegeven.
And he slept the day away...
zaterdag, november 19, 2005
Nature's way of telling me what, exactly?
Pulserende hoofdpijn, maar ja, we weten allemaal waar die vandaan komt.
Gisteren was het 'Galabal Klio-Lingua', wat waarschijnlijk als onorigineel kan bestempeld worden, maar wat ik me er nog van herinner was wel leuk.
Ik zag er natuurlijk ook ongelooflijk sexy uit en mijn twee bitches hebben zich ook goed van hun taak gekweten. Als er trouwens iemand een fake H&M paternoster moet hebben, laat maar iets weten, want ik denk niet dat ik dat nog veel ga aandoen.
Los daarvan heb ik om een of andere reden een mooi meisje dat in mijn buurt stond te dansen een wijntje gekocht en later heb ik haar nummer nog gevraagd en gekregen.
Als we er al vanuit gaan dat het een juist nummer is (en zelfs daar zou ik mijn hand niet voor in het vuur steken) blijft de vraag natuurlijk nog wat ik er nu in godsnaam mee moet aanvangen.
Pus, ik ben hier echt slecht in.
PS: de boom in met je emotioneel exhibitionisme, ik heb een kater.
[Edit: En als er nog mensen zijn die mij willen complimenteren op mijn schrijven, doe gerust, ik hou er wel van]
[Edit: Oef, gelukkig heb ik mijn hand er niet voor in het vuur gestoken]
Gisteren was het 'Galabal Klio-Lingua', wat waarschijnlijk als onorigineel kan bestempeld worden, maar wat ik me er nog van herinner was wel leuk.
Ik zag er natuurlijk ook ongelooflijk sexy uit en mijn twee bitches hebben zich ook goed van hun taak gekweten. Als er trouwens iemand een fake H&M paternoster moet hebben, laat maar iets weten, want ik denk niet dat ik dat nog veel ga aandoen.
Los daarvan heb ik om een of andere reden een mooi meisje dat in mijn buurt stond te dansen een wijntje gekocht en later heb ik haar nummer nog gevraagd en gekregen.
Als we er al vanuit gaan dat het een juist nummer is (en zelfs daar zou ik mijn hand niet voor in het vuur steken) blijft de vraag natuurlijk nog wat ik er nu in godsnaam mee moet aanvangen.
Pus, ik ben hier echt slecht in.
PS: de boom in met je emotioneel exhibitionisme, ik heb een kater.
[Edit: En als er nog mensen zijn die mij willen complimenteren op mijn schrijven, doe gerust, ik hou er wel van]
[Edit: Oef, gelukkig heb ik mijn hand er niet voor in het vuur gestoken]
donderdag, november 17, 2005
What's in a name...
Het overkomt mij niet heel vaak, maar momenteel heb ik toch moeilijkheden om een naam te bedenken. Ik heb mijn hoofdpersonage momenteel 'Tinkerbell' genoemd, maar voor een 21ste eeuwse student is dit nogal pijnlijk. En ik heb nog maar drie dagen. Pfff...
Hendrik? Nee, te veel gebruikt.
Joris? Misschien...
Tim? Nee.
Tom? Nee.
Gareth? Hell no.
Bart? Nee.
Wim? Nee.
Triptik? Uhm....
Max? Hmm, dan enkel om dat het meisje Sam(antha) heet, en Sam&Max is wel een concept...
Folker? Nee.
Bos? Haha, nee.
Hmmm, ik denk dat een café avond misschien nog de beste oplossing zal bieden.
Hendrik? Nee, te veel gebruikt.
Joris? Misschien...
Tim? Nee.
Tom? Nee.
Gareth? Hell no.
Bart? Nee.
Wim? Nee.
Triptik? Uhm....
Max? Hmm, dan enkel om dat het meisje Sam(antha) heet, en Sam&Max is wel een concept...
Folker? Nee.
Bos? Haha, nee.
Hmmm, ik denk dat een café avond misschien nog de beste oplossing zal bieden.
zondag, november 13, 2005
Goddelijke interventie
Helaas, eens te meer in onze eeuwige strijd heeft Hij overwonnen. Ik had me gisteren (weer) in volle razernij (nu, ja) voor mijn computer gezet en was aan een stuk begonnen, zoals altijd giftig en gefundeerd.
Het agnosticisme was omgeslagen in radicaal atheïsme door het irriterende absurdisme en het kinderlijk propageren van onwetendheid door Zijn domme volgelingen. En reeds had ik mijn scherpe pen laten krassen in de Verenigde Staten van Amerika - een land dat durft om ons op zijn 'religieuze blacklist' te zetten, zogenaamd omdat we kleine religies te snel als sekten bestempelen, terwijl het zelf verdrinkt in reusachtige sekten als 'Scientology' en 'Opus Dei' en waarvan de televangelisten de onderlaag nog verder uitzuigen, waar het geloof een handelswaar is geworden dat verkocht wordt voor controle en gekocht wordt om een zin aan het bestaan te geven. Ik had mij terecht laatdunkend uitgelaten over 'Moderne Wetenschap in de Bijbel' van Drs. Ben Hobrink - iemand die les geeft op de Universiteit Antwerpen "met als zwaartepunt voedingsleer"; na enige doorbladering bleek dat hij het niet nodig vond om bronnen te vermelden en maakte hij allerlei beweringen over dierlijke genetica die op z'n minst dubieus was te noemen; van de achterflap: Zelden werd zo'n breed scala aan wetenschappelijke kennis uit de Bijbel op leesbare wijze bijeengebracht en toegelicht. Omdat veel van die kennis menselijkerwijs niet te weten viel, moet er indertijd een grote Auteur achter de vele auteurs van de Bijbel hebben gestaan. Tot die conclusie leidt dit boek.; oef, dan moet ik het niet lezen, ik kan vertrouwen op de wijsheid van wijzere mensen. En ik was net begonnen aan de Boekenbeurs waar tegenover voornoemde boek een rek met 'kinderbijbels' stond en waar tevens een standje van de ambassade van Israël stond, wat mij vreemd aandeed voor een in wezen apolitiek gebeuren dat rond literatuur is gecentreerd (lees voor een mooie polemiek daarover maar eens de discussie tussen Ramsey Nasr en Walter Pauli)
Ik wou nog meer schrijven, over kortzichtige mensen die God zien als een onzichtbare hand dat de dagelijkse dingen van elke mens over heel de wereld regelt volgens de lijnen van Zijn omniconsciente Plan.
Maar het heeft niet mogen zijn. Mijn computer crashte.
God straft onmiddellijk...
Het agnosticisme was omgeslagen in radicaal atheïsme door het irriterende absurdisme en het kinderlijk propageren van onwetendheid door Zijn domme volgelingen. En reeds had ik mijn scherpe pen laten krassen in de Verenigde Staten van Amerika - een land dat durft om ons op zijn 'religieuze blacklist' te zetten, zogenaamd omdat we kleine religies te snel als sekten bestempelen, terwijl het zelf verdrinkt in reusachtige sekten als 'Scientology' en 'Opus Dei' en waarvan de televangelisten de onderlaag nog verder uitzuigen, waar het geloof een handelswaar is geworden dat verkocht wordt voor controle en gekocht wordt om een zin aan het bestaan te geven. Ik had mij terecht laatdunkend uitgelaten over 'Moderne Wetenschap in de Bijbel' van Drs. Ben Hobrink - iemand die les geeft op de Universiteit Antwerpen "met als zwaartepunt voedingsleer"; na enige doorbladering bleek dat hij het niet nodig vond om bronnen te vermelden en maakte hij allerlei beweringen over dierlijke genetica die op z'n minst dubieus was te noemen; van de achterflap: Zelden werd zo'n breed scala aan wetenschappelijke kennis uit de Bijbel op leesbare wijze bijeengebracht en toegelicht. Omdat veel van die kennis menselijkerwijs niet te weten viel, moet er indertijd een grote Auteur achter de vele auteurs van de Bijbel hebben gestaan. Tot die conclusie leidt dit boek.; oef, dan moet ik het niet lezen, ik kan vertrouwen op de wijsheid van wijzere mensen. En ik was net begonnen aan de Boekenbeurs waar tegenover voornoemde boek een rek met 'kinderbijbels' stond en waar tevens een standje van de ambassade van Israël stond, wat mij vreemd aandeed voor een in wezen apolitiek gebeuren dat rond literatuur is gecentreerd (lees voor een mooie polemiek daarover maar eens de discussie tussen Ramsey Nasr en Walter Pauli)
Ik wou nog meer schrijven, over kortzichtige mensen die God zien als een onzichtbare hand dat de dagelijkse dingen van elke mens over heel de wereld regelt volgens de lijnen van Zijn omniconsciente Plan.
Maar het heeft niet mogen zijn. Mijn computer crashte.
God straft onmiddellijk...
woensdag, november 09, 2005
Nederlandse Taalbeheersing
Vandaag vermoeid binnengesukkeld in Nederlandse Taalbeheersing. Eigenlijk wou ik veel liever in mijn bed blijven liggen en normaal gezien had ik dat ook wel gedaan, maar we moesten in de les een taak maken voor twee van de twintig punten van het examen. Deze taak bestond uit het schrijven van een verhaaltje gebaseerd op een van twee opdrachten. De eerste was een droom als tien jarige te beschrijven (met iets over kruinogen, tamelijk bizar), het ander bij een dubbele tekening een verhaal voor of na schrijven. Die dubbele tekening was enerzijds een schorpioen in close-up en een tekstballon met 'Pas op!' en anderzijds een gillende ('IEIE!' vreemd genoeg) vrouw in bed met het laken tot aan haar kin opgetrokken en de schorpioen aan het voeteinde.
Ik heb voor het tweede gekozen.
De toevalligheden die hadden geleid tot de donkere achterkamer en ietwat lugubere transactie interesseerden hem niet. Misschien had hij geluk gehad, misschien had God hem een Hand geholpen - dit zou hem niet eens verbazen; Fré wist enkel dat wat hij had verkregen, die donkere schone, elke cent waard was. Alles moet eindigen.
Hij wandelde stevig door en wierp geregeld een blik op het doosje dat hij onder zijn arm had geklemd. De koude wind deed hem huiveren en hij trok zijn kraag recht. Met een zacht gezoem sprong de straatverlichting aan.
Fré schrok toen hij haar zag, schrok zo hard dat het doosje tien centimeter naar beneden schoof. Hij vervloekte zichzelf en schold haar stil uit, dat wijf dat hem aanstaarde, dat zichzelf vanop het grote reclamebord in een perverse pose verkocht, als een hoer. Maar niet lang mee.
Hij viste een sigaret uit het pakje in zijn achterzak. Na enkele diepe trekken voelde hij zich kalm genoeg. Toen de sigaret niet veel meer was dan filter schoot hij het weg in een rioolputje. Genoeg getalmd. De hoer zal de zon nooit meer zien. Alles moet eindigen.
"Goedeavond, mijnheer. Hoe kan ik u helpen?"
Fré wou haar hoofd tegen de balie slaan en de inkomhal van het hotel, met al zijn decadente rijkdom, kort en klein slaan, misschien zelfs in brand steken. Maar hij was kalm.
"Zou u mij het kamernummer van Tessa Balyba kunnen geven."
De receptioniste keek even aarzelend, leek hem te willen afwimpelen als een ordinaire fan, maar glimlachte toen.
"Oh, u bent het, mijnheer Riun. Natuurlijk."
Stil opende hij de deur. Ze lag in bed, haar armen wijd en haar ogen gesloten. Langzaam wandelde hij naar haar bed; haar tepels waren zichtbaar doorheen het laken merkte hij, regelmatig op- en neergaand, en een kort moment kon hij enkel staren. Toen opende hij haast mechanisch het doosje en haalde de glimmende schorpioen er aan de staart uit. Achteloos slingerde Fré het op het bed. Alles moet eindigen. Hij liep naar het raam, opende dit en keek glimlachend over de rand.
"Pas op!" zei hij luid, bijna zingend. Ze zou in doodsangst sterven.
Haar gegil als een sirene en de wind in zijn oren was het laatste dat hij hoorde.
Alles eindigt.
Ik heb voor het tweede gekozen.
De toevalligheden die hadden geleid tot de donkere achterkamer en ietwat lugubere transactie interesseerden hem niet. Misschien had hij geluk gehad, misschien had God hem een Hand geholpen - dit zou hem niet eens verbazen; Fré wist enkel dat wat hij had verkregen, die donkere schone, elke cent waard was. Alles moet eindigen.
Hij wandelde stevig door en wierp geregeld een blik op het doosje dat hij onder zijn arm had geklemd. De koude wind deed hem huiveren en hij trok zijn kraag recht. Met een zacht gezoem sprong de straatverlichting aan.
Fré schrok toen hij haar zag, schrok zo hard dat het doosje tien centimeter naar beneden schoof. Hij vervloekte zichzelf en schold haar stil uit, dat wijf dat hem aanstaarde, dat zichzelf vanop het grote reclamebord in een perverse pose verkocht, als een hoer. Maar niet lang mee.
Hij viste een sigaret uit het pakje in zijn achterzak. Na enkele diepe trekken voelde hij zich kalm genoeg. Toen de sigaret niet veel meer was dan filter schoot hij het weg in een rioolputje. Genoeg getalmd. De hoer zal de zon nooit meer zien. Alles moet eindigen.
"Goedeavond, mijnheer. Hoe kan ik u helpen?"
Fré wou haar hoofd tegen de balie slaan en de inkomhal van het hotel, met al zijn decadente rijkdom, kort en klein slaan, misschien zelfs in brand steken. Maar hij was kalm.
"Zou u mij het kamernummer van Tessa Balyba kunnen geven."
De receptioniste keek even aarzelend, leek hem te willen afwimpelen als een ordinaire fan, maar glimlachte toen.
"Oh, u bent het, mijnheer Riun. Natuurlijk."
Stil opende hij de deur. Ze lag in bed, haar armen wijd en haar ogen gesloten. Langzaam wandelde hij naar haar bed; haar tepels waren zichtbaar doorheen het laken merkte hij, regelmatig op- en neergaand, en een kort moment kon hij enkel staren. Toen opende hij haast mechanisch het doosje en haalde de glimmende schorpioen er aan de staart uit. Achteloos slingerde Fré het op het bed. Alles moet eindigen. Hij liep naar het raam, opende dit en keek glimlachend over de rand.
"Pas op!" zei hij luid, bijna zingend. Ze zou in doodsangst sterven.
Haar gegil als een sirene en de wind in zijn oren was het laatste dat hij hoorde.
Alles eindigt.
dinsdag, november 08, 2005
Geloof
Ergens ben ik wel naïef. Niet in die mate dat ik in een Schepper (met een S!) geloof, maar wel dat ik aanneem dat de mens een zekere goedheid in zich heeft, hormonaal, genetisch of zelfs evolutionair, dat maakt mij niet uit. Maar het is er, daar ben ik van overtuigd.
Soms wordt dat vertrouwen echter zodanig rond gesmeten op zijn grondvesten dat ik zelf op het randje van de huilende instorting sta; en dan moet ik nog geen lijdend voorwerp zijn.
X verried Y en F stond erbij, als werd God uit de hemel ten aarde geworpen.
De rellen in Frankrijk zijn er niets bij...
Edit:
Als lelies zweven
op de goedheid van de mens
zinken ze te snel
Nooit heb ik haiku's gesnapt.
Soms wordt dat vertrouwen echter zodanig rond gesmeten op zijn grondvesten dat ik zelf op het randje van de huilende instorting sta; en dan moet ik nog geen lijdend voorwerp zijn.
X verried Y en F stond erbij, als werd God uit de hemel ten aarde geworpen.
De rellen in Frankrijk zijn er niets bij...
Edit:
Als lelies zweven
op de goedheid van de mens
zinken ze te snel
Nooit heb ik haiku's gesnapt.
vrijdag, november 04, 2005
Midnight poetry (Misery cont.)
De rode branding
verscheurt me met elke dreun;
zonder compassie of wreedheid,
maar uit simpele noodzaak
van de dood
Elke slag golft pijn
tot de toppen van mijn alles
tot ik niets anders voel
tot ik niets voel
tot ik niets ben.
Man, stel je eens voor om wakker te worden naast zoiets. Brrr...
verscheurt me met elke dreun;
zonder compassie of wreedheid,
maar uit simpele noodzaak
van de dood
Elke slag golft pijn
tot de toppen van mijn alles
tot ik niets anders voel
tot ik niets voel
tot ik niets ben.
Man, stel je eens voor om wakker te worden naast zoiets. Brrr...
donderdag, november 03, 2005
On how miserable life can be
Soms voelt een mens zich echt gewoon kut. Kut zonder aanwijsbare reden, of teveel om over na te denken. Ik lijd er niet echt onder, slechts een paar uur per keer gewoonlijk, maar het blijft, wel, kut. 'Kut' is in dit geval een goed woord, omdat het zich gedraagt zoals ik me nu voel: esthetisch onverantwoord, krachtig en machteloos, zonder enige voeling met welke realiteit dan ook, nutteloos behalve voor ander nutteloos. Kut, dus.
En wat dat emotioneel exhibitionisme betreft: morgen lach ik hier om, en u uit als u hierover begint. Ha!
PS: Bosduif is 1 jaar. Wens haar een gelukkige, hein.
PPS: Maar ik heb gelukkig nog al mijn mentale capaciteiten, in tegenstelling tot sommigen, blijkbaar... Jezus Christus...
En wat dat emotioneel exhibitionisme betreft: morgen lach ik hier om, en u uit als u hierover begint. Ha!
PS: Bosduif is 1 jaar. Wens haar een gelukkige, hein.
PPS: Maar ik heb gelukkig nog al mijn mentale capaciteiten, in tegenstelling tot sommigen, blijkbaar... Jezus Christus...
woensdag, november 02, 2005
Bane of mankind
Jeetjemina, wat een gezever.
Ik was gisteren rustig 'City of Heroes' aan het spelen (zoals wel vaker voorkomt), toen het plots bleef hangen. Dit was nog nooit voorgekomen bij dit spel, maar echt niet was het ook niet. Dus, daar mijn computer blijft hangen als ik hem gewoon reset, hield ik de aan/uit knop zes seconden ingedrukt en zette de computer af. Enkele seconden wachten. Terug aan.
UNMOUNTABLE_BOOT_DRIVE of DISK, ik ben niet meer zeker. Pats, boem, van het ene moment op het andere. Even rommelen in de BIOS, even de kast opengooien en wat morrelen aan de kabeltjes (andere mensen lijken soms te denken dat ik weet wat ik doe, maar ik geloof in geluk en volharding), but to no avail.
Ondertussen heb ik Windows geherinstalleerd, maar jammer genoeg op de verkeerde schijf, want de harde schijf waar Windows op wordt gezet, moet eerst worden geformatteerd...
Daar gaat weer heel veel heel hard werk. En ondertussen krijg ik mijn geluid niet aan de praat en knoeit mijn beeldkaart nog een beetje met zichzelf, maar gelukkig staan mijn 'City of Heroes' ventjes op de server en niet op mijn computer. Toch niet al mijn werk verloren...
[Edit: Tien minuten later en het geluid is gefikst.]
Ik was gisteren rustig 'City of Heroes' aan het spelen (zoals wel vaker voorkomt), toen het plots bleef hangen. Dit was nog nooit voorgekomen bij dit spel, maar echt niet was het ook niet. Dus, daar mijn computer blijft hangen als ik hem gewoon reset, hield ik de aan/uit knop zes seconden ingedrukt en zette de computer af. Enkele seconden wachten. Terug aan.
UNMOUNTABLE_BOOT_DRIVE of DISK, ik ben niet meer zeker. Pats, boem, van het ene moment op het andere. Even rommelen in de BIOS, even de kast opengooien en wat morrelen aan de kabeltjes (andere mensen lijken soms te denken dat ik weet wat ik doe, maar ik geloof in geluk en volharding), but to no avail.
Ondertussen heb ik Windows geherinstalleerd, maar jammer genoeg op de verkeerde schijf, want de harde schijf waar Windows op wordt gezet, moet eerst worden geformatteerd...
Daar gaat weer heel veel heel hard werk. En ondertussen krijg ik mijn geluid niet aan de praat en knoeit mijn beeldkaart nog een beetje met zichzelf, maar gelukkig staan mijn 'City of Heroes' ventjes op de server en niet op mijn computer. Toch niet al mijn werk verloren...
[Edit: Tien minuten later en het geluid is gefikst.]
donderdag, oktober 27, 2005
Het passionele licht van de ondergang, een drieluik
Mijn onbewuste arrogantie begint zijn grenzen te verleggen, denk ik. Gisteravond kwam ik om een of andere reden op de titel 'Het licht van de ondergang', maar ik wist niet precies van wie of wat het kwam. Ik begon grote auteurs af te lopen als Kundera en Beckett, maar dat bracht geen oplossing, dus besloot ik het maar even te zoekmachinen1. Wat blijkt? Ikzelf heb 'Het licht van de ondergang' geschreven. En, zoals u kan zien, Kundera en Beckett staan er toch nog altijd boven...
Passie is misschien een fout woord, maar mijn interesse in de (vooral Engelse) grammatica neemt hand over hand toe en daarmee ook de entertainment die ik ervan ondervind. En haast niemand van buiten mijn richting die er niet mee lacht als ik zoiets zegt. Maar zinsontleding is echt leuk!
Niet dat ik er veel mee zal kunnen aanvangen, want ik denk dat ik mijn universitaire carrière al finaal de nek ben aan het omwringen. Ik heb namelijk een vlammend artikel geschreven tegen een prof en haar vak dat normaal gezien volgende maand gepubliceerd zou worden. Momenteel is het opgestuurd naar haar en moet ze haar fiat nog geven (zonder mijn naam erbij, uiteraard, ik ben niet volledig geschift), maar indien dit niet gegeven wordt zal ik het Sophie Scholl's gewijs wel verspreiden op de universiteit. Persoonlijk gezien is dit niet in orde, maar via officiele instanties duurt het te lang en eerlijk gezegd is er officieel gezien niets aan te merken.
Ik ga u alles nog onthouden momenteel, in de hoop dat mijn naam niet met dat artikel verbonden wordt voor ik mijn examen heb afgelegd, hoewel ik vrees dat er al teveel mensen zijn die dat wel kunnen, en mensen praten veel.
Jeetjemina...
Passie is misschien een fout woord, maar mijn interesse in de (vooral Engelse) grammatica neemt hand over hand toe en daarmee ook de entertainment die ik ervan ondervind. En haast niemand van buiten mijn richting die er niet mee lacht als ik zoiets zegt. Maar zinsontleding is echt leuk!
Niet dat ik er veel mee zal kunnen aanvangen, want ik denk dat ik mijn universitaire carrière al finaal de nek ben aan het omwringen. Ik heb namelijk een vlammend artikel geschreven tegen een prof en haar vak dat normaal gezien volgende maand gepubliceerd zou worden. Momenteel is het opgestuurd naar haar en moet ze haar fiat nog geven (zonder mijn naam erbij, uiteraard, ik ben niet volledig geschift), maar indien dit niet gegeven wordt zal ik het Sophie Scholl's gewijs wel verspreiden op de universiteit. Persoonlijk gezien is dit niet in orde, maar via officiele instanties duurt het te lang en eerlijk gezegd is er officieel gezien niets aan te merken.
Ik ga u alles nog onthouden momenteel, in de hoop dat mijn naam niet met dat artikel verbonden wordt voor ik mijn examen heb afgelegd, hoewel ik vrees dat er al teveel mensen zijn die dat wel kunnen, en mensen praten veel.
Jeetjemina...
woensdag, oktober 26, 2005
Halleluja, praise the Lord, say amen!
Amen!
Ik ben erin geslaagd om mijn petekind te vrijwaren van de doop! Hoera! Haar vriendin heeft er wel aan meegedaan, maar gelukkig hebben mijn donderpreken geholpen.
Zo vader, zo dochter...
Ik ben erin geslaagd om mijn petekind te vrijwaren van de doop! Hoera! Haar vriendin heeft er wel aan meegedaan, maar gelukkig hebben mijn donderpreken geholpen.
Zo vader, zo dochter...
donderdag, oktober 20, 2005
Naast de kwestie
De Belgische staat heeft een man uit Sint-Truiden *veroordeeld voor 120 uur gemeenschapswerk en meer dan vierhonderdduizend euro schadevergoeding voor het verkopen van illegale software kopieën.
Allemaal heel leuk, een goeie schijnoverwinning voor de bedrijven, maar dit interesseert niet echt iemand. Dit is simpele heling en hier bestaan wetten voor.
De vraag is: wat als iemand exact hetzelfde doet, maar zonder er geld voor te vragen?
Maar zolang u bezig bent doet u maar. Ik ga geen geld ophoesten voor een kopie. Ofwel koop ik het officieel ofwel download ik het gratis.
Allemaal heel leuk, een goeie schijnoverwinning voor de bedrijven, maar dit interesseert niet echt iemand. Dit is simpele heling en hier bestaan wetten voor.
De vraag is: wat als iemand exact hetzelfde doet, maar zonder er geld voor te vragen?
Maar zolang u bezig bent doet u maar. Ik ga geen geld ophoesten voor een kopie. Ofwel koop ik het officieel ofwel download ik het gratis.
woensdag, oktober 19, 2005
Vertraagde evolutie
Recent is er weer een maatschappelijk raadsel voor mij ogen ontsluierd, door literatuur en persoonlijke observatie.
'Maar poten hebben een hoge prijs: de programmatuur om ze te regelen. Een wiel verplaatst zijn steunpunt geleidelijk, door alleen maar te draaien, en kan de hele tijd gewicht dragen. Een poot moet zijn steunpunt ineens verplaatsen, en daartoe moet het gewicht worden weggenomen. De motoren die een poot regelen moeten afwisselend de poot op de grond houden, terwijl hij de last draagt en vooruitduwt, en de last wegnemen om de poot vrij te maken voor de voortbeweging. Al die tijd moeten ze het zwaartepunt van het lichaam binnen de door de voeten gevormde veelhoek houden om te voorkomen dat het lichaam omvalt. De regelende krachten moeten ook de verspillende op- en neergaande beweging, de vloek van de ruiter, zoveel mogelijk beperken.'1
Het brein van de homo sapiens sapiens kan zonder al te veel problemen zowel de op- en neergaande beweging als de heen-en-weer beweging bij het stappen enorm beperken. Maar af en toe zie ik nog 'mensen' 'wandelen', ze vinden zichzelf enorm stoer met hun baggy broeken en hun kappen afgezet met fluffy bont, maar zij slagen er niet in om de heen-en-weer beweging zelfs maar enigszins in te perken.
Conclusie?
Hun brein is nog niet tot op hetzelfde niveau als dat van het overgrote deel van het mensheid geëvolueerd; ze zijn een vorige stap in onze evolutie.
Maar gelukkig zijn ze wel stoer...
1: Steven Pinker, 'Hoe de menselijke geest werkt', Uitgeverij Contact, 1998, Amsterdam/Antwerpen
'Maar poten hebben een hoge prijs: de programmatuur om ze te regelen. Een wiel verplaatst zijn steunpunt geleidelijk, door alleen maar te draaien, en kan de hele tijd gewicht dragen. Een poot moet zijn steunpunt ineens verplaatsen, en daartoe moet het gewicht worden weggenomen. De motoren die een poot regelen moeten afwisselend de poot op de grond houden, terwijl hij de last draagt en vooruitduwt, en de last wegnemen om de poot vrij te maken voor de voortbeweging. Al die tijd moeten ze het zwaartepunt van het lichaam binnen de door de voeten gevormde veelhoek houden om te voorkomen dat het lichaam omvalt. De regelende krachten moeten ook de verspillende op- en neergaande beweging, de vloek van de ruiter, zoveel mogelijk beperken.'1
Het brein van de homo sapiens sapiens kan zonder al te veel problemen zowel de op- en neergaande beweging als de heen-en-weer beweging bij het stappen enorm beperken. Maar af en toe zie ik nog 'mensen' 'wandelen', ze vinden zichzelf enorm stoer met hun baggy broeken en hun kappen afgezet met fluffy bont, maar zij slagen er niet in om de heen-en-weer beweging zelfs maar enigszins in te perken.
Conclusie?
Hun brein is nog niet tot op hetzelfde niveau als dat van het overgrote deel van het mensheid geëvolueerd; ze zijn een vorige stap in onze evolutie.
Maar gelukkig zijn ze wel stoer...
1: Steven Pinker, 'Hoe de menselijke geest werkt', Uitgeverij Contact, 1998, Amsterdam/Antwerpen
maandag, oktober 17, 2005
Contradictorische diviniteit
Mijn titels zijn niet meer wat ze geweest zijn, maar dat is mijn naam ook niet meer.
Toen ik vanmiddag thuis kwam van twee uur tamelijk nutteloze les (de cursus is haast identiek aan wat de man vertelt, op de seksistisch getinte uitspraken na) lag er een klein, groen briefje in onze brievenbus. Ik heb het niet zo op kleine, groene briefjes in de brievenbus en mijn vermoeden werd rotsvast in steen gebeiteld. De tekst erop gaat als volgt:
Puur linguïstisch gezien zijn er al serieuze vraagtekens te plaatsen bij het waarheidsgehalte van die laatste zin (afgezien van het feit dat talen in het Nederlands met een hoofdletter worden geschreven). De spelling, het moet gezegd, is foutloos, maar ik denk dat meneer LAMI beter Frans spreekt dan Nederlands. Bij 'attractie voor verkopers' kan ik mij nog iets voorstellen (welke verkoper wil er nu niet geliefd zijn bij het vrouwvolk, of een man van God hebben die als een aap op een orgel de klanten lokt?), maar wat 'teruggaven van affectie door telefoon' is... Het afslaan van de computer van de sekslijn? Ook 'betaling na resultaat binnen 3 dagen' doet mij in het duister tasten. Resultaat binnen drie dagen, of betaling drie dagen na het resultaat? 'Geneest de zieken', ja, zo kennen we nog een man van God, en we weten allemaal hoe die geëindigd is.
Maar het was eigenlijk die laatste zin, 'diegene die u verliet zal terugkomen zoals een hond naar zijn baas', die me mijn wenkbrauwen lichtelijk deed fronsen. Als ik een hond wil, zal ik wel een hond kopen. Als die trut zelfs niet met opgeheven hoofd kan terugkeren, krijgt ze mijn rechtse haak tegen haar gezicht, gevolgd door de deur. Voor kruiperige honden ga ik wel naar een VB-meeting.
Ja, ik heb een probleem, meneer LAMI. U bent mijn probleem. Resultaat binnen 3 dagen?
Toen ik vanmiddag thuis kwam van twee uur tamelijk nutteloze les (de cursus is haast identiek aan wat de man vertelt, op de seksistisch getinte uitspraken na) lag er een klein, groen briefje in onze brievenbus. Ik heb het niet zo op kleine, groene briefjes in de brievenbus en mijn vermoeden werd rotsvast in steen gebeiteld. De tekst erop gaat als volgt:
Mr. LAMI
DE GROTE HELDERZIENDE EN MEDIUM
Man van God en groot helderziend medium uit Afrika
Geen leven zonder problemen en geen probleem zonder oplossing.
Betaling na resultaat binnen 3 dagen - 100% garantie - 20 jaar ervaring
Lost al uw problemen efficiënt op. Vergemakkelijkt het huwelijk (discretie verzekerd).
Teruggaven van affectie door telefoon, trouw, bescherming, serieus werk, succes in zaken, werk en spel. Attractie voor verkopers. Geneest de zieken.
Hoelang het ook duurt, werkt in alle domeinen. Als uw man of vrouw verdwenen is, kan ik hem/haar laten terugkomen nog dezelfde week. Kom me bezoeken en diegene die u verliet zal terugkomen zoals een hond naar zijn baas.
Ik ontvang alle dagen. Aarzel niet om mij te contacteren.
Spreekt nederlands en frans
04-75-23-99-30
DE GROTE HELDERZIENDE EN MEDIUM
Man van God en groot helderziend medium uit Afrika
Geen leven zonder problemen en geen probleem zonder oplossing.
Betaling na resultaat binnen 3 dagen - 100% garantie - 20 jaar ervaring
Lost al uw problemen efficiënt op. Vergemakkelijkt het huwelijk (discretie verzekerd).
Teruggaven van affectie door telefoon, trouw, bescherming, serieus werk, succes in zaken, werk en spel. Attractie voor verkopers. Geneest de zieken.
Hoelang het ook duurt, werkt in alle domeinen. Als uw man of vrouw verdwenen is, kan ik hem/haar laten terugkomen nog dezelfde week. Kom me bezoeken en diegene die u verliet zal terugkomen zoals een hond naar zijn baas.
Ik ontvang alle dagen. Aarzel niet om mij te contacteren.
Spreekt nederlands en frans
04-75-23-99-30
Puur linguïstisch gezien zijn er al serieuze vraagtekens te plaatsen bij het waarheidsgehalte van die laatste zin (afgezien van het feit dat talen in het Nederlands met een hoofdletter worden geschreven). De spelling, het moet gezegd, is foutloos, maar ik denk dat meneer LAMI beter Frans spreekt dan Nederlands. Bij 'attractie voor verkopers' kan ik mij nog iets voorstellen (welke verkoper wil er nu niet geliefd zijn bij het vrouwvolk, of een man van God hebben die als een aap op een orgel de klanten lokt?), maar wat 'teruggaven van affectie door telefoon' is... Het afslaan van de computer van de sekslijn? Ook 'betaling na resultaat binnen 3 dagen' doet mij in het duister tasten. Resultaat binnen drie dagen, of betaling drie dagen na het resultaat? 'Geneest de zieken', ja, zo kennen we nog een man van God, en we weten allemaal hoe die geëindigd is.
Maar het was eigenlijk die laatste zin, 'diegene die u verliet zal terugkomen zoals een hond naar zijn baas', die me mijn wenkbrauwen lichtelijk deed fronsen. Als ik een hond wil, zal ik wel een hond kopen. Als die trut zelfs niet met opgeheven hoofd kan terugkeren, krijgt ze mijn rechtse haak tegen haar gezicht, gevolgd door de deur. Voor kruiperige honden ga ik wel naar een VB-meeting.
Ja, ik heb een probleem, meneer LAMI. U bent mijn probleem. Resultaat binnen 3 dagen?
donderdag, oktober 13, 2005
Anneliesen, Anneliezen en Evolutie
Het is vreemd, maar op minder dan een jaar tijd heb ik vier Annelie... euhm, vier meisje leren kennen die allen Annelies heten. Niet enkel allemaal op de Stadscampus van de UA, maar zelfs allemaal in de opleiding Taal- en Letterkunde. Twee ervan reken ik tot mijn vriendenkring (in die zin dat ik er al geregeld mee gesproken heb, dat het toffe meisjes zijn en dat we een deels gedeelde vriendenkring hebben), eentje reken ik tot mijn kenninskring (in die zin dat ik er enkele keren mee ben weggeweest en dat ze mij nu negeert, of het zich niet verwaardigt mij nog veel aandacht te schenken) en met de laatste heb ik een gedeelde naam/gezichtherkenningsrelatie (en vreemd genoeg is ze de enige die net als ik ook Nederlands-Engels studeert).
Dit is in zekere zin onhandig, bijvoorbeeld bij het opslaan van gsm-nummers ('Annelies GSM' is dan niet meer voldoende) of bij het roepen in volle aula's (hoe minder algemene aandacht, hoe beter), maar heeft toch ook minstens één aanwijsbaar voordeel, en wel bij de enige mogelijke(!) vergoelijking van mijn bestaan: het schrijven.
Het probleem bij naamgeving van personages is dat mensen alle romanpersonages met dezelfde voornaam onmiddellijk op zichzelf betrekken. Bij een anoniem lezerspubliek (man can dream) is dat niet zo'n probleem, maar zodra een personage een naam deelt met iemand uit de directe omgeving wordt het... onhandig. Eigenlijk is het niet echt een probleem, meer een nodeloos misverstand dat haast onvermijdelijk onstaat en dat (naar mijn smaak) teveel energie vereist om de wereld uit te helpen. En dus kan ik nu probleemloos zeggen: "Nee, het gaat over die andere Annelies uit X", waarbij X een richting is die de aangesprokene niet volgt en waar hij of zij hopelijk niet te veel mensen kent. Want men verwacht het wel, iedereen verwacht dat als je een naam gebruikt in een verhaal van iemand die je kent, dat het personage daar dan minstens op gebaseerd is.
En nu moet ik nog een elegant einde aan dit stukje zien te breien.
De evolutie (of gebrek daaraan) krijgt u later.
Dit is in zekere zin onhandig, bijvoorbeeld bij het opslaan van gsm-nummers ('Annelies GSM' is dan niet meer voldoende) of bij het roepen in volle aula's (hoe minder algemene aandacht, hoe beter), maar heeft toch ook minstens één aanwijsbaar voordeel, en wel bij de enige mogelijke(!) vergoelijking van mijn bestaan: het schrijven.
Het probleem bij naamgeving van personages is dat mensen alle romanpersonages met dezelfde voornaam onmiddellijk op zichzelf betrekken. Bij een anoniem lezerspubliek (man can dream) is dat niet zo'n probleem, maar zodra een personage een naam deelt met iemand uit de directe omgeving wordt het... onhandig. Eigenlijk is het niet echt een probleem, meer een nodeloos misverstand dat haast onvermijdelijk onstaat en dat (naar mijn smaak) teveel energie vereist om de wereld uit te helpen. En dus kan ik nu probleemloos zeggen: "Nee, het gaat over die andere Annelies uit X", waarbij X een richting is die de aangesprokene niet volgt en waar hij of zij hopelijk niet te veel mensen kent. Want men verwacht het wel, iedereen verwacht dat als je een naam gebruikt in een verhaal van iemand die je kent, dat het personage daar dan minstens op gebaseerd is.
En nu moet ik nog een elegant einde aan dit stukje zien te breien.
De evolutie (of gebrek daaraan) krijgt u later.
Musings
Vanmorgen ben ik opgestaan met een stukje uit 'The Bends' van Radiohead in mijn hoofd. Ik snap niet goed waarom het zich ineens zo opdrong, maar het heeft drie uur rondgespookt, tot ik het nummer uiteindelijk kon opzetten. 'Baby's got the bends, I know.' Na een tijdje werd het wel vermoeiend, heel de tijd dat kleine stukje dat ik mij duidelijk voor de geest kon halen in een loop in mijn hoofd. Misschien was het een straf, want ik ben niet echt vriendelijk geweest...
Eergisteren was het de zogenaamde 'peter- en meteravond' van Lingua, de studentenclub van de taal- en letterkunde. Dit houdt in dat een student die net begint gekoppeld wordt aan iemand die als minstens een jaar bezig is (zoals ik). Altruïstisch als ik ben had ik me ervoor opgegeven en dan, die bewuste avond, kreeg ik 'een kindje' toebedeeld. Het was een vriendelijk meisje, mooi genoeg en aangenaam om me te babbelen. Ze betaalde me zelfs een pint. Maar toen...
Mijn aandacht werd afgeleid door een ander meisje, ook iemand die aan haar eerste jaar begint en die ik al eens was tegengekomen op een feestje. Ik ben met haar beginnen te babbelen en heb, wel, 'mijn kind' de rest van de avond (onbewust) genegeerd.
Goed, op zich is dit niet zo erg, maar het wordt nog minder vriendelijk.
Gisterenochtend stond ik met een aantal mensen buiten, een sigaret te roken, toen ze voorbijkwam. De mensen rondom mij zeiden allemaal 'hallo' (of 'hey' of zoiets), maar tegen dat ik doorhad wie het was, was ze al doorgelopen. Bad, bad, bad.
Dus nu voel ik mijzelf verplicht om naar een les te gaan die ik opnieuw moet doen en waarvan ik weet dat ze er ook zal zitten, ook al vind ik die les maar tijdverspilling; al is het maar om mijn geweten te sussen, of om een bron veilig te stellen...
[Edit: Nope, ik had het volledig bij het verkeerde eind. I'm still too cool for school.]
Eergisteren was het de zogenaamde 'peter- en meteravond' van Lingua, de studentenclub van de taal- en letterkunde. Dit houdt in dat een student die net begint gekoppeld wordt aan iemand die als minstens een jaar bezig is (zoals ik). Altruïstisch als ik ben had ik me ervoor opgegeven en dan, die bewuste avond, kreeg ik 'een kindje' toebedeeld. Het was een vriendelijk meisje, mooi genoeg en aangenaam om me te babbelen. Ze betaalde me zelfs een pint. Maar toen...
Mijn aandacht werd afgeleid door een ander meisje, ook iemand die aan haar eerste jaar begint en die ik al eens was tegengekomen op een feestje. Ik ben met haar beginnen te babbelen en heb, wel, 'mijn kind' de rest van de avond (onbewust) genegeerd.
Goed, op zich is dit niet zo erg, maar het wordt nog minder vriendelijk.
Gisterenochtend stond ik met een aantal mensen buiten, een sigaret te roken, toen ze voorbijkwam. De mensen rondom mij zeiden allemaal 'hallo' (of 'hey' of zoiets), maar tegen dat ik doorhad wie het was, was ze al doorgelopen. Bad, bad, bad.
Dus nu voel ik mijzelf verplicht om naar een les te gaan die ik opnieuw moet doen en waarvan ik weet dat ze er ook zal zitten, ook al vind ik die les maar tijdverspilling; al is het maar om mijn geweten te sussen, of om een bron veilig te stellen...
[Edit: Nope, ik had het volledig bij het verkeerde eind. I'm still too cool for school.]
zondag, oktober 09, 2005
Aan Nee!
Beste protestpartij,
Gelieve uw activiteiten te beëindigen. Hoewel uw idealisme in zekere zin lovenswaardig is (en dan moet er al wat goede wil aan te pas komen), zijn uw methoden kinderlijk, nutteloos en zelfs gevaarlijk. Een partij die als enige standpunt heeft dat het geen standpunten heeft is wel het idiootste dat ik ooit al gehoord heb. Dan is een stem op het Vlaams Blok nog nuttiger, omdat het dan dichter bij zijn onvermijdelijke implosiepunt komt. Maar stel u eens voor dat Nee! in de regering geraakt of zelfs dat het (hoe onwaarschijnlijk ook) een absolute meerderheid behaalt. Wat dan?
"Ja, euhm, sorry jongens, wij hebben eigenlijk geen idee hoe we het land moeten besturen. We zijn niet echt in staat om ver te denken."
Een systeem hervorm je niet door het op deze manier te boycotten.
Blanco is beter dan zwart, denk ik.
Een verwijder alsjeblief dat stupide uitroepteken.
Hoogachtend,
Folker
Gelieve uw activiteiten te beëindigen. Hoewel uw idealisme in zekere zin lovenswaardig is (en dan moet er al wat goede wil aan te pas komen), zijn uw methoden kinderlijk, nutteloos en zelfs gevaarlijk. Een partij die als enige standpunt heeft dat het geen standpunten heeft is wel het idiootste dat ik ooit al gehoord heb. Dan is een stem op het Vlaams Blok nog nuttiger, omdat het dan dichter bij zijn onvermijdelijke implosiepunt komt. Maar stel u eens voor dat Nee! in de regering geraakt of zelfs dat het (hoe onwaarschijnlijk ook) een absolute meerderheid behaalt. Wat dan?
"Ja, euhm, sorry jongens, wij hebben eigenlijk geen idee hoe we het land moeten besturen. We zijn niet echt in staat om ver te denken."
Een systeem hervorm je niet door het op deze manier te boycotten.
Blanco is beter dan zwart, denk ik.
Een verwijder alsjeblief dat stupide uitroepteken.
Hoogachtend,
Folker
woensdag, oktober 05, 2005
Poëzie, of iets in die aard
Mijn excuses, het is weer een lange avond geweest (zelfs met de nodige blije weerziens(?)).
Elke keer die schilden
geef mij maar muren
die zijn makkelijker neer te halen
zonder te verwonden
wat wij eigenlijk wilden
-
De welving van haar borsten
Een hemel van recyclage
maar dans ik door haar tepelhof
dan glinsteren mijn ogen
en daal ik af
Dios mio...
Elke keer die schilden
geef mij maar muren
die zijn makkelijker neer te halen
zonder te verwonden
wat wij eigenlijk wilden
-
De welving van haar borsten
Een hemel van recyclage
maar dans ik door haar tepelhof
dan glinsteren mijn ogen
en daal ik af
Dios mio...
dinsdag, oktober 04, 2005
Een jongen en een meisje
Een niet nader bepaalde straat, verre van perfect, maar rustig genoeg. Hij loopt langzaam op haar toe, een flauwe glimlach op zijn lippen en een blik die strak op haar gericht blijft. Ze staat met haar rug naar hem en trekt opvallend zenuwachtig van haar sigaret. Een van zijn voeten sleept even over de grond. Ze draait zich om en haar ogen worden even, slechts even, een beetje groter. Hij is er al, bijna. Dan worden haar mondhoeken met een zichtbare inspanning ook een ietwat verheven. Twee glimlachen, maar geen vrolijkheid. Ze laat haar sigaret op de grond vallen; blij om het oogcontact te verbreken kijkt ze naar de peuk en maalt het twee keer met de tip van haar schoen. Ze kijkt op, hij is er. Haar glimlach is warm genoeg, maar te verontschuldigend. Zijn blik wordt gedistantieerd, haast kil; ze ziet het vaststaand feit weerspiegeld in zijn ogen.
"Hey." wil ze zeggen, maar ze kan hem enkel aankijken als hij op één knie voor haar neerzinkt. Hij haakt zijn rechterwijsvinger achter de vingers van haar hand en geeft een vluchtige kus op haar knokkels.
"Ik..." maar hij schudt zijn hoofd.
"Nee, meisje. Er valt niets te zeggen. Niet meer." Nogmaals kust hij haar hand, nadrukkelijker deze keer.
"Maar..." Weer schudt hij zijn hoofd en weer zwijgt ze.
Met een vloeiende beweging staat hij op. De glimlach is er nog altijd, maar lijkt artificiëler dan ervoor. Hij legt een hand om haar nek.
"Vergeet het, meisje, en trek het je niet aan." Een kus op haar voorhoofd. "Het is het niet waard, vergeet het. Ik zie je vanavond. Niets verandert."
Zijn vingertoppen beroeren kort haar wang; hij draait zich om en wandelt weg. Ze wil schreeuwen, gillen, roepen dat het niet mogelijk is, dat alles is verandert.
Een traan rolt over haar wang en ze steekt een sigaret op. Niets verandert.
"Hey." wil ze zeggen, maar ze kan hem enkel aankijken als hij op één knie voor haar neerzinkt. Hij haakt zijn rechterwijsvinger achter de vingers van haar hand en geeft een vluchtige kus op haar knokkels.
"Ik..." maar hij schudt zijn hoofd.
"Nee, meisje. Er valt niets te zeggen. Niet meer." Nogmaals kust hij haar hand, nadrukkelijker deze keer.
"Maar..." Weer schudt hij zijn hoofd en weer zwijgt ze.
Met een vloeiende beweging staat hij op. De glimlach is er nog altijd, maar lijkt artificiëler dan ervoor. Hij legt een hand om haar nek.
"Vergeet het, meisje, en trek het je niet aan." Een kus op haar voorhoofd. "Het is het niet waard, vergeet het. Ik zie je vanavond. Niets verandert."
Zijn vingertoppen beroeren kort haar wang; hij draait zich om en wandelt weg. Ze wil schreeuwen, gillen, roepen dat het niet mogelijk is, dat alles is verandert.
Een traan rolt over haar wang en ze steekt een sigaret op. Niets verandert.
woensdag, september 28, 2005
Chomsky, God en Anne Janssen
Eerst en vooral: ik ben gelukkig.
Ik weet niet precies hoe het komt, misschien omdat mijn zus 'van 't straat' is, misschien omdat er daarnet een man naar mij glimlachte op een manier die leek te betekenen "het leven is wel mooi, hé", misschien omdat het jongetje op de tram zo schattig 'lalala' was aan het zingen in de armen van zijn moeder, misschien omdat de beperkte predestinatie waar ik in geloof voor mijzelf bevestigd is, misschien gewoon omdat ik een duveltje op een nuchtere maag heb gedronken.
Maar het waarom doet voor één keer niet ter zake.
Ik ben gelukkig.
Vandaag had ik mijn eerste les Interdisciplinaire Linguïstiek (IL) (de eerste les was gisteren, maar shht) en dat heeft die beperkte predestinatie bevestigd. Ik geloof niet dat de levensloop, of zelfs maar een deel ervan echt vastligt bij de geboorte, maar ik geloof wel dat een persoon tegen een bepaalde leeftijd zodanig gevormd is dat er een paar mogelijkheden zijn die hem minstens liggen, 'waar hij voor gemaakt is', hoewel het dan eerder 'gevormd' zou moeten zijn. En bij die twee uur IL had ik het gevoel dat ik juist zat, dat ik deed wat ik het best zou doen. Een gevoel van interesse dat niet veel andere dingen mij geven.
Het ging over Chomsky's generatieve grammatica. Professor Noam Chomsky is een beetje een manusje van alles, maar ik ken hem enkel in drie gebieden en ik respecteer hem ook enorm in alle drie, als socioloog, als politiek criticus en als linguïst.
Als linguïst heeft hij in de jaren '6O een grote ommekeer teweeggebracht door zijn theorie van de Universele Grammatica die zei dat elke mens geboren wordt met een blauwdruk van een algemene grammatica die enkele (ik denk binaire) parameters bevat die dan door contact met de moedertaal in een bepaalde stand gaan staan; bijvoorbeeld het gebruik van voor- of achterzetsels (het Nederlands heeft enkel voorzetsels, het Japans enkel achterzetsels). Dit wordt ook wel de 'principe en parameters theorie' genoemd en plots schoot er mij een metafoor te binnen.
Ik ken het verhaal van de Toren van Babel maar vaag; bij mijn weten komt het erop neer dat de Toren een universele taal voor de hele mensheid symboliseerde en dat God die Toren maar heeft neergehaald omdat dat (in Zijn ogen) arrogant was. Ik heb een beetje het gevoel van een vader die het niet leuk vindt dat zijn kind mogelijk even groot, of zelfs groter wordt. En dus kan dit zeer simpel getransponeerd worden, dit verhaal, waarbij 'het principe', de Universele Grammatica, de Toren van Babel is en 'de parameters' God die vindt dat de mens toch maar niet te volledig moet samenwerken. Misschien heeft Chomsky wel een wetenschappelijke verklaring gevonden voor iets wat de katholieken al lang 'wisten'...
En dan nu, voor de eerste keer in de geschiedenis in mijn blog, ga ik een naam gebruiken van iemand die ik ken. Anne Janssen is een meisje dat een jaar lager zat dan ik in het middelbaar, een vriendin van een vriendin, zo u wil. Ik ben haar toevallig tegengekomen toen ik op vakantie was in Zweden en haar eigenlijk daar pas leren kennen. Ze blijkt een boekje te hebben uitgegeven, een verhaal dat ze op haar twaalf jaar had geschreven en dat op haar vijftien is uitgegeven. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik het vandaag gekocht en ik was een beetje ondersteboven van.
'Vijf letters, meer niet' heet het en het is in se een kinderboek, maar ja, dat is 'arry1 ook. Het gaat over een meisje, Elise, dat haar ouders en zus verliest. De manier waarop het geschreven is, met een sortement dubbele vertelling, is zeer herkenbaar en 'realistisch' (voor zover een vertelling dat kan zijn) en zelfs aangrijpend.
Het enige probleem is dat ikzelf nu een tikje aan mijn eigen vaardigheden begin te twijfelen, maar ja, 'de mens uit de Spätkultur lijkt in zeker opzicht op de Urmensch: beiden worden geplaagd door onrust en onzekerheid.'2
1: het gaat dus over Harry Potter, voor de leken.
2: uit 'Inleiding tot de sociologie', W. Weyns, Acco, 2004, p.32
Ik weet niet precies hoe het komt, misschien omdat mijn zus 'van 't straat' is, misschien omdat er daarnet een man naar mij glimlachte op een manier die leek te betekenen "het leven is wel mooi, hé", misschien omdat het jongetje op de tram zo schattig 'lalala' was aan het zingen in de armen van zijn moeder, misschien omdat de beperkte predestinatie waar ik in geloof voor mijzelf bevestigd is, misschien gewoon omdat ik een duveltje op een nuchtere maag heb gedronken.
Maar het waarom doet voor één keer niet ter zake.
Ik ben gelukkig.
Vandaag had ik mijn eerste les Interdisciplinaire Linguïstiek (IL) (de eerste les was gisteren, maar shht) en dat heeft die beperkte predestinatie bevestigd. Ik geloof niet dat de levensloop, of zelfs maar een deel ervan echt vastligt bij de geboorte, maar ik geloof wel dat een persoon tegen een bepaalde leeftijd zodanig gevormd is dat er een paar mogelijkheden zijn die hem minstens liggen, 'waar hij voor gemaakt is', hoewel het dan eerder 'gevormd' zou moeten zijn. En bij die twee uur IL had ik het gevoel dat ik juist zat, dat ik deed wat ik het best zou doen. Een gevoel van interesse dat niet veel andere dingen mij geven.
Het ging over Chomsky's generatieve grammatica. Professor Noam Chomsky is een beetje een manusje van alles, maar ik ken hem enkel in drie gebieden en ik respecteer hem ook enorm in alle drie, als socioloog, als politiek criticus en als linguïst.
Als linguïst heeft hij in de jaren '6O een grote ommekeer teweeggebracht door zijn theorie van de Universele Grammatica die zei dat elke mens geboren wordt met een blauwdruk van een algemene grammatica die enkele (ik denk binaire) parameters bevat die dan door contact met de moedertaal in een bepaalde stand gaan staan; bijvoorbeeld het gebruik van voor- of achterzetsels (het Nederlands heeft enkel voorzetsels, het Japans enkel achterzetsels). Dit wordt ook wel de 'principe en parameters theorie' genoemd en plots schoot er mij een metafoor te binnen.
Ik ken het verhaal van de Toren van Babel maar vaag; bij mijn weten komt het erop neer dat de Toren een universele taal voor de hele mensheid symboliseerde en dat God die Toren maar heeft neergehaald omdat dat (in Zijn ogen) arrogant was. Ik heb een beetje het gevoel van een vader die het niet leuk vindt dat zijn kind mogelijk even groot, of zelfs groter wordt. En dus kan dit zeer simpel getransponeerd worden, dit verhaal, waarbij 'het principe', de Universele Grammatica, de Toren van Babel is en 'de parameters' God die vindt dat de mens toch maar niet te volledig moet samenwerken. Misschien heeft Chomsky wel een wetenschappelijke verklaring gevonden voor iets wat de katholieken al lang 'wisten'...
En dan nu, voor de eerste keer in de geschiedenis in mijn blog, ga ik een naam gebruiken van iemand die ik ken. Anne Janssen is een meisje dat een jaar lager zat dan ik in het middelbaar, een vriendin van een vriendin, zo u wil. Ik ben haar toevallig tegengekomen toen ik op vakantie was in Zweden en haar eigenlijk daar pas leren kennen. Ze blijkt een boekje te hebben uitgegeven, een verhaal dat ze op haar twaalf jaar had geschreven en dat op haar vijftien is uitgegeven. Nieuwsgierig als ik ben, heb ik het vandaag gekocht en ik was een beetje ondersteboven van.
'Vijf letters, meer niet' heet het en het is in se een kinderboek, maar ja, dat is 'arry1 ook. Het gaat over een meisje, Elise, dat haar ouders en zus verliest. De manier waarop het geschreven is, met een sortement dubbele vertelling, is zeer herkenbaar en 'realistisch' (voor zover een vertelling dat kan zijn) en zelfs aangrijpend.
Het enige probleem is dat ikzelf nu een tikje aan mijn eigen vaardigheden begin te twijfelen, maar ja, 'de mens uit de Spätkultur lijkt in zeker opzicht op de Urmensch: beiden worden geplaagd door onrust en onzekerheid.'2
1: het gaat dus over Harry Potter, voor de leken.
2: uit 'Inleiding tot de sociologie', W. Weyns, Acco, 2004, p.32
vrijdag, september 16, 2005
Geek H(e)aven
De 'Outpost' is tamelijk onopvallend gelegen in een zijstraat van de St-Katelijnevest en lijkt bij een ongeïnteresseerde blik dicht of failliet te zijn. But boy was I wrong.
Het is een vreemde combinatie tussen een spelletjeswinkel, een cybercafé en een gewoon café. Aan de tafeltjes zitten een aantal mensen Magic: The Gathering te spelen en de twintigtal computers worden allemaal gebruikt voor dingen die de gewone burger frivool tot gevaarlijk vindt: spelletjes!
Eerlijk gezegd voelde ik het tintelen, een vreemde hunkering naar nachten vol drank, fantasie, lol en het misplaatste gevoel van iets bereiken. De man (jongen) achter de toog keek me vragend aan en bijna zeg ik 'een pintje en een computer voor drie uur', maar op het laatste moment bedenk ik me. 'Een timecard voor City of Heroes, alsjeblief.'
Er wachtte een meisje op mij en dat, als geek, is al heel wat...
Het is een vreemde combinatie tussen een spelletjeswinkel, een cybercafé en een gewoon café. Aan de tafeltjes zitten een aantal mensen Magic: The Gathering te spelen en de twintigtal computers worden allemaal gebruikt voor dingen die de gewone burger frivool tot gevaarlijk vindt: spelletjes!
Eerlijk gezegd voelde ik het tintelen, een vreemde hunkering naar nachten vol drank, fantasie, lol en het misplaatste gevoel van iets bereiken. De man (jongen) achter de toog keek me vragend aan en bijna zeg ik 'een pintje en een computer voor drie uur', maar op het laatste moment bedenk ik me. 'Een timecard voor City of Heroes, alsjeblief.'
Er wachtte een meisje op mij en dat, als geek, is al heel wat...
donderdag, september 15, 2005
BaMa en ik
Well, bugger.
Een laatste, niet zozeer ongeïnteresseerde als wel gewoon luie krachtinspanning heeft niet veel gebaat. Ik ben gebuisd op drie van mijn vijf herexamens, drie negens, natuurlijk. Twee daarvan zijn echter vakken die worden opgenomen als de helft van een overkoepelend vak en bij beiden heb ik een tien op de andere helft. Jammer genoeg mag ik een van de twee volledig opnieuw doen en heb ik dus vier vakken die ik mag meeslepen naar het volgende jaar. Dat, en daar die twee grotere vakken mijn hoofd literatuurvakken zijn, komt het erop neer dat ik geen nieuwe literatuur krijg volgend jaar.
Maar aan de andere kant, ik mag er dan wel vier opnieuw doen, ik ben er wel door op 10.
Altijd wel gedacht dat ik een combinatiestudent ben.
Anderhalfste Bachelor, here I come!
Een laatste, niet zozeer ongeïnteresseerde als wel gewoon luie krachtinspanning heeft niet veel gebaat. Ik ben gebuisd op drie van mijn vijf herexamens, drie negens, natuurlijk. Twee daarvan zijn echter vakken die worden opgenomen als de helft van een overkoepelend vak en bij beiden heb ik een tien op de andere helft. Jammer genoeg mag ik een van de twee volledig opnieuw doen en heb ik dus vier vakken die ik mag meeslepen naar het volgende jaar. Dat, en daar die twee grotere vakken mijn hoofd literatuurvakken zijn, komt het erop neer dat ik geen nieuwe literatuur krijg volgend jaar.
Maar aan de andere kant, ik mag er dan wel vier opnieuw doen, ik ben er wel door op 10.
Altijd wel gedacht dat ik een combinatiestudent ben.
Anderhalfste Bachelor, here I come!
zondag, september 11, 2005
Dronken poëzie
En de vicieuze cirkel duurt voort.
Duister, dronken, delicaat,
zonder terughoudendheid,
geen reden, geen spijt,
maar wel altijd
te laat.
Duister, dronken, delicaat,
zonder terughoudendheid,
geen reden, geen spijt,
maar wel altijd
te laat.
vrijdag, september 09, 2005
Dronken
Ik wou iets schrijven, maar ik was te dronken...
[Edit]
Ondertussen zijn we vierentwintig uur verder (give or take an hour) en is de toestand precies hetzelfde.
Ik was deze post volledig vergeten en ik waarschijnlijk zal ik ook verschrikt opkijken van deze 'gepubliceerde' post.
Dus, na het onwaarschijnlijk populaire 'drink-and-dial' is er nu ook 'drunk-and-post'.
Oh, jezus, ik heb een sobere structuur nodig...
[Edit]
Ondertussen zijn we vierentwintig uur verder (give or take an hour) en is de toestand precies hetzelfde.
Ik was deze post volledig vergeten en ik waarschijnlijk zal ik ook verschrikt opkijken van deze 'gepubliceerde' post.
Dus, na het onwaarschijnlijk populaire 'drink-and-dial' is er nu ook 'drunk-and-post'.
Oh, jezus, ik heb een sobere structuur nodig...
woensdag, september 07, 2005
Goodbye to the future
Welcome to Celebration, Florida.
Blijkbaar is dit niet zomaar een stadje met een stomme naam, het is een stadje met een stomme naam dat opgericht is door Disney.
Stel je voor, leven in een stad die volledig beheerst wordt door één enkel bedrijf, waar je enkel dingen kan kopen die het bedrijf toelaat, die zo goed als alles in handen heeft behalve je eigen lichaam, en zelfs dat onder voorbehoud.
Want niet alleen is het sinds een paar jaar mogelijk in de VS om levende wezens die in een labo zijn gecreëerd te patenteren. Nu is men ook bezig om op DNA en genomen een patent te nemen.
Binnenkort zal je nog moeten betalen als je kanker hebt, omdat je dan een cel gebruikt waar een patent op rust.
Kijkt u maar eens naar The Corporation.
Blijkbaar is dit niet zomaar een stadje met een stomme naam, het is een stadje met een stomme naam dat opgericht is door Disney.
Stel je voor, leven in een stad die volledig beheerst wordt door één enkel bedrijf, waar je enkel dingen kan kopen die het bedrijf toelaat, die zo goed als alles in handen heeft behalve je eigen lichaam, en zelfs dat onder voorbehoud.
Want niet alleen is het sinds een paar jaar mogelijk in de VS om levende wezens die in een labo zijn gecreëerd te patenteren. Nu is men ook bezig om op DNA en genomen een patent te nemen.
Binnenkort zal je nog moeten betalen als je kanker hebt, omdat je dan een cel gebruikt waar een patent op rust.
Kijkt u maar eens naar The Corporation.
maandag, september 05, 2005
Life imitates art
Dat zei Oscar Wilde ooit. Misschien is het wel zo, dat we dingen sneller als mogelijk en waar aanvaarden als we het al eens gelezen of gezien hebben en zullen we maar weinig snel praktisch of moreel verwerpen.
Ik heb net de BBC documentaire The Power of Nightmares: The Rise of the Politics of Fear - over het ontstaan en de evolutie van de 'Neo-conservatives' en het extremistisch islamisme - gezien en het moet gezegd, het biedt wel wat stof tot nadenken. Maar over de implicaties, de toekomst of zelfs de waarachtigheid van deze documentaire ga ik het niet hebben.
Waar ik vooral van schrok is dat de duistere science-fiction die in het post-WOII geschreven is plots deel uitmaakt van de realiteit, in veel hogere mate dan ik verwacht had. De drie eerste werken die mij te binnen schieten zijn:
'1984' - George Owell
Natuurlijk kan Big Brother niet ontbreken; hoewel het in het echt nog niet zo enorm vergaand is als in het verhaal qua surveillance en verlies van privacy, was het vooral de oorlog die mij in het boek markant leek. Een onzichtbare oorlog die het leven volledig tekent. Wie precies de vijand is, speelt geen belang, zolang het maar geweten is dat er iemand van buitenaf ons slecht gezind is, dat we allemaal onder één vlag staan. Als het moet zal de staat wel een vijand fabriceren, daar moet de gewone burger zich geen vragen over stellen. En als we niemand vinden die iets fout heeft gedaan...
'Minority Report' - Philip K. Dick
U zal waarschijnlijk al van de (genietbare,) gelijknamige film van Steven Spielberg met Tom Cruise hebben gehoord. In het kortverhaal waarop die film gebaseerd is, komt er echter geen 'rechtvaardigheid overwint' einde. In het begin arresteert men mensen op wat ze zouden kunnen fout doen in de toekomst en op het einde gaat dit onveranderd voort. Maar natuurlijk, indien je mensen gaat veroordelen voor dingen die ze in het slechtste geval zouden doen zonder dat er daadwerkelijk bewijs voor is, krijg je een zekere pervertering van de rechten van de mens en glijden we terug naar de totalitaire regimes die de onderdanen overleveren aan de willekeur van de machtshebbers. En om je hypothese waarheidsgetrouwheid te geven moet je dezer dagen enkel nog luid roepen.
Of hard schrijven...
'Farenheit 451' - Ray Bradbury
Tja, qua duistere toekomsten kan dit wel tellen, zeker voor de pseudo-intellectueel in mij. De bevolking krijgt enkel nog hapklare brokken informatie, rechtstreeks van de bureau's van de propaganda dienst. Ook de geschiedenis is aangepast aan de 'noden' van de moderne mens. Brandweermannen bestrijden niet langer vuur (want alles is vuurvast), maar verbranden boeken, aangezien die enkel aanzien worden als een mogelijke bron van onrust en ontevredenheid. Zo ook worden de huidige media geregeld bespeelt, met voorgekauwde brokjes informatie die gemakkelijk te geloven zijn en niet veel kritisch denken vergen.
Deze drie verhalen zijn verfilmd. Misschien wordt het tijd om terug wat vrolijkere science-fiction films te maken, en kunnen we dan over vijftig jaar zeggen dat het leven de kunst imiteert met een glimlach in plaats van een grimas.
Ik heb net de BBC documentaire The Power of Nightmares: The Rise of the Politics of Fear - over het ontstaan en de evolutie van de 'Neo-conservatives' en het extremistisch islamisme - gezien en het moet gezegd, het biedt wel wat stof tot nadenken. Maar over de implicaties, de toekomst of zelfs de waarachtigheid van deze documentaire ga ik het niet hebben.
Waar ik vooral van schrok is dat de duistere science-fiction die in het post-WOII geschreven is plots deel uitmaakt van de realiteit, in veel hogere mate dan ik verwacht had. De drie eerste werken die mij te binnen schieten zijn:
'1984' - George Owell
Natuurlijk kan Big Brother niet ontbreken; hoewel het in het echt nog niet zo enorm vergaand is als in het verhaal qua surveillance en verlies van privacy, was het vooral de oorlog die mij in het boek markant leek. Een onzichtbare oorlog die het leven volledig tekent. Wie precies de vijand is, speelt geen belang, zolang het maar geweten is dat er iemand van buitenaf ons slecht gezind is, dat we allemaal onder één vlag staan. Als het moet zal de staat wel een vijand fabriceren, daar moet de gewone burger zich geen vragen over stellen. En als we niemand vinden die iets fout heeft gedaan...
'Minority Report' - Philip K. Dick
U zal waarschijnlijk al van de (genietbare,) gelijknamige film van Steven Spielberg met Tom Cruise hebben gehoord. In het kortverhaal waarop die film gebaseerd is, komt er echter geen 'rechtvaardigheid overwint' einde. In het begin arresteert men mensen op wat ze zouden kunnen fout doen in de toekomst en op het einde gaat dit onveranderd voort. Maar natuurlijk, indien je mensen gaat veroordelen voor dingen die ze in het slechtste geval zouden doen zonder dat er daadwerkelijk bewijs voor is, krijg je een zekere pervertering van de rechten van de mens en glijden we terug naar de totalitaire regimes die de onderdanen overleveren aan de willekeur van de machtshebbers. En om je hypothese waarheidsgetrouwheid te geven moet je dezer dagen enkel nog luid roepen.
Of hard schrijven...
'Farenheit 451' - Ray Bradbury
Tja, qua duistere toekomsten kan dit wel tellen, zeker voor de pseudo-intellectueel in mij. De bevolking krijgt enkel nog hapklare brokken informatie, rechtstreeks van de bureau's van de propaganda dienst. Ook de geschiedenis is aangepast aan de 'noden' van de moderne mens. Brandweermannen bestrijden niet langer vuur (want alles is vuurvast), maar verbranden boeken, aangezien die enkel aanzien worden als een mogelijke bron van onrust en ontevredenheid. Zo ook worden de huidige media geregeld bespeelt, met voorgekauwde brokjes informatie die gemakkelijk te geloven zijn en niet veel kritisch denken vergen.
Deze drie verhalen zijn verfilmd. Misschien wordt het tijd om terug wat vrolijkere science-fiction films te maken, en kunnen we dan over vijftig jaar zeggen dat het leven de kunst imiteert met een glimlach in plaats van een grimas.
zondag, september 04, 2005
Laundry Day
Het zal wel een van de meest onoriginele titels zijn in de Antwerpse 'blogosfeer' (jaja, ook ik gebruik hersenloze modewoorden alsof ze daadwerkelijk in mijn woordenschat voorkomen) de komende dagen, maar ja, wat doet een mens eraan.
Ik was trouwens aangenaam verrast. Eerlijk gezegd waren mijn verwachting enorm laag gespannen, maar het is lang geleden dat ik mij nog zo goed heb geamuseerd op een feestje. Hell, ik heb zelfs gedanst, iets wat slechts zelden voorkomt - én ik ben er zelfs op gecomplimenteerd, iets wat nog zeldzamer is. Het gevaar van de discobar heeft mij niet echt naar hogere, trance-achtige sferen gevoerd, maar het heeft mij toch wel geëntertained, en dat is al veel.
Een mens mag zich wel niet te veel aantrekken van het 'tu m'as vu' sfeertje dat er hangt, maar dat is op wel meer Antwerpse happenings het geval.
Tja, je bent jong, hip en trendy en je wil wel wat.
Ik was trouwens aangenaam verrast. Eerlijk gezegd waren mijn verwachting enorm laag gespannen, maar het is lang geleden dat ik mij nog zo goed heb geamuseerd op een feestje. Hell, ik heb zelfs gedanst, iets wat slechts zelden voorkomt - én ik ben er zelfs op gecomplimenteerd, iets wat nog zeldzamer is. Het gevaar van de discobar heeft mij niet echt naar hogere, trance-achtige sferen gevoerd, maar het heeft mij toch wel geëntertained, en dat is al veel.
Een mens mag zich wel niet te veel aantrekken van het 'tu m'as vu' sfeertje dat er hangt, maar dat is op wel meer Antwerpse happenings het geval.
Tja, je bent jong, hip en trendy en je wil wel wat.
zaterdag, september 03, 2005
Peer Pressure
Mijn leven lang heb ik gestreefd naar het zo laag mogelijk houden van enige verwachtingen omtrent mijn studies. In de eerste plaats tegenover mijn ouders, zodat ik bij middelmatige punten niet altijd 'mja, niet slecht, maar je kan toch wel heel wat beter' te horen kreeg. Dit is tamelijk goed gelukt, zeker nu ik op de universiteit zit (in die zin dat ze al heel tevreden zijn met middelmatige punten).
Jammer genoeg zijn mijn peers niet zo gemakkelijk te misleiden. Er zijn al minstens twee mensen die mij kletsen gaan geven als ik niet vlot doorheen mijn tweede zit fiets. Ja, u hoort het goed, dit is geen normale peer pressure, waarbij mensen zich verplicht voelen iets te doen om 'bij de groep te horen', nee, dat zou geen probleem zijn (ik ben altijd al een beetje een paria geweest), maar ja, wat kan een mens doen tegen fysieke bedreiging? Goed, ze komen van kleine, tengere meisjes, maar daar ik gewetensproblemen heb om mijn eigen lichamelijke kracht in stelling te brengen tegen mensen die het eigenlijk niet al te slecht met mij voorhebben, zit ik toch een beetje met een probleem.
Natuurlijk kan ik gewoon eens mijn uiterste best doen, maar als ik dan plots thuiskom met een 18 zullen er wel wenkbrauwen de hoogte in schieten. Het zit namelijk zo dat ik een examen altijd zo goed mogelijk invul, en dat ik dus mijn eigen limieten bij het studeren leg. Ik denk niet dat ik in staat ben om een antwoord slechter, of op z'n minst incompleter kan maken indien ik mij volledig bewust ben van het juiste antwoord.
Jezus, wat heb ik een luizenleven...
Jammer genoeg zijn mijn peers niet zo gemakkelijk te misleiden. Er zijn al minstens twee mensen die mij kletsen gaan geven als ik niet vlot doorheen mijn tweede zit fiets. Ja, u hoort het goed, dit is geen normale peer pressure, waarbij mensen zich verplicht voelen iets te doen om 'bij de groep te horen', nee, dat zou geen probleem zijn (ik ben altijd al een beetje een paria geweest), maar ja, wat kan een mens doen tegen fysieke bedreiging? Goed, ze komen van kleine, tengere meisjes, maar daar ik gewetensproblemen heb om mijn eigen lichamelijke kracht in stelling te brengen tegen mensen die het eigenlijk niet al te slecht met mij voorhebben, zit ik toch een beetje met een probleem.
Natuurlijk kan ik gewoon eens mijn uiterste best doen, maar als ik dan plots thuiskom met een 18 zullen er wel wenkbrauwen de hoogte in schieten. Het zit namelijk zo dat ik een examen altijd zo goed mogelijk invul, en dat ik dus mijn eigen limieten bij het studeren leg. Ik denk niet dat ik in staat ben om een antwoord slechter, of op z'n minst incompleter kan maken indien ik mij volledig bewust ben van het juiste antwoord.
Jezus, wat heb ik een luizenleven...
maandag, augustus 29, 2005
Spannende verhalen
Ik hààt spannende verhalen; ik hààt spannende verhalen nog meer dan ik reality-soaps, 'talent'-shows, Philip Dewinter of de paus haat. En dat betekent al iets.
De reden hiervoor is simpelweg dat terwijl haast alle andere dingen die ik uit de grond van mijn zwarte hart haat mij enorm afstoten, ik altijd enorm aangetrokken ben en ben geweest tot een spannend verhaal.
Slechte televisie zapt een mens weg, Dewinter zal ooit wel eens zijn verdiende lynchpartij krijgen en de paus is een zielige man op een troon gebouwd van leugens en uitbuiting van een institutie die al dood is, maar haar stuiptrekkingen voor een hartslag houdt.
Een spannend verhaal, daarentegen, is iets dat - zodra het eerste hoofdstuk achter de rug is - zich reeds zo diep in de geest heeft vastgezet dat er geen ontkomen meer aan is. Zeggen dat je een (goed geschreven, natuurlijk) spannend verhaal toch kan neerleggen is zeggen dat stoppen met heroïne toch niet zo moeilijk is. Studeren gebeurt wel na 'nog twee hoofdstukjes', die er geregeld nog dertig worden. Eten is bijzaak, want het leven van een van de protagonisten (of, naar voorkeur, de hele wereld) hangt aan een zijden draadje.
Nog erger wordt het bij spannende fantasy verhalen; dit zijn immers niet zelden trilogieën, dubbele triogieën of zelfs reeksen van een boek of 15, 16.
Vergeet Tolkien. 'The Lord of the Rings' was een gestileerde fotoreportage waarbij iedereen altijd in pose op de foto staat, klinisch en afstandelijk.
Neem Robert Jordan of (de reden van mijn huidige frustratie) David Eddings. Filmische verhalen die een hele rits emoties opwekken en je op het puntje van je stoel houden (en je er op sommige momenten zelfs van doen afvallen...), waarbij je geïrriteerd opkijkt als je merkt dat de muziek al een kwartier geleden was opgehouden en dat je weer kostbare tijd moet verspillen aan het selecteren van een nieuwe cd. En ondertussen tikt de klok door en komt het volgende examen, waarvoor je nog een pagina of 400 voor moet lezen (het is een roman, geen cursus, gelukkig), onverwijld dichter.
Ach, ja, nog tweehonderdtachtig pagina's en de zesdelige reeks is uit, en als ik dan niet slaap kan ik het boek dat ik moest lezen er nog wel inproppen.
Honestly, 24 uur, wie heeft de dagen eigenlijk zo absurd kort gemaakt?
De reden hiervoor is simpelweg dat terwijl haast alle andere dingen die ik uit de grond van mijn zwarte hart haat mij enorm afstoten, ik altijd enorm aangetrokken ben en ben geweest tot een spannend verhaal.
Slechte televisie zapt een mens weg, Dewinter zal ooit wel eens zijn verdiende lynchpartij krijgen en de paus is een zielige man op een troon gebouwd van leugens en uitbuiting van een institutie die al dood is, maar haar stuiptrekkingen voor een hartslag houdt.
Een spannend verhaal, daarentegen, is iets dat - zodra het eerste hoofdstuk achter de rug is - zich reeds zo diep in de geest heeft vastgezet dat er geen ontkomen meer aan is. Zeggen dat je een (goed geschreven, natuurlijk) spannend verhaal toch kan neerleggen is zeggen dat stoppen met heroïne toch niet zo moeilijk is. Studeren gebeurt wel na 'nog twee hoofdstukjes', die er geregeld nog dertig worden. Eten is bijzaak, want het leven van een van de protagonisten (of, naar voorkeur, de hele wereld) hangt aan een zijden draadje.
Nog erger wordt het bij spannende fantasy verhalen; dit zijn immers niet zelden trilogieën, dubbele triogieën of zelfs reeksen van een boek of 15, 16.
Vergeet Tolkien. 'The Lord of the Rings' was een gestileerde fotoreportage waarbij iedereen altijd in pose op de foto staat, klinisch en afstandelijk.
Neem Robert Jordan of (de reden van mijn huidige frustratie) David Eddings. Filmische verhalen die een hele rits emoties opwekken en je op het puntje van je stoel houden (en je er op sommige momenten zelfs van doen afvallen...), waarbij je geïrriteerd opkijkt als je merkt dat de muziek al een kwartier geleden was opgehouden en dat je weer kostbare tijd moet verspillen aan het selecteren van een nieuwe cd. En ondertussen tikt de klok door en komt het volgende examen, waarvoor je nog een pagina of 400 voor moet lezen (het is een roman, geen cursus, gelukkig), onverwijld dichter.
Ach, ja, nog tweehonderdtachtig pagina's en de zesdelige reeks is uit, en als ik dan niet slaap kan ik het boek dat ik moest lezen er nog wel inproppen.
Honestly, 24 uur, wie heeft de dagen eigenlijk zo absurd kort gemaakt?
zaterdag, augustus 27, 2005
Fika
Ik hou van Zweden, zeker nu blijkt dat het Zweeds het werkwoord 'fika' heeft, dat door de Rough Guide wordt vertaald als 'to put one's feet up and enjoy a cup of coffee'.
Fantastisch toch dat je dat in één enkel werkwoord hebt.
Dus: jah fika, ofte ik ga mij ontspannen en van een kop koffie genieten.
Fantastisch toch dat je dat in één enkel werkwoord hebt.
Dus: jah fika, ofte ik ga mij ontspannen en van een kop koffie genieten.
donderdag, augustus 25, 2005
Look! Up there, in the sky!
Het is al heel lang geleden dat ik de Superman-films nog heb gezien, maar er is een citaat dat min of meer is opgenomen in de wonderlijke entiteit die ons collectief onderbewustzijn is.
Is it a bird? Is it a plane? No, it Superman!
Superhelden, zoals ik reeds heb gezegd, ik hou er wel van en Superman was een van de eerste echte superhelden die zichzelf uit de verstikkende greep van de obscure geeks en nerds heeft weten te bevrijden en de stap naar het grote publiek heeft gezet. (Niets tegen nerds en geeks trouwens, integendeel, ik weet zelf hoe moeilijk het is om een hobby te hebben waar je met vrijwel niemand kan over spreken zonder scheef bekeken te worden.)
*naadloze overgang*1
Ik heb eindelijk de stap gezet en City of Heroes besteld via het internet. Een kleine vijftig euro met daarin negentig dagen toegang, ik kijk er echt enorm naaruit. Het is vreemd, eigenlijk. Er zijn maar drie dingen waar ik echt kan naar uitkijken, en dat zijn boeken, films en spelletjes. Ik wil nooit op vakantie gaan, hoewel ik me meestal goed amuseer, ik sta een beetje onwennig tegenover feestje, ondanks het feit dat ik vrijwel altijd gelukzalig naar huis ga en bij elke 'date' (wat een lullig woord, hé) wenste ik dat ik nooit zo'n idioot idee in mijn hoofd had gehaald. Maar ja, die laatste lopen bij mij zelden goed af natuurlijk...
Boeken, films en spelletjes, jezes, ik ben echt een geek.
Maar omdat ik mijzelf niet wil verraden gaan we toch maar voort in dezelfde trant.
Daarnet ben ik naar 'The Transporter II' gaan kijken en bij oppervlakkige analyse blijkt ook dat een (u raadt het nooit) superheldenfilm te zijn! Hoera!
'Hoezo?' hoor ik u vragen. Wel, een superheldenfilm wordt gedefiniëerd door de protagonist.
Jason Statham is geen veelzijdige acteur, maar hij heeft een ongelooflijke coolheidsfactor die het enorm entertainend maakt om naar hem te kijken. In de gevechten - die aan de juiste kant van de fijne lijn tussen adrenaline en epilepsie blijven - geloof je haast dat de man in het dagelijks leven ook geregeld de onderwereld aanpakt. Want dat doet hij, free of charge, omdat hij een belofte heeft gemaakt. Geen spandex, geen opvallende superkrachten, geen missie om de wereld te redden (hoewel...), maar een man in een maatpak die met zijn talenten (courtesy of the US Army) een sinister plot verijdelt terwijl hij opgejaagd wordt door de slechten en de iets minder slechten (de Amerikaanse overheid is, zoals u merkt, gedaald in mijn achting).
En dat allemaal uit een vreemdsoortig moraliteit die slechts een tikje boven zijn voornamelijk kapitalistische ingesteldheid staat.
Kort samengevat (want ik ben weer een beetje ongestructureerd aan het zeveren) komt het erop neer dat hij geen gewone man is die iets buitengewoons doet, maar dat hij een buitengewone man is die iets buitengewoons doet, and that, my friends, is the essence of it all.
Uncle Ben, de nonkel van Peter Parker (aka Spiderman) zei 'With great power comes great responsibility', maar ik betwijfel dat. Great power is simpelweg dat, great power en wat je ermee doet is je eigen zaak. Dat is het verschil tussen super heroes en super villains en laten we onszelf gelukkig prijzen dat die keuze nog bestaat.
Stel je voor dat iedereen die machtig is ook moreel onkreukbaar is (alsof er zoiets bestaat).
It'd be awfully dull, old boy.
1: wel, niet zo heel erg, eerder zo'n knullige Star Wars overgang², maar ook dat heeft zijn charmes.
2: als u niet weet wat ik bedoel, kijk dan gewoon eens naar Star Wars.
Is it a bird? Is it a plane? No, it Superman!
Superhelden, zoals ik reeds heb gezegd, ik hou er wel van en Superman was een van de eerste echte superhelden die zichzelf uit de verstikkende greep van de obscure geeks en nerds heeft weten te bevrijden en de stap naar het grote publiek heeft gezet. (Niets tegen nerds en geeks trouwens, integendeel, ik weet zelf hoe moeilijk het is om een hobby te hebben waar je met vrijwel niemand kan over spreken zonder scheef bekeken te worden.)
*naadloze overgang*1
Ik heb eindelijk de stap gezet en City of Heroes besteld via het internet. Een kleine vijftig euro met daarin negentig dagen toegang, ik kijk er echt enorm naaruit. Het is vreemd, eigenlijk. Er zijn maar drie dingen waar ik echt kan naar uitkijken, en dat zijn boeken, films en spelletjes. Ik wil nooit op vakantie gaan, hoewel ik me meestal goed amuseer, ik sta een beetje onwennig tegenover feestje, ondanks het feit dat ik vrijwel altijd gelukzalig naar huis ga en bij elke 'date' (wat een lullig woord, hé) wenste ik dat ik nooit zo'n idioot idee in mijn hoofd had gehaald. Maar ja, die laatste lopen bij mij zelden goed af natuurlijk...
Boeken, films en spelletjes, jezes, ik ben echt een geek.
Maar omdat ik mijzelf niet wil verraden gaan we toch maar voort in dezelfde trant.
Daarnet ben ik naar 'The Transporter II' gaan kijken en bij oppervlakkige analyse blijkt ook dat een (u raadt het nooit) superheldenfilm te zijn! Hoera!
'Hoezo?' hoor ik u vragen. Wel, een superheldenfilm wordt gedefiniëerd door de protagonist.
Jason Statham is geen veelzijdige acteur, maar hij heeft een ongelooflijke coolheidsfactor die het enorm entertainend maakt om naar hem te kijken. In de gevechten - die aan de juiste kant van de fijne lijn tussen adrenaline en epilepsie blijven - geloof je haast dat de man in het dagelijks leven ook geregeld de onderwereld aanpakt. Want dat doet hij, free of charge, omdat hij een belofte heeft gemaakt. Geen spandex, geen opvallende superkrachten, geen missie om de wereld te redden (hoewel...), maar een man in een maatpak die met zijn talenten (courtesy of the US Army) een sinister plot verijdelt terwijl hij opgejaagd wordt door de slechten en de iets minder slechten (de Amerikaanse overheid is, zoals u merkt, gedaald in mijn achting).
En dat allemaal uit een vreemdsoortig moraliteit die slechts een tikje boven zijn voornamelijk kapitalistische ingesteldheid staat.
Kort samengevat (want ik ben weer een beetje ongestructureerd aan het zeveren) komt het erop neer dat hij geen gewone man is die iets buitengewoons doet, maar dat hij een buitengewone man is die iets buitengewoons doet, and that, my friends, is the essence of it all.
Uncle Ben, de nonkel van Peter Parker (aka Spiderman) zei 'With great power comes great responsibility', maar ik betwijfel dat. Great power is simpelweg dat, great power en wat je ermee doet is je eigen zaak. Dat is het verschil tussen super heroes en super villains en laten we onszelf gelukkig prijzen dat die keuze nog bestaat.
Stel je voor dat iedereen die machtig is ook moreel onkreukbaar is (alsof er zoiets bestaat).
It'd be awfully dull, old boy.
1: wel, niet zo heel erg, eerder zo'n knullige Star Wars overgang², maar ook dat heeft zijn charmes.
2: als u niet weet wat ik bedoel, kijk dan gewoon eens naar Star Wars.
zondag, augustus 21, 2005
Nederlanders
An sich heb ik niets tegen Nederlanders, maar er zijn toch een aantal gebieden waar ze zich dringend moeten leren buitenhouden.
-Tourisme: Misschien is het iets Angelsaksisch, want ook de Duitsers en Britten hebben er last van, maar Nederlandse touristen zijn enorm irritant. Vanop honderden meters afstand te herkennen aan hun groepsgedrag en luid geroep en gebral vertonen ze zelden enig respect voor de bewoners van hun gastland. Zoals die man die in een bakkerij in Wallonië naar de arme vrouw achter de toog half aan het roepen was: 'Een brood! Kijk naar mijn mond. Een! Brood!'
-Bier: Ik heb gelezen dat Jupiler langzaam maar zeker zijn opmars in Nederland is aan het maken. Verwonderlijk is dit niet, natuurlijk, als je van Heineken komt. Alsof je na een heel leven urine drinken ineens een glas water krijgt. Dan kan de urine terug de pot in.
-Onderwijs: Dat ze hun eigen kinderen verzieken met de 'moderne opvoeding' (zeer vooruitstrevend, maar wel met dommere kindjes tot gevolg) tot daaraan toe, maar als ik ook moet beginnen leren uit Nederlandse schoolboeken is de maat vol. Continu spreken ze op je neer en zeggen heel de tijd dingen als 'X houden wij voor incorrect. Onze argumenten daarvoor zullen we u voorlopig besparen.' of 'We zullen later zien dat dat een simplificatie is.' Wat? Later? Een pagina verder of aan het einde van het boek? Wat ben ik eigenlijk aan het lezen? Het is blijkbaar geen naslagwerk of een wetenschappelijk boek, ik denk eerder dat het een roman is, want ik word continu als 'de lezer' aangeduid, aangesproken door de verteller.
"Hé, wat lees je, joch? De nieuwe Irving?"
"Nou, nee, Plato's probleem. Een inleiding in de generative taalkunde. Spannend, man."
Even voor alle duidelijk: het is niet 'droevig' dat een hypothese niet werkt en het is ook niet 'leuk' als een theorie valabel blijkt.
In de lagere school kon ik dat soort dingen nog wel over mij heen laten gaan, in het middelbaar stoorde ik er mij al wel wat aan en nu word ik er gewoon kwaad van.
*zucht* De dokter zegt dat het allemaal niet goed is voor mijn hart en psyche.
-Tourisme: Misschien is het iets Angelsaksisch, want ook de Duitsers en Britten hebben er last van, maar Nederlandse touristen zijn enorm irritant. Vanop honderden meters afstand te herkennen aan hun groepsgedrag en luid geroep en gebral vertonen ze zelden enig respect voor de bewoners van hun gastland. Zoals die man die in een bakkerij in Wallonië naar de arme vrouw achter de toog half aan het roepen was: 'Een brood! Kijk naar mijn mond. Een! Brood!'
-Bier: Ik heb gelezen dat Jupiler langzaam maar zeker zijn opmars in Nederland is aan het maken. Verwonderlijk is dit niet, natuurlijk, als je van Heineken komt. Alsof je na een heel leven urine drinken ineens een glas water krijgt. Dan kan de urine terug de pot in.
-Onderwijs: Dat ze hun eigen kinderen verzieken met de 'moderne opvoeding' (zeer vooruitstrevend, maar wel met dommere kindjes tot gevolg) tot daaraan toe, maar als ik ook moet beginnen leren uit Nederlandse schoolboeken is de maat vol. Continu spreken ze op je neer en zeggen heel de tijd dingen als 'X houden wij voor incorrect. Onze argumenten daarvoor zullen we u voorlopig besparen.' of 'We zullen later zien dat dat een simplificatie is.' Wat? Later? Een pagina verder of aan het einde van het boek? Wat ben ik eigenlijk aan het lezen? Het is blijkbaar geen naslagwerk of een wetenschappelijk boek, ik denk eerder dat het een roman is, want ik word continu als 'de lezer' aangeduid, aangesproken door de verteller.
"Hé, wat lees je, joch? De nieuwe Irving?"
"Nou, nee, Plato's probleem. Een inleiding in de generative taalkunde. Spannend, man."
Even voor alle duidelijk: het is niet 'droevig' dat een hypothese niet werkt en het is ook niet 'leuk' als een theorie valabel blijkt.
In de lagere school kon ik dat soort dingen nog wel over mij heen laten gaan, in het middelbaar stoorde ik er mij al wel wat aan en nu word ik er gewoon kwaad van.
*zucht* De dokter zegt dat het allemaal niet goed is voor mijn hart en psyche.
donderdag, augustus 18, 2005
Empirisme
- 'Sexo por Compasión' (Compassionate Sex) is een zeer aangenaam absurde film; en, waar iemand mij zeer terecht op wees, het toont dat een mens (gelukkig) niet per se seksueel doodbloeit naarmate hij of zij ouder wordt. Phew...
- Afstand tussen 'filmpjes aan de kaaien' en 'kot aan de Alcateltoren': niet heel ver, maar ver genoeg.
Wandeltijd: ongeveer 25 minuten
Rentijd: ongeveer 15 minuten
Recuperatietijd: een dik half uur
Tijdswinst: -20 minuten (neg.)
Conclusie: sport en lichamelijke inspanning zijn tijdsverspilling.
- Hoewel de intoxicerende effecten van rozenbottelthee moeilijk bewezen (of eigenlijk zelf gevoeld) kunnen worden, smaakt een rozenbottel-framboos-jointje best wel goed, en het is perfect legaal. Maar dat wil u juist niet, zeker?
En nog even terzijde: als Bush besluit om ook Iran binnen te vallen, is het Amerikaanse leger zodanig verzwakt dat zelfs het Luxemburgse leger een staat of twee moet kunnen impalmen.
Lang leve het Nieuw Koloniaal Tijdperk!
[Edit: is dit misschien de oplossing?]
[Edit²: ik heb niets tegen gelovigen, maar ze moeten hun mening niet spuien (laat staan opdringen). Als de voorzitter van de protestantse kerk in België dan nog zijn 'goede verhouding met de katholieke kerk' onderstreept door te zeggen: 'pro', dat is 'voor', niet 'tegen' (zoals altijd, min of meer³) dan moet het voor mij niet meer.
Bloody simpeltons.
³: Check als u geïnteresseerd bent 'De Morgen' van18/08/05]
- Afstand tussen 'filmpjes aan de kaaien' en 'kot aan de Alcateltoren': niet heel ver, maar ver genoeg.
Wandeltijd: ongeveer 25 minuten
Rentijd: ongeveer 15 minuten
Recuperatietijd: een dik half uur
Tijdswinst: -20 minuten (neg.)
Conclusie: sport en lichamelijke inspanning zijn tijdsverspilling.
- Hoewel de intoxicerende effecten van rozenbottelthee moeilijk bewezen (of eigenlijk zelf gevoeld) kunnen worden, smaakt een rozenbottel-framboos-jointje best wel goed, en het is perfect legaal. Maar dat wil u juist niet, zeker?
En nog even terzijde: als Bush besluit om ook Iran binnen te vallen, is het Amerikaanse leger zodanig verzwakt dat zelfs het Luxemburgse leger een staat of twee moet kunnen impalmen.
Lang leve het Nieuw Koloniaal Tijdperk!
[Edit: is dit misschien de oplossing?]
[Edit²: ik heb niets tegen gelovigen, maar ze moeten hun mening niet spuien (laat staan opdringen). Als de voorzitter van de protestantse kerk in België dan nog zijn 'goede verhouding met de katholieke kerk' onderstreept door te zeggen: 'pro', dat is 'voor', niet 'tegen' (zoals altijd, min of meer³) dan moet het voor mij niet meer.
Bloody simpeltons.
³: Check als u geïnteresseerd bent 'De Morgen' van18/08/05]
vrijdag, augustus 12, 2005
Emotional attachment
Een tijdje terug ben ik verslingerd geweest aan 'City of Heroes', u weet wel, dat MMORPG monster. Ik ben moeten stoppen toen de bèta eindigde en er een maandelijkse 12$ moest betaald worden (let's face it, I'm a hobo). Ik was echter wel gehecht geraakt aan mijn robotmeisje.
Elke keer als ik namelijk personages creëer in dat soort spelletjes (nu weer met 'Guild Wars', maar daarover later meer) bedenk ik een achtergrondverhaal en worden het verhaalpersonages die een avontuur beleven volgens de lijnen van het spel, maar 'leven' volgens mijn verwrongen fantasie. Bij 'City of Heroes' was het een meisje dat na een ongeluk haar ledematen was verloren en met haar mechanische prothesen ging ze de misdaad bestrijden om haar ziekenhuisrekening te betalen. Ik weet het, ik ben geschift. Maar vreemd genoeg is het meestal zo dat ik erna nooit meer echt ver geraak met andere personages. Je kan er gemiddeld een stuk of vijf creëren, maar de andere geraken nooit echt van de grond, ze modderen wat aan in de beginlevels en uiteindelijk keer ik toch terug naar mijn eerste ventje (meisje, whatever).
Ondertussen gebeurt hetzelfde met 'Guild Wars', daar had ik nog het idee opgevat om een familie te maken, maar uiteindelijk is de moeder (die er uiteraard het eerst is) zowat mijn enige personage geworden en is zij diegene die met pijl en boog en wolf de vijand te lijf gaat en mij misschien zelfs in de annalen van het internet... no, nevermind.
Misschien is 'emotional attachment' wat overdreven, maar ik speel wel degelijk een rol. Momenteel is dat die van Aneska Millagar, ranger extra-ordinaire, verbitterd door het overspel van haar man die ze (net als haar twee volwassen kinderen) de rug heeft toegekeerd om van de wereld een veiligere plaats te maken.
Maar eigenlijk was ik liever een misdaadbestrijdende cyborge. Jammer dat het zoveel kost...
Elke keer als ik namelijk personages creëer in dat soort spelletjes (nu weer met 'Guild Wars', maar daarover later meer) bedenk ik een achtergrondverhaal en worden het verhaalpersonages die een avontuur beleven volgens de lijnen van het spel, maar 'leven' volgens mijn verwrongen fantasie. Bij 'City of Heroes' was het een meisje dat na een ongeluk haar ledematen was verloren en met haar mechanische prothesen ging ze de misdaad bestrijden om haar ziekenhuisrekening te betalen. Ik weet het, ik ben geschift. Maar vreemd genoeg is het meestal zo dat ik erna nooit meer echt ver geraak met andere personages. Je kan er gemiddeld een stuk of vijf creëren, maar de andere geraken nooit echt van de grond, ze modderen wat aan in de beginlevels en uiteindelijk keer ik toch terug naar mijn eerste ventje (meisje, whatever).
Ondertussen gebeurt hetzelfde met 'Guild Wars', daar had ik nog het idee opgevat om een familie te maken, maar uiteindelijk is de moeder (die er uiteraard het eerst is) zowat mijn enige personage geworden en is zij diegene die met pijl en boog en wolf de vijand te lijf gaat en mij misschien zelfs in de annalen van het internet... no, nevermind.
Misschien is 'emotional attachment' wat overdreven, maar ik speel wel degelijk een rol. Momenteel is dat die van Aneska Millagar, ranger extra-ordinaire, verbitterd door het overspel van haar man die ze (net als haar twee volwassen kinderen) de rug heeft toegekeerd om van de wereld een veiligere plaats te maken.
Maar eigenlijk was ik liever een misdaadbestrijdende cyborge. Jammer dat het zoveel kost...
zondag, augustus 07, 2005
Meer rubbish, maar van een andere orde
My Life
Never let it be
For that's what brings doom
Action is required
Lest we be consumed by the gloom
And yet it is hard,
To simply act
Without certainty or reason
I need more than hope
Perhaps even more than fact
Liefde, Amour, Love
Een hart is kwetsbaar,
Maar zeer veerkrachtig
Als een pasgeboren kind
Zeer machtig
Geen pijnloze momenten
Fantastisch en geniaal
De paradox van de liefde
Heeft altijd zijn eigen
Verhaal
Nectarstaren
Heilige verdoemnis
Achter een afgrond van glas
Doet me altijd verlangen
Dat ik iemand anders was
Geen keuzes of verdriet
Of wat ook normaal is
Ik zwijg liever
En geniet
Mooie, Blonde haren
Altijd als ik ze zie,
Die mooie, blonde haren,
Word ik blij en vrolijk
Een ziel die in mij is gevaren
Die glimlach blijft
Zolang ik mij kan herinneren
Die mooie, blonde haren
Die in mij zijn gevaren
Never let it be
For that's what brings doom
Action is required
Lest we be consumed by the gloom
And yet it is hard,
To simply act
Without certainty or reason
I need more than hope
Perhaps even more than fact
Liefde, Amour, Love
Een hart is kwetsbaar,
Maar zeer veerkrachtig
Als een pasgeboren kind
Zeer machtig
Geen pijnloze momenten
Fantastisch en geniaal
De paradox van de liefde
Heeft altijd zijn eigen
Verhaal
Nectarstaren
Heilige verdoemnis
Achter een afgrond van glas
Doet me altijd verlangen
Dat ik iemand anders was
Geen keuzes of verdriet
Of wat ook normaal is
Ik zwijg liever
En geniet
Mooie, Blonde haren
Altijd als ik ze zie,
Die mooie, blonde haren,
Word ik blij en vrolijk
Een ziel die in mij is gevaren
Die glimlach blijft
Zolang ik mij kan herinneren
Die mooie, blonde haren
Die in mij zijn gevaren
Tja, het was laat en ik was geïntoxiceerd door alcohol en bepaalde mensen. Sorry hiervoor.
Rubbish!!!!
31 TOT 40 PUNTEN
Anderen zien je als verstandig, voorzichtig, waarkzaam en practisch. Ze zien je verder ook als slim, getalenteerd, maar bescheiden. Geen persoon die te snel of te gemakkelijk vrienden maakt, maar iemand die uiterst loyaal is ten opzichte van vrienden die je maakt en die deze loyaliteit ook terug verwacht. Zij die je echt goed kennen, weten dat jij hen helemaal vertrouwd, maar tegelijkertijd kost het je veel tijd om het vertrouwen weer te herstellen, als het gebroken is.
What rubbish.
Dr. Phil is een idioot, en zijn test ook.
Ik had een ronde veertig en zoals u kan zien klopt deze uitleg voor minder dan de helft. En 'jij vertrouwd', jezus.
woensdag, augustus 03, 2005
Bye, bye, basket
Tja, het moest er van komen, natuurlijk. Als een mens zo lang zijn arrogant persoontje blijft cultiveren, wordt het onvermijdelijk ooit doorgeprikt.
Maar goed, Liesbeth heeft mij een 'literair stokje' doorgegeven (het is een beetje geeky, ik weet het, maar wat trekt een mens zich daar nu van aan).
Natuurlijk zetten wij ons daar zonder morren aan, gentleman-esk als we zijn.
Hoeveel boeken heb je in je boekenkast staan?
Een dikke twintig maar; gelukkig ben ik nog ten laste van mijn ouders, ook in de literaire, pedagogische en educatieve zin en kan ik hun uitgebouwde boekenkast plunderen. Niet dat ik zoveel daaruit lees, eigenlijk. Ik ben een bibliotheek persoontje, vrees ik. Communisme op werkbare schaal?
Wat is het laatste boek dat je hebt gekocht?
Wel, dat ligt voor de hand: Harry Potter & the Half-Blood Prince, J.K. Rowling
Welk boek lees je nu?
Voor een van de weinige keren in mijn leven ben ik in twee boeken bezig:
The Diamond Trone, David Eddings (zeer licht verteerbare fantasy, heel aangenaam)
The Fountainhead, Ayn Rand (vreemd, maar tamelijk bekend blijkbaar)
Wat zijn de vijf laatste boeken die je gelezen hebt?
-Wizard and Glass, Stephen King (deel vier van een geniale reeks)
-Harry Potter and the Half-Blood Prince, J.K. Rowling (wel, ja)
-Onvoltooid verleden, Hugo Claus (ik ben geen Claus fan)
-The Crying of Lot 49, Thomas Pynchon (arty-farty postmodernisme, maar wel leuk)
-Strangers on a Train, Patricia Highsmith (een old skool psychologische thriller)
Welke boeken hebben een speciale betekenis voor je?
Geen idee. Ik zie niet echt meer in boeken dan inkt, papier en vertelsels.
Someone always has to carry the burden, en in dit geval zijn dat Bosduif en The Dude.
Enjoy.
Maar goed, Liesbeth heeft mij een 'literair stokje' doorgegeven (het is een beetje geeky, ik weet het, maar wat trekt een mens zich daar nu van aan).
Natuurlijk zetten wij ons daar zonder morren aan, gentleman-esk als we zijn.
Hoeveel boeken heb je in je boekenkast staan?
Een dikke twintig maar; gelukkig ben ik nog ten laste van mijn ouders, ook in de literaire, pedagogische en educatieve zin en kan ik hun uitgebouwde boekenkast plunderen. Niet dat ik zoveel daaruit lees, eigenlijk. Ik ben een bibliotheek persoontje, vrees ik. Communisme op werkbare schaal?
Wat is het laatste boek dat je hebt gekocht?
Wel, dat ligt voor de hand: Harry Potter & the Half-Blood Prince, J.K. Rowling
Welk boek lees je nu?
Voor een van de weinige keren in mijn leven ben ik in twee boeken bezig:
The Diamond Trone, David Eddings (zeer licht verteerbare fantasy, heel aangenaam)
The Fountainhead, Ayn Rand (vreemd, maar tamelijk bekend blijkbaar)
Wat zijn de vijf laatste boeken die je gelezen hebt?
-Wizard and Glass, Stephen King (deel vier van een geniale reeks)
-Harry Potter and the Half-Blood Prince, J.K. Rowling (wel, ja)
-Onvoltooid verleden, Hugo Claus (ik ben geen Claus fan)
-The Crying of Lot 49, Thomas Pynchon (arty-farty postmodernisme, maar wel leuk)
-Strangers on a Train, Patricia Highsmith (een old skool psychologische thriller)
Welke boeken hebben een speciale betekenis voor je?
Geen idee. Ik zie niet echt meer in boeken dan inkt, papier en vertelsels.
Someone always has to carry the burden, en in dit geval zijn dat Bosduif en The Dude.
Enjoy.
zondag, juli 31, 2005
Ach, ach, ach...
Gouden draden
gesponnen met een verheven hand
schoonheid in elke vezel
en toch sta ik aan de rand
De ontluikende glimlach
minstens een koninkrijk waard
maar mijn enige rijkdom
zijn gloeiende embers uit de haard
Te vuur en te zwaard
achter mijn hartenwensen jagen
ik slaag enkel in verbeelden en hopen
maanden, weken, dagen
Het is vreemd, maar mijn poëzie *kuch* is van nature altijd tamelijk depressief (iets waar men mij gisteravond vermanend op gewezen had). Misschien is dat daadwerkelijk mijn innerlijke zelf, maar ergens betwijfel ik het toch.
Vreemd...
gesponnen met een verheven hand
schoonheid in elke vezel
en toch sta ik aan de rand
De ontluikende glimlach
minstens een koninkrijk waard
maar mijn enige rijkdom
zijn gloeiende embers uit de haard
Te vuur en te zwaard
achter mijn hartenwensen jagen
ik slaag enkel in verbeelden en hopen
maanden, weken, dagen
Het is vreemd, maar mijn poëzie *kuch* is van nature altijd tamelijk depressief (iets waar men mij gisteravond vermanend op gewezen had). Misschien is dat daadwerkelijk mijn innerlijke zelf, maar ergens betwijfel ik het toch.
Vreemd...
woensdag, juli 27, 2005
Lijstjes
Ik zit in een creatief dipje door overmatig werken, druggebruk en slaapgebrek. Dus krijgt u van mij lijstjes:
Goeie trilogieën:
-The Godfather
-The Terminator
Goeie comic-verfilmingen:
-Batman (1, Returns & Begins)
-Sin City
-Spiderman (1&2)
-X-men (1&2)
Aantrekkelijke vrouwen:
-teveel om op te noemen
Aantrekkelijke mannen:
-teveel om op te noemen - k/x (met x=promille alcohol in mijn bloed)
Goeie trilogieën:
-The Godfather
-The Terminator
Goeie comic-verfilmingen:
-Batman (1, Returns & Begins)
-Sin City
-Spiderman (1&2)
-X-men (1&2)
Aantrekkelijke vrouwen:
-teveel om op te noemen
Aantrekkelijke mannen:
-teveel om op te noemen - k/x (met x=promille alcohol in mijn bloed)
dinsdag, juli 19, 2005
Women...
I get them as much as I get pumpkin juice when I bang my head against the wall. And let me tell you, that ain't much...
zaterdag, juli 16, 2005
Bridging the gap
Ik ben ondertussen vijf dagen op voorkamp gegaan met de scouts (hetgeen uiteindelijk een uur of twee per dag tenten opzetten en putjes graven is, en voor de rest drinken, lezen, gezelschapspelletjes spelen, zonnen en simpelweg relaxen).
Momenteel ben ik alleen thuis met mijn broer en hoewel het an sich heel leuk is om eindelijk eens een ouderloos huis te hebben (het is de eerste keer in een dikke negentien jaar), moet ik toegeven dat ik een beetje begin te balanceren op het randje van de kritieke lammigheid, waarbij een mens niets productiefs meer doet en vooral veel wijn drinkt.
Maar ja, wat doet een mens eraan.
Daarnet ging de telefoon, rond iets over negen. Mijn broer kloeg al over op welke uren mensen nog durven bellen toen hij de telefoon ging oppakken - we hebben een wisselwerkingssysteem, of zoiets. Even later komt hij terug en zegt: Folker, een of ander Engels sprekend meisje voor u.
Ik frons, want eerlijk gezegd dacht ik niet dat ik nog in contact stond met Engels sprekende meisjes (laat staan Engelstalige). Dus, met een ietwat vreemd gevoel in mijn maag - noem het voor mijn part xenofobie - pakte ik de hoorn op en zei in mijn beste Engels 'Hello?'
Het bleek een meisje te zijn dat ik al (even denken) 2 jaar niet meer had gehoord of gezien en waar ik eigenlijk alles samen maar een week contact mee had gehad. Een Portugese gids (als in 'vrouwelijke scout') die mee was op Jamboree. Eerlijk gezegd was ik haar al min of meer... wel, niet vergeten, maar toch was ze ietwat weggelopen uit mijn gedachten. Maar blijkbaar (gelukkig) had ze mijn gegevens nog en ze komt volgende week naar Antwerpen, dus gaat Folker maar weer eens voor gids/interessant gezelschap/oude vriend/wat dan ook spelen. Met volle goesting, welteverstaan.
Zo zie je maar, een mens weet nooit wat de volgende dag brengt. En ik die na 'Phonebooth' onwillig stond tegen het opnemen van de telefoon...
Momenteel ben ik alleen thuis met mijn broer en hoewel het an sich heel leuk is om eindelijk eens een ouderloos huis te hebben (het is de eerste keer in een dikke negentien jaar), moet ik toegeven dat ik een beetje begin te balanceren op het randje van de kritieke lammigheid, waarbij een mens niets productiefs meer doet en vooral veel wijn drinkt.
Maar ja, wat doet een mens eraan.
Daarnet ging de telefoon, rond iets over negen. Mijn broer kloeg al over op welke uren mensen nog durven bellen toen hij de telefoon ging oppakken - we hebben een wisselwerkingssysteem, of zoiets. Even later komt hij terug en zegt: Folker, een of ander Engels sprekend meisje voor u.
Ik frons, want eerlijk gezegd dacht ik niet dat ik nog in contact stond met Engels sprekende meisjes (laat staan Engelstalige). Dus, met een ietwat vreemd gevoel in mijn maag - noem het voor mijn part xenofobie - pakte ik de hoorn op en zei in mijn beste Engels 'Hello?'
Het bleek een meisje te zijn dat ik al (even denken) 2 jaar niet meer had gehoord of gezien en waar ik eigenlijk alles samen maar een week contact mee had gehad. Een Portugese gids (als in 'vrouwelijke scout') die mee was op Jamboree. Eerlijk gezegd was ik haar al min of meer... wel, niet vergeten, maar toch was ze ietwat weggelopen uit mijn gedachten. Maar blijkbaar (gelukkig) had ze mijn gegevens nog en ze komt volgende week naar Antwerpen, dus gaat Folker maar weer eens voor gids/interessant gezelschap/oude vriend/wat dan ook spelen. Met volle goesting, welteverstaan.
Zo zie je maar, een mens weet nooit wat de volgende dag brengt. En ik die na 'Phonebooth' onwillig stond tegen het opnemen van de telefoon...
donderdag, juli 07, 2005
Fucking Aliens
Het is officiëel, ik heb een grondige pesthekel aan aliens; in de zin van buitenaardse wezens, welteverstaan, de illegale Pakistani van de nachtwinkel is een toffe pee.
Laat mij eerst en vooral iets duidelijk maken:
War of the Worlds is een ongeloofelijke KUTFILM!!!!!!
Ga hem alsjeblief NIET ZIEN!!!!
Download hem desnoods als je nieuwsgierig bent, maar hij is geen eurocent waard, laat staan meer dan vijf euro.
Even kort het verhaal, of wat het ook is.
Een aantal 'freak lightingstorms' slaan toe, met bliksems die op dezelfde plaats inslaan en een bijhorende EMP (ElectroMagnetic Pulse) die alle electronica platlegt, buiten een aantal super videocameratjes en fototoestellen vreemd genoeg. Dan krijg je een vreemde scène te zien waarin een kruispunt waar de bliksem was op ingeslagen draait en implodeert (de reden ontgaat mij een beetje) en dan komt er een Tripod uit, hét aanvalswapen van de aliens. Het is hun enige soort voertuig en, het moet gezegd, ze zien er niet slecht uit. Die Tripods zijn begraven lang voor de mensheid op twee poten liep en de aliens zijn er via de bliksem in afgedaald. Tja, ze hebben wel geluk gehad dat er niemand over de hele wereld toevallig op zo'n ding is gestoten, of zelfs maar een vreemd signaal heeft opgevangen na een seismische meting, of dat er eentje door een aardbeving is komen bloot te liggen, of dat een ontploffing van welke aard dan ook een hapje uit de aarde heeft genomen. Want geen van deze dingen komt veelvuldig voor in de wereld.
Gelukkig maar...
Dan beginnen de bad-ass aliens met hun coole ray-guns willekeurig mensen tot stof te herleiden. Letterlijk, want hoewel alles ontploft en in de fik schiet door deze ray-guns, worden geraakte mensen een hoopje stof. Niet slecht geanimeerd, maar vreemd en vooral idioot als later blijkt dat deze aliens ons bloed nodig hebben om de aarde te terraformen (om te vormen naar een leefbare planeet), want ze besproeien er hun rode plantjes mee (die er soms verdacht veel uitzien als rubberen buizen...).
Vanaf dan is het allemaal een beetje hazy, want het was niet echt interessant. Tom Cruise (moron) gaat zijn kinderen ophalen en vlucht met de enige werkende auto in de omgeving ('replace the solonoïd' of zoiets; alles was kapot door de EMP) en dan begint een gezellige road-movie langs de Amerikaanse kust.
Nee, jammer genoeg niet. Veel emo-gezever want laten we niet vergeten (het is al genoeg herhaald): Spielberg wou het publiek ook een boodschap meegeven! Maar verder dan 'You, aliens, are morons and you, humans, have once again survived through dumb luck and for some reason (love? family? sex? simply being the USA?) you deserved it'.
Bah, het enige wat ik nog wel grappig vond was het jonge meisje dat, terwijl alles achter hen explodeerde, vroeg 'Is it terrorists?', Cruise antwoordt 'No, they're from somewhere else.' - 'Somewhere else? Like Europe?'
That's my average American. Dankje, Steven, om ons onze stereotiepen nog eens duidelijk in te prenten.
Wat gebeurt er nog allemaal? Wel, Cruise laat zien dat hij, ondanks wat de kijker in het begin denkt, eigenlijk toch een liefhebbende vader is. Zijn zoon wil gaan helpen vechten tegen de aliens, loopt een heuvel over en het volgende moment wordt alles verschroeid. Cruise vlucht met zijn dochter, kampeert even bij een gek, ziet even een paar aliens zonder dat die hem zien, vlucht verder, blaast een van die grote dingen op met wat granaten (want ze waren omgeven door een onzichtbaar super energie mega schild, of hoe noem je die dingen) en vindt dan uiteindelijk zijn weg naar Boston waar zijn ex-vrouw in een absurd ongeschonden stad leeft. En wie is er daar nog? Natuurlijk, de zoon die zonder enige uitleg de verzengende vlammenzee overleefd heeft.
En de aliens? Die stierven door een bacteriologische of virale infectie, want 'de mens had zijn immuniteit verdiend' (sic).
Oh my god. Wezens die een miljoen jaar geleden al geavanceerder waren dan wij houden geen rekening met bacteriën en virussen (laat staan bacteriologische oorlogsvoering)? Maar het gaat nog verder, op een bepaald moment schuilt Cruise met zijn dochter bij die gek in een half verwoeste kelder. Dan komt er een idioot oog binnen aan een lange slurf, er knippen twee blauwe lichtjes aan boven en onder en aan de zijkant twee gele lichten (die even knipperen bij het aan gaan, als een... euhm... een tl-lamp?) Jeetjemina, zelfs wij kunnen al simpele infrarood scans maken van kamers. Trouwens, waarom hadden die aliens in de eerste plaats al die machines in de grond gestoken, lang voor er ook maar iets interessants op deze aarde ronddwaalde (nee, zo interessant zijn dinosaurussen niet).
Of was het een voorzorgsmaatregel?
'Wel, hier is niets te zien. Kom, we gaan naar de volgende planeet.'
'Wacht, we steken eerst even een paar duizend van onze geavanceerde tanks in de grond. Je weet maar nooit.'
'Je weet maar nooit? De een-op-een-paar-miljoen kans dat er intelligent leven ontstaat en jij wil per se op elke planeet die dingen in de grond steken! Waarom hebben we er eigenlijk zoveel? Zouden we dit niet beter in onze eigen planeet steken, een beetje zorgen voor de lijdende massa, in plaats van ons militair budget zo op te pompen, terwijl we al een paar duizend jaar lang niets zijn tegengekomen dat ook maar enige bedreiging vormt?'
'Wil je voor de krijgsraad komen?'
'Hmmm, goed punt, wel, ja, we steken ze in de grond en dan kunnen we als we op pensioen zijn nog wat op de beesten hier jagen.'
God, ik haat aliens.
Laat mij eerst en vooral iets duidelijk maken:
War of the Worlds is een ongeloofelijke KUTFILM!!!!!!
Ga hem alsjeblief NIET ZIEN!!!!
Download hem desnoods als je nieuwsgierig bent, maar hij is geen eurocent waard, laat staan meer dan vijf euro.
Even kort het verhaal, of wat het ook is.
Een aantal 'freak lightingstorms' slaan toe, met bliksems die op dezelfde plaats inslaan en een bijhorende EMP (ElectroMagnetic Pulse) die alle electronica platlegt, buiten een aantal super videocameratjes en fototoestellen vreemd genoeg. Dan krijg je een vreemde scène te zien waarin een kruispunt waar de bliksem was op ingeslagen draait en implodeert (de reden ontgaat mij een beetje) en dan komt er een Tripod uit, hét aanvalswapen van de aliens. Het is hun enige soort voertuig en, het moet gezegd, ze zien er niet slecht uit. Die Tripods zijn begraven lang voor de mensheid op twee poten liep en de aliens zijn er via de bliksem in afgedaald. Tja, ze hebben wel geluk gehad dat er niemand over de hele wereld toevallig op zo'n ding is gestoten, of zelfs maar een vreemd signaal heeft opgevangen na een seismische meting, of dat er eentje door een aardbeving is komen bloot te liggen, of dat een ontploffing van welke aard dan ook een hapje uit de aarde heeft genomen. Want geen van deze dingen komt veelvuldig voor in de wereld.
Gelukkig maar...
Dan beginnen de bad-ass aliens met hun coole ray-guns willekeurig mensen tot stof te herleiden. Letterlijk, want hoewel alles ontploft en in de fik schiet door deze ray-guns, worden geraakte mensen een hoopje stof. Niet slecht geanimeerd, maar vreemd en vooral idioot als later blijkt dat deze aliens ons bloed nodig hebben om de aarde te terraformen (om te vormen naar een leefbare planeet), want ze besproeien er hun rode plantjes mee (die er soms verdacht veel uitzien als rubberen buizen...).
Vanaf dan is het allemaal een beetje hazy, want het was niet echt interessant. Tom Cruise (moron) gaat zijn kinderen ophalen en vlucht met de enige werkende auto in de omgeving ('replace the solonoïd' of zoiets; alles was kapot door de EMP) en dan begint een gezellige road-movie langs de Amerikaanse kust.
Nee, jammer genoeg niet. Veel emo-gezever want laten we niet vergeten (het is al genoeg herhaald): Spielberg wou het publiek ook een boodschap meegeven! Maar verder dan 'You, aliens, are morons and you, humans, have once again survived through dumb luck and for some reason (love? family? sex? simply being the USA?) you deserved it'.
Bah, het enige wat ik nog wel grappig vond was het jonge meisje dat, terwijl alles achter hen explodeerde, vroeg 'Is it terrorists?', Cruise antwoordt 'No, they're from somewhere else.' - 'Somewhere else? Like Europe?'
That's my average American. Dankje, Steven, om ons onze stereotiepen nog eens duidelijk in te prenten.
Wat gebeurt er nog allemaal? Wel, Cruise laat zien dat hij, ondanks wat de kijker in het begin denkt, eigenlijk toch een liefhebbende vader is. Zijn zoon wil gaan helpen vechten tegen de aliens, loopt een heuvel over en het volgende moment wordt alles verschroeid. Cruise vlucht met zijn dochter, kampeert even bij een gek, ziet even een paar aliens zonder dat die hem zien, vlucht verder, blaast een van die grote dingen op met wat granaten (want ze waren omgeven door een onzichtbaar super energie mega schild, of hoe noem je die dingen) en vindt dan uiteindelijk zijn weg naar Boston waar zijn ex-vrouw in een absurd ongeschonden stad leeft. En wie is er daar nog? Natuurlijk, de zoon die zonder enige uitleg de verzengende vlammenzee overleefd heeft.
En de aliens? Die stierven door een bacteriologische of virale infectie, want 'de mens had zijn immuniteit verdiend' (sic).
Oh my god. Wezens die een miljoen jaar geleden al geavanceerder waren dan wij houden geen rekening met bacteriën en virussen (laat staan bacteriologische oorlogsvoering)? Maar het gaat nog verder, op een bepaald moment schuilt Cruise met zijn dochter bij die gek in een half verwoeste kelder. Dan komt er een idioot oog binnen aan een lange slurf, er knippen twee blauwe lichtjes aan boven en onder en aan de zijkant twee gele lichten (die even knipperen bij het aan gaan, als een... euhm... een tl-lamp?) Jeetjemina, zelfs wij kunnen al simpele infrarood scans maken van kamers. Trouwens, waarom hadden die aliens in de eerste plaats al die machines in de grond gestoken, lang voor er ook maar iets interessants op deze aarde ronddwaalde (nee, zo interessant zijn dinosaurussen niet).
Of was het een voorzorgsmaatregel?
'Wel, hier is niets te zien. Kom, we gaan naar de volgende planeet.'
'Wacht, we steken eerst even een paar duizend van onze geavanceerde tanks in de grond. Je weet maar nooit.'
'Je weet maar nooit? De een-op-een-paar-miljoen kans dat er intelligent leven ontstaat en jij wil per se op elke planeet die dingen in de grond steken! Waarom hebben we er eigenlijk zoveel? Zouden we dit niet beter in onze eigen planeet steken, een beetje zorgen voor de lijdende massa, in plaats van ons militair budget zo op te pompen, terwijl we al een paar duizend jaar lang niets zijn tegengekomen dat ook maar enige bedreiging vormt?'
'Wil je voor de krijgsraad komen?'
'Hmmm, goed punt, wel, ja, we steken ze in de grond en dan kunnen we als we op pensioen zijn nog wat op de beesten hier jagen.'
God, ik haat aliens.
dinsdag, juli 05, 2005
Walgelijk
Echt, uit de grond van mijn hart: walgelijk.
"What about escalation?" vraagt Gordon aan Batman op het einde van Batman Begins, en ik vraag het mij ook af.
En nog even terzijde: lol in Irak
"What about escalation?" vraagt Gordon aan Batman op het einde van Batman Begins, en ik vraag het mij ook af.
En nog even terzijde: lol in Irak
vrijdag, juli 01, 2005
maandag, juni 27, 2005
Jongensdroom
Vroeger wou ik astronaut worden, later werd het gevechtspiloot, dan ging ik de burgerluchtvaart in en ondertussen ben ik een (rijk en gevierd) auteur-in-spe.
Maar gisteren moest ik plots toch leren vliegen. Deed ik dit niet, dan zou mijn broer anaal verkracht worden in de gevangenis. 'Moest hij zich maar niets illegaals doen' hoor ik u al denken, maar ja, hier thuis zijn wij allemaal gangbangers (in de niet-seksuele zin), en als je er dan nog wat corrupte flikken tussen gooit is het allemaal snel om zeep.
Dus begon ik braaf aan de lessen. Opstijgen, geen probleem (hoewel ik het knopje om mijn landingsgestel in te trekken niet direct vond); landen, heel simpel. Maar dan...
Ik moest opstijgen en dan een toertje rond de landingsstrip maken. Een vliegtuig is echter lang niet hetzelfde als een auto (hoewel...), om te draaien moet je het vliegtuig namelijk haakser op het aardoppervlak brengen en dan 'optrekken'. Natuurlijk verlies je dan hoogte (omdat het draagvlak wegvalt) en het is ook niet simpel om op tijd terug recht te komen zonder je doel voorbij te draaien. Daarenboven moest ik ook nog eens door idiote, rode ringetjes vliegen. En dat met een toetsenbord...
Ik heb gefaald, en de lol is er al een beetje af (mijn gevangenisbroer amuseert zich wel).
Ik hou het wel bij schrijven, dan zullen het tenminste àndere mensen zijn die mij letsel toebrengen, in plaats van ik mijzelf...
Maar gisteren moest ik plots toch leren vliegen. Deed ik dit niet, dan zou mijn broer anaal verkracht worden in de gevangenis. 'Moest hij zich maar niets illegaals doen' hoor ik u al denken, maar ja, hier thuis zijn wij allemaal gangbangers (in de niet-seksuele zin), en als je er dan nog wat corrupte flikken tussen gooit is het allemaal snel om zeep.
Dus begon ik braaf aan de lessen. Opstijgen, geen probleem (hoewel ik het knopje om mijn landingsgestel in te trekken niet direct vond); landen, heel simpel. Maar dan...
Ik moest opstijgen en dan een toertje rond de landingsstrip maken. Een vliegtuig is echter lang niet hetzelfde als een auto (hoewel...), om te draaien moet je het vliegtuig namelijk haakser op het aardoppervlak brengen en dan 'optrekken'. Natuurlijk verlies je dan hoogte (omdat het draagvlak wegvalt) en het is ook niet simpel om op tijd terug recht te komen zonder je doel voorbij te draaien. Daarenboven moest ik ook nog eens door idiote, rode ringetjes vliegen. En dat met een toetsenbord...
Ik heb gefaald, en de lol is er al een beetje af (mijn gevangenisbroer amuseert zich wel).
Ik hou het wel bij schrijven, dan zullen het tenminste àndere mensen zijn die mij letsel toebrengen, in plaats van ik mijzelf...
dinsdag, juni 21, 2005
Hip en trendy
Dat is Antwerpen wel, hip en trendy.
Daarnet (nadat ik voor de tweede maal 'Batman Begins' had gezien) ben ik nog even naar 'Strantwerpen' geweest.
Hip en trendy.
Het enige bier dat ze er hadden was Corona voor €3, een flauw, futloos bier (dat een beetje naar water met een limoensmaakje smaakt (want gelukkig krijg je er nog een limoentje bij). Frisdranken waren €2, maar eigenlijk moest je er cocktails drinken.
Hip en trendy.
Een mojito voor meneer? Natuurlijk, ik ben jong en mooi.
En voor u, mevrouw? Ik ben oud en welgesteld, geef mij maar een fles wijn.
Hip en trendy.
Tais-toi, sois belle et bois.
Ahhhhhntwerpen.
Heerlijk.
Daarnet (nadat ik voor de tweede maal 'Batman Begins' had gezien) ben ik nog even naar 'Strantwerpen' geweest.
Hip en trendy.
Het enige bier dat ze er hadden was Corona voor €3, een flauw, futloos bier (dat een beetje naar water met een limoensmaakje smaakt (want gelukkig krijg je er nog een limoentje bij). Frisdranken waren €2, maar eigenlijk moest je er cocktails drinken.
Hip en trendy.
Een mojito voor meneer? Natuurlijk, ik ben jong en mooi.
En voor u, mevrouw? Ik ben oud en welgesteld, geef mij maar een fles wijn.
Hip en trendy.
Tais-toi, sois belle et bois.
Ahhhhhntwerpen.
Heerlijk.
zondag, juni 19, 2005
Opinions are like assholes...
Wat u zeker moet zien, doen, of lezen:
-Batman Begins: zeer leuke film die teruggrijpt naar de 'old skool' Tim Burton Batman films; duister, vuil en agressief, zo hebben we het graag.
-Dune: ik weet niet of ik het u al eens gezegd heb, maar 'Dune' van Frank Herbert is waarschijnlijk het beste science-fiction boek dat er tot op heden geschreven is. En geen gezever van 'ik hou eigenlijk helemaal niet zo van science-fiction'; als je nog niet aan 'Dune' begonnen bent kan je de boom in met je ongefundeerde mening.
-Calvin&Hobbes: need I say more? Zoek ze liefst in het Engels (net als Dune, trouwens).
-Duvel: zorg maar voor een goeie voorraad, nv. Moortgat, de zomer is in het land en Folker gaat zich eens goed laten gaan. Hmmmmm....
-The Interpreter: Nicole Kidman blijft een ongelooflijk gracieuze en aantrekkelijke vrouw en Pollack levert een film af die intelligenter is dan het maandelijkse gros van de Hollywoodmassa samen.
-Sin City: I'll stare the bastard in the face as he screams to God, and I'll laugh harder when he whimpers like a baby. And when his eyes go dead, the hell I send him to will seem like heaven after what I've done to him. Heerlijk toch? Of deze: It's time to prove to your friends that you're worth a damn. Sometimes that means dying, sometimes it means killing a whole lot of people.
Waar u zelfs niet aan mag denken:
-Ach, u bent oud en wijs genoeg, niet?
[edit: bij nader inzien en voor alle veiligheid: de Gazet van Antwerpen. Jongens, wat een rommel, en daar sneuvelen bomen voor!]
-Batman Begins: zeer leuke film die teruggrijpt naar de 'old skool' Tim Burton Batman films; duister, vuil en agressief, zo hebben we het graag.
-Dune: ik weet niet of ik het u al eens gezegd heb, maar 'Dune' van Frank Herbert is waarschijnlijk het beste science-fiction boek dat er tot op heden geschreven is. En geen gezever van 'ik hou eigenlijk helemaal niet zo van science-fiction'; als je nog niet aan 'Dune' begonnen bent kan je de boom in met je ongefundeerde mening.
-Calvin&Hobbes: need I say more? Zoek ze liefst in het Engels (net als Dune, trouwens).
-Duvel: zorg maar voor een goeie voorraad, nv. Moortgat, de zomer is in het land en Folker gaat zich eens goed laten gaan. Hmmmmm....
-The Interpreter: Nicole Kidman blijft een ongelooflijk gracieuze en aantrekkelijke vrouw en Pollack levert een film af die intelligenter is dan het maandelijkse gros van de Hollywoodmassa samen.
-Sin City: I'll stare the bastard in the face as he screams to God, and I'll laugh harder when he whimpers like a baby. And when his eyes go dead, the hell I send him to will seem like heaven after what I've done to him. Heerlijk toch? Of deze: It's time to prove to your friends that you're worth a damn. Sometimes that means dying, sometimes it means killing a whole lot of people.
Waar u zelfs niet aan mag denken:
-Ach, u bent oud en wijs genoeg, niet?
[edit: bij nader inzien en voor alle veiligheid: de Gazet van Antwerpen. Jongens, wat een rommel, en daar sneuvelen bomen voor!]
vrijdag, juni 10, 2005
Perspectief
This is the 'End of the World'-News, sponsored by God zingt Tom McRae in (u raadt het nooit) 'End of the World News'.
Om de dingen tijdens die oh, zo belangrijk lijkende examens een beetje in perspectief te houden (en omdat lezen nu eenmaal beter is dan televisie kijken of computerspelletjes spelen):
Exit Mundi, een mooi overzicht van alle(rlei) manieren waarop de wereld aan zijn einde kan komen.
Entertainment!
[edit: over 'end of the world' gesproken, hier is er nog een mooi filmpje.]
Om de dingen tijdens die oh, zo belangrijk lijkende examens een beetje in perspectief te houden (en omdat lezen nu eenmaal beter is dan televisie kijken of computerspelletjes spelen):
Exit Mundi, een mooi overzicht van alle(rlei) manieren waarop de wereld aan zijn einde kan komen.
Entertainment!
[edit: over 'end of the world' gesproken, hier is er nog een mooi filmpje.]
donderdag, juni 09, 2005
Voyeurisme en exhibitionisme
Er is onlangs in Oostende een meisje van achttien vermoord door twee mannen die ze kende, omdat ze geen seks met hen wou.
Walgelijk, zoveel is zeker, maar VTM moest een item vullen, dus het was nog niet genoeg.
Gevolg: de moeder van het vermoorde meisje, die het nieuws waarschijnlijk zelf nog geen twaalf uur kende, kreeg een microfoon onder haar neus geduwd en mocht op nationale televisie wat over haar dochter wenen. Dit gaat mij te ver en ik zapte weg.
Hebben journalisten (en zeker nieuwsjournalisten) geen ethische code, of zelfs maar een aanzet daartoe? Op zo'n moment moeten mensen tegen zichzelf beschermd worden en getuigt het enkel van slechte journalistiek om die mensen te interviewen (want wat kunnen ze in godsnaam te zeggen hebben?).
Bah, televisie.
Walgelijk, zoveel is zeker, maar VTM moest een item vullen, dus het was nog niet genoeg.
Gevolg: de moeder van het vermoorde meisje, die het nieuws waarschijnlijk zelf nog geen twaalf uur kende, kreeg een microfoon onder haar neus geduwd en mocht op nationale televisie wat over haar dochter wenen. Dit gaat mij te ver en ik zapte weg.
Hebben journalisten (en zeker nieuwsjournalisten) geen ethische code, of zelfs maar een aanzet daartoe? Op zo'n moment moeten mensen tegen zichzelf beschermd worden en getuigt het enkel van slechte journalistiek om die mensen te interviewen (want wat kunnen ze in godsnaam te zeggen hebben?).
Bah, televisie.
woensdag, juni 08, 2005
Les jours bizarres (?)
Een onverwacht berichtje(+1), een slecht examen(-1) en een kut toetsenbord(-1).
Ik sta dus op -1, hetgeen betekent dat er toch nog iets goeds moets gebeuren voor het einde van deze dag.
Pretty please?
Ik sta dus op -1, hetgeen betekent dat er toch nog iets goeds moets gebeuren voor het einde van deze dag.
Pretty please?
dinsdag, juni 07, 2005
Luc, de vraag is 'Wat is Folker?'
Nu vraag ik mij af wat het tekstje geweest zou zijn bij 'Cultural Creative', maar goed, een mens kan niet alles hebben.
Wel, als er één ding is dat deze quiz een mens leert, is het wel dat 'de wetenschap' (hmmm, heerlijke generalisatie) de queeste naar het zelf toch voor een deel kan elimineren.
Folker de Cultureel Creatieve Materialist.
Lap, nu moet ik weer nieuwe visitekaartjes laten drukken...
Met dank aan Liesbeth voor de link.
[Edit: Cultural Creatives are probably the newest group to enter this realm. You are a modern thinker who tends to shy away from organized religion but still feels as if there is something greater than ourselves. You are very spiritual, even if you are not religious. Life has a meaning outside of the rational.
Lap, ik ben er weer in geslaagd om twee schijnbaar onverenigbare dingen te verenigen in mijn hoofd. No wonder I'm such a mess...]
Wel, als er één ding is dat deze quiz een mens leert, is het wel dat 'de wetenschap' (hmmm, heerlijke generalisatie) de queeste naar het zelf toch voor een deel kan elimineren.
Folker de Cultureel Creatieve Materialist.
Lap, nu moet ik weer nieuwe visitekaartjes laten drukken...
| You scored as Materialist. Materialism stresses the essence of fundamental particles. Everything that exists is purely physical matter and there is no special force that holds life together. You believe that anything can be explained by breaking it up into its pieces. i.e. the big picture can be understood by its smaller elements.
|
Met dank aan Liesbeth voor de link.
[Edit: Cultural Creatives are probably the newest group to enter this realm. You are a modern thinker who tends to shy away from organized religion but still feels as if there is something greater than ourselves. You are very spiritual, even if you are not religious. Life has a meaning outside of the rational.
Lap, ik ben er weer in geslaagd om twee schijnbaar onverenigbare dingen te verenigen in mijn hoofd. No wonder I'm such a mess...]
zondag, juni 05, 2005
Literatuur studies: zever in mooie pakjes
Ik moet tegen morgen (maandag 6/06) een paper schrijven 'over Claus'. Eerlijk gezegd zag ik hier een beetje tegen op, want door onvoorziene omstandigheden (zoals tot zes uur op café zitten) ben ik geregeld niet in de lessen van dat vak geraakt (Moderne Klassieken 3: H. Claus).
Maar in de bibliotheek heb ik dan maar een boekje van hem uit het rek gerukt (Onvoltooid verleden) en ben erin beginnen lezen. Gisteren ben ik dan eindelijk begonnen aan het...euhm... analyseren van de tekst, en het lukt wonderwel, hoewel ik me afvraag of de prof dat ook gaat vinden.
Vergelijkingen trekken tussen Kaïn en het hoofdpersonage, met inbegrip van het vampierenverhaal (Kaïn zou de eerste vampier zijn)... Als ik het zo overlees lijkt het een beetje absurd.
Maar uiteindelijk is het bestuderen van literatuur niets meer dan het bedenken van een of andere theorie en dan dingen vinden die het min of meer ondersteunen: falsifiëring is iets waar enkel de exacte wetenschappen zich mee bezighouden. Bij 'ons' is het een kwestie van charisma (*kuch*) en vastberadenheid.
And, by Jove, I will press on!
Maar in de bibliotheek heb ik dan maar een boekje van hem uit het rek gerukt (Onvoltooid verleden) en ben erin beginnen lezen. Gisteren ben ik dan eindelijk begonnen aan het...euhm... analyseren van de tekst, en het lukt wonderwel, hoewel ik me afvraag of de prof dat ook gaat vinden.
Vergelijkingen trekken tussen Kaïn en het hoofdpersonage, met inbegrip van het vampierenverhaal (Kaïn zou de eerste vampier zijn)... Als ik het zo overlees lijkt het een beetje absurd.
Maar uiteindelijk is het bestuderen van literatuur niets meer dan het bedenken van een of andere theorie en dan dingen vinden die het min of meer ondersteunen: falsifiëring is iets waar enkel de exacte wetenschappen zich mee bezighouden. Bij 'ons' is het een kwestie van charisma (*kuch*) en vastberadenheid.
And, by Jove, I will press on!
vrijdag, juni 03, 2005
Tatoeage
Ik ben erover aan het denken om er een te zetten. Het zou nog wel fancy zijn, denk ik.
Iets kleins, natuurlijk, op de binnenkant van mijn pols, waarschijnlijk.
Niemand steunt mij hier echt in, maar ik kan ze moeilijk ongelijk geven. Nu, ja, zeker als u weet wat ik wil laten zetten, de 'arrogante, hyperpretentieuze wat-dan-ook' comments zullen weer binnenstromen.
Ik dacht aan een ganzenveer, geflankeerd door twee engelenvleugels die een open cirkel vormen, met daaronder in vloeiend schrift 'Folker Omnia Vincit'. How do you like them apples?
Ja, goed, het is natuurlijk wel tamelijk arrogant, maar een mens moet de lat nu eenmaal hoog leggen en zeg nu zelf, 'Folker een beetje Vincit' klinkt niet echt.
Ach, het is nog niet voor de eerstkomende maanden, dus we zien nog wel wat er van komt. Eigenlijk is mijn leven momenteel tamelijk doods, vanwege 'den blok', maar wie weet, misschien komt er ooit nog wel eens iets interessants uit de bus...
Iets kleins, natuurlijk, op de binnenkant van mijn pols, waarschijnlijk.
Niemand steunt mij hier echt in, maar ik kan ze moeilijk ongelijk geven. Nu, ja, zeker als u weet wat ik wil laten zetten, de 'arrogante, hyperpretentieuze wat-dan-ook' comments zullen weer binnenstromen.
Ik dacht aan een ganzenveer, geflankeerd door twee engelenvleugels die een open cirkel vormen, met daaronder in vloeiend schrift 'Folker Omnia Vincit'. How do you like them apples?
Ja, goed, het is natuurlijk wel tamelijk arrogant, maar een mens moet de lat nu eenmaal hoog leggen en zeg nu zelf, 'Folker een beetje Vincit' klinkt niet echt.
Ach, het is nog niet voor de eerstkomende maanden, dus we zien nog wel wat er van komt. Eigenlijk is mijn leven momenteel tamelijk doods, vanwege 'den blok', maar wie weet, misschien komt er ooit nog wel eens iets interessants uit de bus...
donderdag, juni 02, 2005
The money is watching you
Ik heb zo'n hippe 64-bit processor; dit betekent dat ik met de juiste operating system een snelheidswinst van zo'n 20% kan boeken.
Die OS ('dat system' en 'die OS' zegt mijn gevoel, maar ja, bij anglicismen weet je nooit) is echter nog niet echt uit, of toch niet in België. Ik had gehoord dat de Amerikaanse versie wel al in de handel is, en aangezien ik wel een nieuwe OS wil (niet in het minst omdat mijn computer reset elke keer ik wat voor filmpje dan ook wil afspelen) ging ik op zoek naar een zgn. 'torrent' om hem minstens even te testen.
Naast het feit dat er meer en meer zoekopdrachten geweigerd worden, las ik bij de Longhorn-torrent (die nieuwe windows) comments van mensen die mails hadden gekregen van hun ISP (Internet Service Provider, denk ik) in de trant van "dit bestand wordt gemonitored(?) en iedereen die het download zal met de 'software police' te maken krijgen".
Gezellig, hé.
Nu, goed, ik heb al teveel problemen gehad met illegale versies van Windows, dus ik denk dat ik deze keer toch maar weer eens voor een min of meer legale versie ga opteren.
Misschien moet ik Unix (eg. Linux) toch maar eens proberen; hoewel dat de problemen natuurlijk ook kan vergroten.
Bah, computers; ik ga studeren.
[mijn toetsenbord is na een derde van dit tekstje gestorven; zo'n on-screen keyboard (start -> programs -> accessories -> accessibility -> on-screen keyboard) is dan wel handig, maar het is echt wel vermoeiender om elke letter aan te gaan klikken. En ik moet nog een paper van 10 blz. schrijven! Aaargh!]
Die OS ('dat system' en 'die OS' zegt mijn gevoel, maar ja, bij anglicismen weet je nooit) is echter nog niet echt uit, of toch niet in België. Ik had gehoord dat de Amerikaanse versie wel al in de handel is, en aangezien ik wel een nieuwe OS wil (niet in het minst omdat mijn computer reset elke keer ik wat voor filmpje dan ook wil afspelen) ging ik op zoek naar een zgn. 'torrent' om hem minstens even te testen.
Naast het feit dat er meer en meer zoekopdrachten geweigerd worden, las ik bij de Longhorn-torrent (die nieuwe windows) comments van mensen die mails hadden gekregen van hun ISP (Internet Service Provider, denk ik) in de trant van "dit bestand wordt gemonitored(?) en iedereen die het download zal met de 'software police' te maken krijgen".
Gezellig, hé.
Nu, goed, ik heb al teveel problemen gehad met illegale versies van Windows, dus ik denk dat ik deze keer toch maar weer eens voor een min of meer legale versie ga opteren.
Misschien moet ik Unix (eg. Linux) toch maar eens proberen; hoewel dat de problemen natuurlijk ook kan vergroten.
Bah, computers; ik ga studeren.
[mijn toetsenbord is na een derde van dit tekstje gestorven; zo'n on-screen keyboard (start -> programs -> accessories -> accessibility -> on-screen keyboard) is dan wel handig, maar het is echt wel vermoeiender om elke letter aan te gaan klikken. En ik moet nog een paper van 10 blz. schrijven! Aaargh!]
woensdag, juni 01, 2005
Hou het maar bij opium
Referenda, referendums, referendas...
Waarom, oh, waarom deze idiote verschijnselen?
Waarom zou de ongeïnteresseerde, slecht geïnformeerde, zelden verder dan zijn eigen blikveld kijkende burger via een ongenuanceerde ja/nee stem een beter oordeel kunnen vellen dan de kleine groep verkozen politici die zich daar een lange tijd op toelegt, die ervaring heeft in dat soort zaken (of toch alleszins meer dan de gewone burger) en die zich over het algemeen meer inzet voor het goed van het land, en niet enkel voor het eigenbelang.
Die bespeelbare massa, die met een beetje vulgair populisme gemakkelijk naar de hand kan gezet worden. Zo'n dingen worden altijd een vorm van emotioneel regeren, in plaats van rationeel regeren, en eerlijk gezegd, we hebben in de geschiedenis al genoeg staaltjes gezien van emotioneel geregeer, met al die jaren Kerkelijke dictatuur.
Ik word altijd een beetje bang als ik zoiets schrijf, zowel van en voor de wereld, als van en voor mijzelf.
Waarom, oh, waarom deze idiote verschijnselen?
Waarom zou de ongeïnteresseerde, slecht geïnformeerde, zelden verder dan zijn eigen blikveld kijkende burger via een ongenuanceerde ja/nee stem een beter oordeel kunnen vellen dan de kleine groep verkozen politici die zich daar een lange tijd op toelegt, die ervaring heeft in dat soort zaken (of toch alleszins meer dan de gewone burger) en die zich over het algemeen meer inzet voor het goed van het land, en niet enkel voor het eigenbelang.
Die bespeelbare massa, die met een beetje vulgair populisme gemakkelijk naar de hand kan gezet worden. Zo'n dingen worden altijd een vorm van emotioneel regeren, in plaats van rationeel regeren, en eerlijk gezegd, we hebben in de geschiedenis al genoeg staaltjes gezien van emotioneel geregeer, met al die jaren Kerkelijke dictatuur.
Ik word altijd een beetje bang als ik zoiets schrijf, zowel van en voor de wereld, als van en voor mijzelf.
zondag, mei 29, 2005
Gelukkige kater...
Negentien.
Dat is weer eentje meer dan achttien.
Eentje is geentje.
Dus heel veel is niet meer dan een som van niets.
Niets...
Het werkt toch wel een beetje op mijn systeem.
Heelder karaffen niets.
Ik begin oud te worden denk ik.
Dat is weer eentje meer dan achttien.
Eentje is geentje.
Dus heel veel is niet meer dan een som van niets.
Niets...
Het werkt toch wel een beetje op mijn systeem.
Heelder karaffen niets.
Ik begin oud te worden denk ik.
Abonneren op:
Posts (Atom)